រឿង ភ្លុកដំរិ

រឿង ភ្លុកដំរិ

 ពូសំ ប្រកបមុខរបរកាប់អុស ។ ប្តីប្រពន្ធគាត់ទាំងពីរនាក់ គ្មានកូនមួយគ្រាប់ សោះឡើយ ។ រាល់ថ្ងៃពូសំដើរកាប់អុសតាមជើងភ្នំយកមកលក់ ដើម្បីបានកម្រៃ បន្តិចបន្តួចគ្រាន់ចិញ្ចឹមជីវិត។ គ្រួសារតែប៉ុណ្ណាន ។

ថ្ងៃមួយ គាត់បានធ្វើដំណើរទៅកាប់អុសដាច់សង្វែងម្នាក់ឯង ទៅដល់ទីវាល មួយក្បែរជើងភ្នំ ស្រាប់តែជួបដំរីមួយហ្វូងកំពុងស្វែងរកអាហារ។ ពេលនោះ គាត់ក៏បានឃើញដំរីចំណាស់មួយក្បាលកំពុងស្រែកវីវក់ម្នាក់ឯងឆ្ងាយពីគេ ។

គាត់នឹកឆ្ងល់ក្នុងចិត្តក៏ដើរទៅមើល ឃើញមានសត្វពង្រួលមួយកំពុងតែរឹប ប្រមោយដំរីយ៉ាងខ្លាំង ពេលដ៏រីកាន់តែរើបំរាស់ សត្វពង្រួលនោះក៏រឹបកាន់តែ តឹងណាស់ដែរ ដំរីស្រែកយំដោយក្តីឈឺចាប់បំផុត ។

អត់ទ្រាំពុំបាន ពូសំក៏លីកាំបិតដើរចូលទៅជិតដំរី ។ រំពេចនោះ៖ សត្វពង្រូល គ្រាន់តែឃើញមនុស្សភ្លាម ក៏ស្ទុះគេចខ្លួនបាត់ទៅ។ ដំរីសប្បាយចិត្តណាស់ ក៏និយាយទៅកាន់បុរសនោះថា “អរគុណអ្នកខ្លាំងណាស់ កុំតែអ្នកមកជួយខ្ញុំ ទាន់ ប្រហែលជាខ្ញុំត្រូវយ៉ាប់ហើយមើលទៅ " ។

ដំរីក៏បានបន្ទាបខ្លួនចុះថ្នមៗ ដើម្បីអោយពូសំឡើងជិះលើខ្នងវា ហើយក៏ធ្វើ ដំណើរចេញទៅយ៉ាងសប្បាយរីករាយ ហែហមដោយដំរីជាច្រើនទទួលស្គាល់នូវ អំពើល្អរបស់ពូសំ។ អស់រយៈពេលយ៉ាងយូរ ទើបពួកគេទៅដល់កន្លែងដំរីរស់នៅ ។

ដំរីបានយកប្រមោយរបស់វាកាយដីយ៉ាងប្រញាប់។ រំពេចនោះស្រាប់តែ លេចចេញភ្លុកជាច្រើនពីក្នុងដី ពូសំសួរទៅដំរីថា : “ហេតុអ្វីបានជាមានភ្លុក ច្រើនម៉្លេះ?” ដំរីឆ្លើយតបទៅពូសំវិញថា : “នៅពេលពួកយើងចាស់ទៅ ភ្លុកក៏ ចាប់ផ្ដើមសណ្តែកគ្រប់ៗគ្នា ហើយក៏នាំគ្នាយកមកកប់ទុកនៅទីនេះទាំងអស់ ។

សាសងគ្នាអស់មួយសន្ទុះ ដំរីក៏ទាញភ្លុកទាំងគូររបស់ខ្លួនមកជូនពូសំ ហើយ និយាយថា “នេះជាសគុណបន្តិចបន្តួចដែលខ្ញុំមាន សូមអ្នកយកទៅប្រើការចុះ បន្ទាប់មកពូសំក៏ត្រឡប់មកផ្ទះវិញ ។

ពេលមកដល់លំនៅដ្ឋាន ពូសំក៏យកភ្លុកដំរីមកបង្ហាញប្រពន្ធ។ ពេលនោះ៖ មានអ្នកធ្វើដំណើរតាមផ្លូវបានចាប់អារម្មណ៍ហើយសុំចែកទិញពីពួកគាត់។ ដោយ សារតែជីវភាពខ្វះខាត ប្ដីប្រពន្ធទាំងពីរនាក់ក៏ព្រមលក់អោយអ្នកដំណើរនោះ ទៅ។ តាំងពីពេលនោះមក ពួកគាត់ក៏មានប្រាក់កាក់ខ្លះ៖ដើម្បីចិញ្ចឹមជីវិត ឈប់ ដើរកាប់អុស ប្តូរមុខរបរមកធ្វើស្រែចំការវិញ។ មិនតែប៉ុណ្ណោះពួកគាត់បានដាំ កូនឈើជាច្រើនទៀតផង។

នាយប៉ុកដែលជាអ្នកជិតខាង ឃើញគ្រួសារពូសំ ប្រែប្រួលដូច្នេះក៏សួរថា : "លោកបង ! ហេតុអ្វីជីវភាពរបស់បងធូរធាលឿនម្លេះ?” ពូសំក៏បាននិយាយ រឿងរ៉ាវទាំងអស់ប្រាប់ដល់នាយប៉ុក គាត់បានណែនាំថា “ប្អូនប្រុស ! បងសូម ហាមឯងកុំទៅទីនោះអោយសោះ ប្រយ័ត្នមានគ្រោះថ្នាក់ ព្រោះមានដំរីជាច្រើន ចាំការពារភួករបស់គេ ម្យ៉ាងវិញទៀត យើងមិនត្រូវទៅបំផ្លាញវត្តដ៏កំររកបាន នោះឡើយ” ។

ដោយសារតែភាពលោភលន់ និងចង់បានហួសហេតុ នាយប៉ុកក៏លួចចេញ ទៅរកភ្លុកដំរីម្នាក់ឯង។ មិនយូរប៉ុន្មាន គេក៏បានទៅដល់កន្លែងដំរីនោះមែន ហើយប្រទះឃើញស្នាមអាចម៍ដីថ្មីៗទៀតផង។ មិនបង្អង់យូរ នាយប៉ុកក៏ប្រញាប់ កាប់គាស់កាយដី ប្រវេប្រវាប្រមូលភ្លុកជាច្រើនចេញមក។

ពេលនោះមានដំរី មួយហ្វូងបានក្រលេកឃើញមនុស្សកំពុងលួចភ្លក ពួកគេក៏នាំគ្នាស្ទុះចេញមក ស្រែកសន្ធាប់ពេញព្រែតម្រង់មករកនាយប៉ុក។ បុរសម្នាក់នេះភ័យរន្ធត់យ៉ាងខ្លាំង ចង់រត់ចេញក៏ចេញមិនទាន់ដែរ ។

នាយ មិនរួច។ ប៉ុកត្រូវដំរីចាក់យ៉ាងដំណំ ដើរត្រឡប់មកផ្ទះវិញស្ទើរតែ ខ្លួនរបស់គាត់ពោរពេញទៅដោយស្នាមរបួស និងគ្រាំគ្រា យ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ នេះគឺជាអំពើលោភលន់ ដែលនាយប៉ុកមិនស្តាប់តាម ការណែនាំរបស់ពូសំ។ នាយប៊ុក ដើរត្រឡប់មកផ្ទះវិញយ៉ាងត្រដាប ត្រដួស មិនបានភ្លុកដំរី ថែមទាំងឈឺខ្លួន

ទៀតផង។

ចំណែកដំរីវិញនាំគ្នាយំសោកស្តាយ កើតទុក្ខមិនសុខចិត្ត ក៏យកភ្លុករបស់គេ ទៅលាក់ទុកន្លែងថ្មីទៀត ដែលមានសុវត្តិភាពល្អបំផុត ។

ពូសំឃើញដូច្នេះ ក៏អប់រំប្រជាជនក្នុងភូមិទាំងអស់ មិនអោយទៅទីកន្លែង លំនៅដ្ឋានរបស់ដំរីទៀតឡើយ ព្រោះវាជាជំរកដ៏សុខសាន្តរបស់ពួកគេ។

គាត់បានបន្តទៀតថា : "យើងទាំង អស់គ្នាខំដាំដើមឈើ ហើយមិនត្រូវកាប់បំផ្លាញព្រៃឈើតទៅ ទៀតទេ ព្រោះព្រៃឈើ គឺជាប្រភពទឹកភ្លៀង និងជាជំរកសត្វព្រៃទាំងអស់” ។ មនុស្សក្មេងចាស់មិនបង្អង់យូរ ក៏នាំគ្នាបណ្តុះ និងដាំកូនឈើ មិនខ្លាចនឿយហត់ ដើម្បីជាគំរូល្អដល់កូនចៅជំនាន់ក្រោយ។ ចប់