រឿងមរណមាតា

 រឿងមរណមាតា

ជាយូរយារណាស់មកហើយមានប្ដីប្រពន្ធ២នាក់ប្តីឈ្មោះ កុល្លិយះ ជាមេស្រុកនិងប្រពន្ធឈ្មោះ កែវ កេសី ពួកគេមានកូន ស្រីមួយ ឈ្មោះនាង កុល កេសី។

នៅជិតផ្ទះ៖មេស្រុកមានបុរសកំសត់ម្នាក់មានកូនប្រុសមួយឈ្មោះ៖ កុដុម្ពីក៏កុមារ។ 

កាលបើចម្រើនវ័យបាន១៦ឆ្នាំ កុដុម្ពីក៏ប្រកបដោយរូបឆោមគួរជាទីចាប់អារម្មណ៍ នៃស្រីផងទាំងពួង។ នាយបានចាប់ចិត្តប្រតិព័ទ្ឋជាមួយនិងនាងកុលកេសីនៅ ពេលដែលអ្នកទាំងពីរទៅចាំចាបឯស្រែ។ ដោយខ្លាចឪពុកម្តាយទាំងសងខាងធ្វើ ទោសទាំង២នាក់ក៏ពង្រត់គ្នាទៅនៅក្នុងជនបទមួយឈ្មោះកាសីជាស្រុកចោរ។

ទៅដល់ស្រុកនោះភ្លាមកុដុម្ពីក៏ក៏ត្រូវពួកចោរចាប់ចង ឃើញបែបនេះនាងកុលកេសី បាន យកចិញ្ចៀនមាស១ទៅជូនមេស្រុកជួយយ៉ាងណាឱ្យពួកចោរដោះលែងប្តីនាងមកវិញ។ ចោរក៏ ដោះលែងឱ្យកុដុម្ពីក៏រួចខ្លួនដោយមេស្រុកសំអាងថាជាញាតិលោហិតរបស់ខ្លួន។ 

ហើយទាំង ២នាក់ប្ដីប្រពន្ឋក៏សុំលោកមេស្រុកនិងប្រពន្ធជាឪពុកធម៌ម្តាយធម៌។ មេស្រុកត្រេកអរណាស់ គាត់ស្រលាញ់កុដុម្ពីក៏និងកុលកេសីទុកដូចកូនបង្កើតព្រមទាំងប្រគល់ទ្រព្យសម្បត្តិ និង ទាសកម្មករឱ្យទៀតផង។

ពួកគេរស់នៅយ៉ាងសុខសាន្តរហូតដល់មេស្រុកជាឪពុកស្លាប់ទៅ និងមាននាមថា កុលកោដិកុដុម្ពីក៏សេដ្ឋី។ ក្នុងស្រុកនោះនិងមាននាមថា កុដុម្ពីក៏បានក្លាយជាអ្នកធំ ពួកគេមានកូនស្រីមួយឈ្មោះ កុមวัរី។ លុះនាងកុមរីអាយុ៧ឆ្នាំ មានស្រីមេម៉ាយម្នាក់ឈ្មោះអាឡឺមានកូនស្រី២ នាក់ កូនបងឈ្មោះចន្ទី កូនប្អូនឈ្មោះចន្ទាសាលិនី។

 មេកាឡីមានបងស្រីម្នាក់ឈ្មោះ កាលីនិយា។ ដោយល្បីថាកុលកោដិកុដុម្ពីក៏មានទ្រព្យច្រើនក៏ទៅប្រលោមលួងលោមទទាល់ តែ កុលកោដិកុដុម្ពីក៍សេដ្ឋីព្រមស្នេហាជាមួយរហូតដល់ភ្លេចប្រពន្ធខ្លួនដែលជាស្រីត្រឹមត្រូវ។

កុដុម្ពីក៏យកមេកាឡីនាងកុលកេសីជាប្រពន្ធចុងកុដុម្ពីក៏ជេរយូរប៉ុន្មានវាយនាងខ្លួនក្រ។ក៏ធ្លាក់រាល់ដោយថ្ងៃ។ ថ្ងៃមួយស្លាប់មេកាឡីនាងកុលកេសីទៅបង់ត្រីហើយទម្លាក់ទឹកទៅ នាងក៏កុដុម្ពីក៏បានបង្កាច់កំពង់ទឹកនោះ។

លុះមកដល់ផ្ទះវិញនាងកុមអីពុំឃើញម្តាយក៏យំរត់ទៅរកឯកំពង់ទឹកគ្រានោះ នាង

ទេពធីតាក៏ប្រាប់នាងថាម្តាយស្លាប់ទៅកើតជាត្រីដំរីហើយ នាងស្រែកហៅ ម្តាយ

ម្ដាយហែលមកជិតប្រាប់កូនអំពីប្រវត្តិខ្លួនសព្វគ្រប់។

នាងតែងយកកន្ទក់ទៅ

បាចឱ្យត្រីដំរីរៀងរាល់ថ្ងៃ។ តាំងពីពេលនោះមកគេក៏ហៅនាងថាមរណមាតា។

លុះមេកាឡីដឹងក៏ឱ្យកូនយកកន្លក់ទៅបញ្ឆោតចាប់យកត្រីដំរីមកសម្លាប់។ 

គ្រានោះ៖ មានទាញី១ហូស្រកា២ទៅដាក់នៅមុខនាង នាងស្គាល់ជាស្រកាម្តាយក៏យកទៅដាំ ហើយដុះបានជាគ្រប់២ដើមនាងគោរពប្រតិបត្តិរាល់ថ្ងៃ។ មេកាឡីដឹងយកដើម គ្រប់ទាំងរើសគល់ទៅបុកក្នុងត្បាល់។

2

ពួកស្រីក្នុងវាំងក៏ហែរព្រះនាងមរណមាតាទៅផ្ទះឪពុក។ មុននឹងជួបឪពុកមេកាឡី ប្រាប់ឱ្យព្រះនាងដោះគ្រឿងប្រដាប់ស្រង់ទឹកសិន។

 លុះចូលដល់ក្នុងបន្ទប់ស្រង់ទឹកព្រះនាង ជាន់ក្ដារភ្លាត់ធ្លាក់ទៅក្នុងខ្ទះប្រេងក្ដៅក៏សុគតទៅ។

នាងសារិកាទូលប្រវត្តិព្រះនាងថ្វាយមហាក្សត្រជ្រាបសព្វគ្រប់។ 

ព្រះរាជាទ្រង់ស្រលាញ់ទ្រង់ យកចិញ្ចៀនមាស១វង់បំពាក់ជើង ដាក់ក្នុងទ្រុងមាសនៅក្នុងព្រះរាជវាំង។ នាងសារិកាបួង សួងដើមរាជព្រឹក្សៗក៏លូតលាស់មានស្លឹកផ្លែផ្កាល្អដូចដើម។ ព្រះរាជាទ្រង់ឱ្យពេជ្ឈឃាតសម្លាប់ ចន្ទាសាលីនីធ្វើផ្អកដាក់ពាងទាំងក្បាលផ្ញើរទៅម្តាយឪពុកប្រាប់ថាកូនផ្ញើរមកជូន។ 

កុដុម្ពីក៍ ទទួលផ្អកលូកមើលដឹងថាកូនស្លាប់ក៏ប្រញាប់នាំកូនប្រពន្ធរត់ជ្រកក្នុងព្រៃហើយក៏នៅទីនោះទៅ។

ព្រះរាជាទ្រង់ឱ្យអាមាត្រវិនិច្ឆ័យក្តីយាយអក៏ដែលឱ្យគេបញ្ឆោតយកព្រះនាងទៅសម្លាប់។ យាយអក៏នោះមានកូនស្រីមួយឈ្មោះនាងឆន្ទរជាស្ទ័របស់ព្រះរាជាដែលត្រូវស្ដេច ដែរ នាងខឹងថាមកពីនាងសនិករអុជអាលបានជាគេសម្លាប់ម្តាយខ្លួនក៏ បណ្តេញចេញដែរ នាង កុំសម្លាប់នាងសារិកា។

ថ្ងៃមួយព្រះបាទវិមលធម្មរាជាស្តេចចេញទៅបង្រ្កាបចោរនៅជនបទទុកនាង សារិកានៅក្នុងវាំង។ នាងឆន្នាបានឱកាសក៏ចូលទៅលួងនាងសារិកាឱ្យទៅទាសី សម្លាប់ស្លស៊ី។

 ទាសីបោចសារិកាបេហើយចុះទេទៅដី នាងសារិកក៏លបរត់ចូលទៅក្នុងរូង កណ្តុរស។ ស្ដេចកណ្តុរសយកនាងទៅចិញ្ចឹមទាល់តែដុះស្លាបឡើងវិញ។

ស្តេចកណ្តុរសខឹងណាស់ទៅខាំនាងឆៗដាច់ច្រមុះស្លាប់ទៅ។ នាងសារិកាលាស្ដេច កណ្តុរសចេញទៅជួបនិងពស់ធំមួយប៉ងនិងទឹកនាងតែបានតាដក់ខាំពស់នោះស្លាប់ទៅ។

បន្ទាប់ពីនោះព្រះឥន្ទ្របើកទិព្វចក្ខុមកឃើញនាងសារិកាក៏ចុះមកនិមិត្តជាខ្លាធំលោត ឡើងមែកជ្រៃស៊ីផ្លែជ្រៃមែកទិសបស្ចឹមក្លាយជាបក្សី បក្សីលោតទៅស៊ីផ្លែជ្រៃមែកទិស ឧត្តរក្លាយជាប្រើសមាស ប្រើសមាសស៊ីផ្លែជ្រៃទិសបូព៌ក្លាយជាស្វា ស្វាស៊ីផ្លែជ្រៃទិស ទក្សិណក្លាយជាមនុស្សល្អព្រមទាំងមានគ្រឿង

អលង្ការ។ នាងសារិកាឃើញសព្វគ្រប់ បានធ្វើត្រាប់តាមលំដាប់ក៏ក្លាយជារូបផ្សេងៗទីបំផុតក្លាយជាមនុស្សស្រី ហើយបេះផ្លែ ជ្រៃវេចទុកដើរទៅជួបតាបស តាបសសួរហេតុសព្វគ្រប់ក៏នាំនាងទៅចិញ្ចឹមនៅក្នុង អាស្រម។

ក្រោយមកតាបសទៅស្រះបោក្ខរណីបានឃើញកុមារ១រូបកើតក្នុងផ្កាឈូកហើយក៏ យកមកឱ្យនាងចិញ្ចឹមឱ្យឈ្មោះបុទុមកុមារ បុទុមកុមារធំឡើងសាកសួរនាងៗ ប្រាប់ពីប្រវត្តិសព្វគ្រប់។

 បុទុមកុមារលាមាតានិងមហាឥសីដើម្បីទៅរកព្រះបិតាយក ទាំងព្រះទំរង់ដែលចង និងជើងព្រះមាតាកាលនៅជាសារិកានិងផ្លែជ្រៃទៅផង។ វេលា នោះមានស្តេចប្រើសមាសមួយមកធ្វើជាជំនិះ៖កុមារទៅរកព្រះបិតា។

លុះជួបព្រះបិតាហើយក៏នាំព្រះបិតាមកហែរព្រះមាតាទៅសោយរាជ្យក្នុងនគរ។ ព្រះ នាងនឹកគុណទាឆ្មារនិងស្ដេចកណ្តុរក៏ព្រះរាជទាននំចំណីដល់សត្វទាំងនោះ៖ ព្រមទាំង ចំណាយព្រះរាជទ្រព្យប្រទានដល់អ្នកកំសត់ទុរគតហើយគង់នៅជាសប្បាយទៅ

ហោង។