រឿងស្ទឹងសម្ងាត់ភាគ២៖ ចម្លើយមិនច្បាស់ !

 រឿងស្ទឹងសម្ងាត់ភាគ២៖ ចម្លើយមិនច្បាស់ !

ទោះបីជាកំទេចបាន ក្រុមចោរបីនាក់របស់អាត្រឡៃក៏ដោយ ក៏ អ្នកស្រុកហាក់ដូចមិនសូវរីករាយប៉ុន្មានឡើយ ព្រោះទំហំទុក្ខនៃការ ចាត់បង់មេឃុំវ៉ាតនោះ មានលក្ខណៈធំធេងជាង ហើយដំណឹងនេះ គ្រាន់តែព្រឹកឡើងស្ទើរមិនទាន់ ក៏បានឮនូរខ្ចាយពេញភូមិ ឃុំក្នុងស្រុក សង្កែនិងផ្សព្វផ្សាយតៗគ្នា ស្ទើរពេញខេត្តបាត់ដំបងភ្លាម ព្រោះមេឃុំ វ៉ាត ពិតមែនតែបុណ្យស័ក្តិមិនជាធំកុំប៉ុន្មាន តែគាត់មានឈ្មោះល្បី និងប្រជាប្រិយមកយូរឆ្នាំហើយ ក្នុងកិច្ចកសាងការពារភូមិឃុំ ដោយ ស្មោះត្រង់បំផុត ។

បងប្អូនសាច់ញាតិរបស់មេឃុំវ៉ាត និងមីងនួន រាប់តាំងពីស្ទឹង ចាស់ រនាមដូនសំ និងហូរហែតាមដងស្ទឹងរហូតទៅដល់ផ្សារស្រុក សង្កែ បាននាំគ្នាមកចូលរួមធ្វើបុណ្យសពដែលកំណត់ធ្វើរយៈបីថ្ងៃនោះ យ៉ាងមហោឡាបូកពន់ប្រមាណ ។

រដ្ឋអំណាចស្រុកនិងខេត្ត ក៏បានបញ្ជូនតំណាងឱ្យនាំកំរងផ្កាមក គោរពសព និងយកអំណោយជាលុយកាក់មកជួយសំរាលទុក្ខក្រុម

គ្រួសារសពទៀតផង ។ ជាមួយនោះ គេក៏ឃើញព្រិន្ទបាលឯកចំណាន បានបរិច្ចាកធនធានផ្ទាល់ខ្លួន យកមកឱ្យផ្ទាល់ដៃនាងរំដួល នៅពេល ព្រឹកនៃថ្ងៃចាប់ផ្ដើមបុណ្យ ដោយពោលបញ្ជាក់ថា +

-«អ្នកនាងរំដួល យប់ម៉ិញនេះ បើខ្ញុំមកទាន់ហេតុការណ៍តាំង ពីដំបូងពី ប្រាកដជាលោកអ៊ីមិនស្លាប់ទេ !... ខ្ញុំសោកស្តាយខ្លាំង ណាស់ ! ខ្ញុំសូមនាំយកលុយកាក់មកចូលរួមរំលែកទុក្ខក្នុងមរណភាព របស់លោកអ៊ីផង និងតាំងចិត្តប្ដេជ្ញាតាមបណ្តាំរបស់លោកអ៊ី និង កំទេចអាត្រឡៃឱ្យបានក្នុងពេលឆាប់ៗ និងការពារជាដាច់ខាត មិនឱ្យ ធ្វើអ្វីដល់អ្នកនាងបានឡើយ !...>>

វា នាងរំដួល ទទួលលុយកាក់ពីដៃព្រិន្ទបាលឯកជំនួសម្ដាយដែល ជាប់រវល់រៀបចំចង្ហាន់លោក ញញឹមសួតថា + ហើយបង្ហើរសំនៀងតបវិញដោយ

-« សូមអរគុណលោកជាទីបំផុត ដែលជួយឈឺឆ្អាលចំពោះត្រូ សារខ្ញុំយ៉ាងនេះ !... ពេលនោះ បើកុំតែបានលោកមកជួយទាន់ ម៉្លេះ សមខ្ញុំពិតជាគេចមិនរួចពីកណ្ដាប់ដៃវាទេ !...>>

ចំណាន គិតថានឹងនិយាយតែមួយឃ្លា រួចថយចេញទៅវិញ តែជួនជាស្រីក្រមុំ ឆ្លើយតបដ៏សែនពិរោះយ៉ាងនោះ គេក៏ឆ្លៀត បន្ថែមមួយឃ្លាទៀត ដោយភ្លេចគិតថា នៅជ្រុងសសរផ្ទះមួយនោះ យស់ដៃកាន់ថាស ឈរសម្លឹងមើលមក ដោយអារម្មណ៍ប្លែកនោះ ឡើយ +

-« សូមអ្នកនាងកុំព្រួយឱ្យសោះ ដរាបណាមានព្រិន្ទបាលឯក

ចំណាន អាត្រឲ្យត្រូវតែបាត់ឈ្មោះពីផែនដីនេះ !..

ចំណាន ពោលដោយបង្ហើរខ្សែភ្នែកពេញដោយមន្តស្នេហ៍ទៅរក យុវនារី តែរំដួល ប្រែជាអោនមុខមិនទទួលយកខ្សែភ្នែកដ៏ចំឡែកនេះ ឡើយ ព្រោះនាងទើបដឹងច្បាស់ថា នៅជ្រុងម្ខាងនោះ ប្រហែលជា យស់សម្លឹងមកដោយអន់ចិត្ត ព្រោះឃើញនាងស្វាគមន៍ចំណាន ដែលពីយូរមកហើយ នាងមិនដែលបង្ហាញទិដ្ឋភាពបែបនេះឡើយ ។

 ទោះបីជាពេលនោះ យស់ខំប្រឹងចាត់ចែងជួយធ្វើបុណ្យសព មេឃុំវ៉ាត ដោយគ្មានខ្លាចនឿយហត់ ដើម្បីយកចិត្តនាងរំដួល ឱ្យ ម៉ោងនឹកអាណិតគេថា គេស្រឡាញ់នាងយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏ពេលនោះ គេបែរជាគិតដោយអស់សង្ឃឹមវិញថា +

-« ! ខ្លួនអញអើយ មើលទៅបែបមិនឈ្នះគេទេ! เបើមិន មែនអាត្រឡៃ គឺច្បាស់ជាព្រិន្ទបាលឯកនេះហើយ ដែលនាងព្រមរៀប ការជាមួយ នៅពេលណាដែលគេចូលស្ដីដណ្ដឹងនាង ព្រោះគេមាន បុណ្យស័ក្តិធំជាង ហើយរូបរាងក៏សង្ខារទៀត ?...>>

.....ក្រោយពីពិធីឈាបនកិច្ចសពមេឃុំវ៉ាត បងប្អូនទាំងអស់បាន មកជួបជុំពិគ្រោះជាមួយមីងនួន មុននឹងសុំលាត្រឡប់ទៅភូមិស្រុកវិញ រៀងៗខ្លួន ។

ជាដំបូងស្រីម្នាក់នៅខាងស្ទឹងចាស់ បញ្ចេញយោបល់ថា + -«ម៉ែ ចុះខ្លួនឯងគិតយ៉ាងណាទៅ បើលឈូងវ៉ាតគាត់ស្លាប់ទៅ ហើយយ៉ាងនេះ គិតឱ្យរំជួលនៅនៅឯស្ទឹងចាស់មួយរយៈជាមួយខ្ញុំទៅ ដឹង កុំឱ្យអាត្រឡៃវាមកអុកឡុកទៀត ព្រោះកាលណាវាចោលសំដី

បែបហ្នឹងហើយ មិនយូរមិនឆាប់វាមុខជាមករកចាប់រកចងទៀតហើយ តើតួនឯង មានអ្វីការពារកូនទៅ ?.... wingin

មីងនួន ដកដង្ហើមធំ មិនទាន់ទាំងឆ្លើយផង ស្រាប់តែបុរសម្នាក់ ចំណាស់ប្រហែលមេឃុំវ៉ាត ឆ្លើយកាត់+

~*...... ឱ្យរំដួលទៅនៅឯស្ទឹងចាស់ជាមួយបងចាន់យ៉ាងម៉េច កើតទៅ បើស្ទឹងចាស់ជិតកន្លែងដែលអាត្រឲ្យវាតាំងជម្ងឺ នៅពេល វាដឹង មុខជាវាទៅចាប់យកស្រួលដូចបកចេក ! បើថានេះទេ ឱ្យ ក្មួយរំដួលទៅនៅជាមួយខ្ញុំ ឯរនាមដូនសំសិនទៅ ទម្រាំពេលណា លោកព្រិន្ទបាលឯកចំណាន ចាប់បានអាត្រឡៃ សឹមឱ្យវាត្រឡប់មក

មានស្រីចំណាស់ម្នាក់ ឆ្លើយកាត់ផ្ចងទៀត +

«ហ៊ី!... ល្បងវឿន ម៉េចនិយាយអីចឹង ឱ្យទៅនៅជាមួយ ឈូងឯង ដូចជាយកចំណីទៅដាក់ក្នុងមាត់គ្នាអ៊ីចឹង ព្រោះរនាមខ្លួន សំ ជាកន្លែងដែលពួកអាតម្លៃវាឆ្លងកាត់ចុះឡើង មិនលែងអីនឹងវា ដឹងនោះឡើយ មានតែទៅនៅឯចាក់ព្រាជាមួយខ្ញុំទេ ទើបរួចខ្លួន ម៉្យាងទៀតនៅឯមាត់តាមទន្លេសាបនោះ ស្រួលរកស៊ីទៀត ថៅកែ ផ្នួស់ ថៅកែកាណូត និងថេថៅកែឡូត៍នេសាទក៏សម្បូរណ៍ ម៉េចາອົງກ យកប្ដីពួកគេមានៗនៅទីនោះទៅ វាចប់រឿងទៅហើយ !..»

មីងខ្លួន ញាក់បបូរមាត់ឆ្លើយតបតារ

......... ចាំមើល ខ្ញុំពិគ្រោះជាមួយកូនសិនមើល៍ តើវាចង់ ទៅនៅឯណាជាង ឬមួយក៏វាស៊ូទ្រាំនៅទីនេះ: ?...>

បន្តិចនោះ មានស្រីម្នាក់រាងតូចច្រនាប់ កាត់សក់ផ្កាថ្នូរដូចជា កញ្ញារំដួលដែរ ហើយអាយុប្រមាណ ៣៨ ឆ្នាំ ឈ្មោះឡើង ក៏បន្លឺ

ជាចុងក្រោយគេថា +

-«ដឹងធើម៉េចហ្ន៎ បើមីងន្ធនឯង មានកូនស្រីរូបស្អាតអ៊ីចឹងមាន គេចោមស្រឡាញ់ច្រើនយ៉ាងនេះ ពិបាកហើយ បើតាមខ្ញុំគិតមើលទៅ ទៅនៅឯ ចាក់ព្រាក៏មិនស្រួលដែរ ព្រោះឆ្ងាយពីគេឯង ហើយជា កន្លែងដែលពួកវា តែងចុះទៅរកត្រីជាញឹកញាប់ យ៉ាងណាក៍នៅតែ វាដឹងដែរ !

 បើតាមគំនិតខ្ញុំថា គួរឱ្យទៅនៅជាមួយខ្ញុំ ឯមុខផ្សារ សង្កែតែម្តងទៅ នៅឯណោះ ជាទីប្រជុំជន ជិតរាជការ ប៉ូលីស ទា ហាន ប៉េអឹម ពួកអាត្រឡៃមុខជាមិនហ៊ានទៅជិតទេ ព្រោះវាខ្លាច គេចាប់វាណាស់ !...»

ស្រាប់តែពេលនោះ អ្នកដែលមានយោបល់មុន ក៏នាំគ្នាច្ចេក ផ្ដលគំនិតមកតាមសំដីរបស់នាងឡើងវិញ ដោយញញឹមញញែមថា -«... មែនហើយ កាឡើងគេមានពួកធំដូចជាផ្ទះបណ្តែតទឹក នៅក្នុងស្ទឹង ចំមុខផ្សារវិល ស្រាប់ ទីនោះអ្វីអែរ មានគេមានឯង ច្បាស់ជាអាត្រឲ្យវាមិនហ៊ានអើតក្បាលទៅមែន គួរឱ្យក្មួយរំដួលទៅ នៅជាមួយបងជីដូនមួយវាមួយរយៈទៅ បានសុខហើយ !...»

ម្ដងនេះ គេឃើញទឹកមុខមីងនួន ដែលក្រៀមក្រំមកយូរហើយ រាងស្រស់ថ្លាឡើងវិញបន្តិច ហើយបន្ទរ +

-« លាក់បាំងអី ខ្ញុំនឹកឃើញរឿងនេះយូរហើយ តែមិនហ៊ាន

9- ផ្សារវិល ក្លាយពីភាសាបារាំងផ្សារ VILLE កីផ្សារក្រុង

រំខានកាឡើង ព្រោះប្តីគេទើបនឹងស្លាប់ដែរ... ក្រែងគេមិនទាន់ផុតទុក្ខ ព្រួយ ឯងយកមនុស្សនៅឱ្យអំពល់គេទៀត !....>>

នាងឡើង ឆ្លើយបញ្ជាក់ +

-«មីងកុំគិតមើសទាល់អីចឹងអី រឿងឪវាស្លាប់ជារឿងផ្សេង ហើយកន្លងទៅបួនប្រាំខែហើយដែរ ឯរឿងនឹងមានបញ្ហានេះ ខ្ញុំត្រូវ តែជួយដោះស្រាយ ខ្ញុំមិនចង់ឃើញប្អូនរំដួល ក្លាយជាប្រពន្ធចាប់បង្ខំ របស់អាមេចោរនោះទេ !...»

.....វេលាល្ងាចព្រលប់ រំជួលបានឆ្លៀតពេលចុះចៅមុជទឹកនៅ មាត់កំពង់ ដែលពេលនោះ នាងបានជួបនឹងយុវជនទាហានឃុំយស់ ចៅពួនចាំនៅក្បែរគុម្ពត្រែងមួយ ។

ជាបន្ទាន់ យស់ បានស្ទុះមក ហើយសួរដោយចោលភ្នែករំពៃ ឆ្វេងស្តាំ ខ្លាចមានគេឃើញ ថា+

«ខ្ញុំឮល្អៀងៗថា រំដួលស្រុងទៅនៅផ្សារសង្កែមែនទេ ?...>> រំដួលងក់ក្បាល ហើយវាចាតិចៗ ដោយខ្លួនប្រាណដណ្តប់ក្រមា គ្របពីលើស្លា និងដៃម្ខាងទៀត កាត់ផ្ដិលសាប៊ូក្រអូប

-«មែនហើយ ស្អែកនេះ ម៉ែគាត់ឱ្យខ្ញុំទៅនៅជាមួយបងជីដូន មួយខ្ញុំ នៅផ្សារសង្កែហើយ ! មកពីកាត់ខ្លាចពួកអាត្រឲ្យមកចាប់ខ្ញុំ ព្រោះគ្មានអ្នកណាអាចការពារខ្ញុំ បានទាំងថ្ងៃទាំងយប់ គ្រប់ម៉ោងគ្រប់ ពេលនោះទេ !...»

ចុះខ្ញុំ រំដួលមិនទុកចិត្តទេឬ ?...» យស់ ឆ្លើយតបដោយ អង់អាច «... កុំភ្លេចថា យប់កើតរឿងនោះ ខ្ញុំចាញ់ត្រូវពួកវាម្នាក់ ដែរ !... ខ្ញុំពិតជាអាចការពាររំដួលបាន !...>>

-* បងយស់ពិតជាអង់អាចក្លាហានមែន រំដួលតប អោយញញឹមសួត «...ប៉ុន្តែបើវាលើកគ្នាមកច្រើននាក់ ឯយើងមាន តែប៉ុន្មាននាក់ មិនអាចទប់ទល់បានទេ !...>>

-«ចុះលោកព្រិន្ទបាលឯកចំណាន គេសន្យាថាអាចការពារ រំដួលបានហើយនោះ រំដួលទៅព្រួយអីទៀត ?...>>

ឡបយោគនេះរបស់ប្រុសកម្លោះ រំដួលបើកភ្នែកសម្លក់ + ....គាត់ថាអ៊ីចឹងមែន តែគាត់ជាអ្នករាជការ មានពេលឯណា មកការពារយើងគ្រប់ដង្ហើមចេញចូលនោះ ខ្ញុំគ្មានទុកចិត្តទេ គឺគាត់ ថាយកតែគួរប៉ុណ្ណោះ ! ម៉្យាង គាត់មិនមែនជាសាច់ញាតិអីជាមួយ យើង គាត់មិនមែនមកប្តូរស្លាប់រស់ជាមួយយើងនោះទេ !..»

-« តែពេលដែលគាត់យកលុយមកចូលបុណ្យសព លោកអ៊ីមេ ឃុំ ខ្ញុំឃើញទឹកមុខគាត់អ៊ុតបាយណាស់ គឺច្បាស់ជាគាត់ស្រឡាញ់ រំដួលហើយ គាត់ពិតជាប្ដូរស្លាប់រស់ចំពោះរំដួលណា !....>> ឆោមទេវី បើកភ្នែកសម្លក់ប្រុសកម្លោះជាលើកទីពីរ +

-«អ្នកណាប្រាប់ថា គាត់ស្រឡាញ់ខ្ញុំ ?...>>

ម្ដងនេះ យស់ និយាយដូចជាមែនបន្លំលេង + ...ខ្ញុំដឹង! ព្រោះខ្ញុំតាមដានគាត់យូរហើយ ពីថ្ងៃណាក៏គាត់ តែងមកជិះសេះក្រវែលកាត់មុខផ្ទះរំដួលដែរ ហើយឧស្សាហ៍ដើមភ្នែក

កន្ទុយភ្នែកសម្លេកសម្លក់ ព្រោះគាត់ថាកម្លោះចាស់ មិនទាន់មាន ប្រពន្ធទេណា!...»

-«តែពីរបីថ្ងៃ ក្រោយពីបុណ្យខ្មោចពុករួច មិនឃើញគាត់មក ក្រវែលផ្ទះខ្ញុំទៀតទេ !...>>

-«ហ្នឹង ប្រហែលជាគាត់មានការរវល់ ឬមួយក៏ទៅរៀបចំງ ឪពុកម្តាយមកចូលស្ដីដណ្ដឹងរំដួលក៏មិនដឹង ?...>>

-«យី...ចុះបងយស់ឯង ដឹងអីក៏នឹងម្ល៉េះហ្ន៎ ?.... តែបើគាត់ លួចស្រឡាញ់ខ្ញុំមែន ក៏ស្រឡាញ់តែគាត់ទៅ ចំណែកខ្ញុំបានដែលបាន គិតអីពីរឿងហ្នឹងទេ !...>>

ម្ដងនេះ យស់ប្រែទឹកមុខ ដោយញញឹមសួត + .....អ៊ីចឹង រំដួលបានចិត្តស្រឡាញ់គាត់ចេដ្ឋី ?.... រំដួលព្រែកហ្លួងមិនឆ្លើយ ហើយបែរមុខទៅសម្លឹងរលកទឹកដែល កំពុងបែករស្មីព្រាកៗ ក្រោមពន្លឺព្រះទិនករហៀបអស្តង្គត ។ ឃើញ នាងនៅស្ងៀមដូច្នោះ យស់ក៏ឆ្លៀតសួរបន្ថែមទៀត +

-«ចុះខ្ញុំ រំដួលយល់យ៉ាងណាដែរ តាំងពីយូរណាស់មកហើយ ខ្ញុំមិនដែលឮរំដួល ឆ្លើយមកខ្ញុំវិញថាដូចម្ដេចសោះ.... តែខ្ញុំស្រឡាញ់ រំដួលណាស់ណា !... ពេលរំដួលទៅនៅឆ្ងាយពីខ្ញុំនេះ ខ្ញុំគឺករំដួល ស្លាប់ហើយ រំដួលប្រហែលជាគ្មានទឹកដល់ខ្ញុំទេ ?....

ภาមទេវី លើកខ្សែភ្នែកពីរលកទឹកក្នុងស្ទឹង សម្លឹងមើលទៅជើង មេឃ ដែលនៅសល់ពន្លឺក្រហមព្រៀងៗយ៉ាងខ្សោយបំផុតវិញ ហើយ វាចាតិច។ ដោយមិនងាកមុខ +

-«ធ្លាប់ស្គាល់ និយាយលេងជាមួយគ្នា ដូចជាបងយស់ឯងនេះ អ្នកណាមិនទឹកនោះ !... តែឈ្លើយ កាត់ចិត្តខ្លះទៅ...... ផ្សារសង្កែ នៅមិនឆ្ងាយប៉ុន្មានទេ ជិះកង់ឬជិះទូកទៅដល់ទេតើ !... បើនឹកខ្លាំង ទៅលេងនឹងខ្ញុំចៅ !...>>

ដោយមិនអាចមានពេលវេលាតទៅទៀត យស់ឆ្លៀតសួរមួយឃ្លា ជាចុងក្រោយថា

-<< ឆ្លើយប្រាប់មួយម៉ាត់សិនម៉ោ! ខ្ញុំចង់ដឹងណាស់ ព្រោះយូរ មកហើយ ខ្ញុំរង់ចាំតែពាក្យហ្នឹង តើស្រឡាញ់ខ្ញុំទេ? តើព្រមរៀបការ ជាមួយខ្ញុំទេ...?....

ឆោមស្រស់រំដួល កាលបើឮប្រុសកម្លោះ ដេញសួរចំៗដូច្នោះ នាងនឹកព្រឺព្រួច ខ្មាស់អៀនពន់ប្រមាណ ហើយនៅស្ងៀមយ៉ាងយូរ ហាក់ដូចកំពុងប្រើខួរក្បាលដោះស្រាយបញ្ហាអ្វីមួយនៅក្នុងបេះដូង ថា ហេតុធ្វើឱ្យយស់ទ្រាំមិនបាន ក៏ដេញសួររអន្លើនទៀត +

-< ឆ្លើយមក តើព្រមរៀបការជាមួយខ្ញុំទេ ខ្ញុំនឹងឱ្យម៉ែលក់ក្របី យកមកដណ្ដឹងរំដួលណា !...»

ស្រាប់តែ នឹកឃើញអ្វីមិនដឹង រំដួលបែរមុខយឺតៗមកឆ្លើយ ដោយអួលអាក់ថា

-«បងយស់ !... ខ្ញុំអាណិតបងណាស់ !... ទំមើលខ្លួនឱ្យថា ជម្ងឺគ្រុនចាញ់សិនទៅ! កុំលក់ក្របីអី!...»

យស់ ខំបន្ទរពាក្យដោយកន្លះរា +

-«អាណិត !.. ខ្ញុំមិនចង់ឱ្យរំដួលអាណិតទេ ពីឱ្យស្រឡាញ់

ដូចជាខ្ញុំស្រឡាញ់រំដួលអីចឹងណា!..»

ជំនោរដងស្ទឹង បក់ផាត់មួយមេមកសែកត្រជាក់ ហាក់ដូចជួយ គ្រឿងបង្ខំស្រីក្រមុំ ឱ្យត្រូវតែឆ្លើយប្រាប់នៅប្រុសកម្លោះវិញ ។ ប៉ុន្តែ ជួនជានៅពេលដែលនាង រៀបនឹងរលាស់បបូរមាត់បង្ហើរវាចា ស្រាប់ តែមានកូនក្រមុំអ្នកភូមិឯទៀតជាច្រើន រត់ព្រួចុះមកអុជទឹកដែរ ធ្វើ ឱ្យស្រស់កញ្ហាអាក់ខានទៅវិញ ឯកម្លោះយស់ក៏ប្រញាប់គេចខ្លួនចូល នៅក្នុងគុម្ពត្រែងលោក រហ័សដូចទន្សាយ ។....

...ស្អែកឡើង នៅប្រមាណជាម៉ោង ៩ កន្លះព្រឹក កញ្ញារំដួលក រៀបចំខ្លួន ធ្វើដំណើរជាមួយនាងឡើង ដែលជាបងជីដូនមួយ ដើម្បី ចៅរស់នៅឯផ្សារស្រុកសង្កែវិញ ។

មីងន្ធន បានជូនដំណើរកូនមកដល់មាត់កំពង់ ដែលមានពួកដរ នៅចាំ រួមជាមួយញាតិមិត្តប្រុសស្រីជាច្រើនទៀត ដែលមានខ្លះជួយ កាន់វ៉ាលិសដាក់សំពត់អាវ និងកន្ទេលខ្នើយភួយអុងជាដើម ។

នៅពេលនោះ មីងខ្លួនខំរេភ្នែកក្រឡេកមើលឆ្វេងស្តាំ ហើយងាក សួរទៅកូនស្រី +

-«ម៉ែ រំដួល ម៉េចដូចជាមិនឃើញក្មួយយស់ តើវាទៅណា

អេ !..... មិនឃើញមកជួយជញ្ជូនអ៊ីវ៉ាន់ ជួនដំណើរឯង ?...» រំដួល ធ្វើជាសំលឹងមើលនាយអោយដែរ ទើបបន្លឺដោយទឹកមុล

-« ប្រហែលជាគាត់គ្រុនហើយទៀតដឹង ព្រោះប៉ុន្មានថ្ងៃនេះ ឃើញគាត់ហត់នឿយណាស់..... ពេលជួយធ្វើបុណ្យខ្មោចពុក !..»«អ៊ុ បានវាហ្នឹងហើយ..... កុំអីក៏ម៉ែពិបាកដែរ តែពីព្រឹកម៉ិញ ម៉ែឃើញវាឡើងដូង បេះបានមួយឆ្ងាយយកមកទុកឱ្យឯងទឹកតាមផ្លូវ តែឥឡូវស្រាប់តែគេចបាត់ !... ប្រហែលវាមិនស្រួល... ទៀតហើយ

-«ម៉ែ !... ជួយរក....ឆ្នាំ ឱ្យគាត់ផងទេទៅ !.....

- เมื... មិនអីទេ !! ទៅនៅជាមួយបងឯងឱ្យបានសុខ កូន... ម៉ែប្រហែលបួនដប់ថ្ងៃទៀត ទៅលេងដែរ !...>>

...ពេលនោះ ទោះបីគេមិនឃើញយស់មកជូនដំណើររំដួលក៏ ដោយ ប៉ុន្តែនៅពេលពួកចេញដំណើរទៅ ឆោមកញ្ញាបានចោលភ្នែក ទៅឃើញយស់ ឈរស្រងូតនៅក្រោមដើមអំពិលមាត់ច្រាំងឆ្ងាយពី គេសម្លឹងមក...សូមដានភាគបន្ត