រឿងស្ទឹងសម្ងាត់ភាគ៣៖អ្នកជួយរើសត្រី

 

រឿងស្ទឹងសម្ងាត់ភាគ៣៖អ្នកជួយរើសត្រី

មាត់ស្ទឹងសង្កែ ក្រុងបាត់ដំបងនាសម័យនោះ មានភោជនីយ ដ្ឋានមួយ ជាប់នឹងកំពង់ចម្លង ឆ្លងនៅវត្តពោធិវាលជិតកាប៊ីនភ្លើង ដែលមានឈ្មោះដើមថា “អូ លីឡាប្លង់ **) ។ ភោជនីយដ្ឋាននេះ កើតមានតាំងតែពីមុនឆ្នាំ ១៩៥០ ថៅកែបារាំងជាអ្នកបង្កើត គឺសំរាប់ ភ្ញៀវមន្រ្តីបារាំង-យួននៅក្នុងខេត្ត ឯអតិថិជនខ្មែរមិនសូវជាមានប៉ុន្មាន ទេ។

(ក្រោយដែលអាណានិគមបារាំងចេញទៅ មិនយូរប៉ុន្មានភោជ នីយដ្ឋាននេះ ក៏បង្កើតជាថ្មី ឈ្មោះថា ចារសង្កែ ហើយក្នុង ជំនាន់ក្រោយៗមក ក៏គួរមកជាចារស្ទឹងខៀវវិញ) ។

នៅក្នុងស្ទឹង ចាប់ត្រឹមពីភោជនីយដ្ឋាននេះរហូតទៅដល់ខាងលើ ព្រែកមហាទេពបន្តិច មានសុទ្ធតែទូកតូចធំរបស់ប្រជាជនរស់នៅ ត្រៀបត្រា ប្រៀបដូចជាភូមិបណ្តែតទឹកមួយនៅឯមាត់តាមចន្លេសាប ព្រែកទាល់យ៉ាងនោះដែរ ។

ហើយនៅពេលរដូវទឹកសំរក គេតែងតែធ្វើស្ពានឈើច្រើនកន្លែង

សំរាប់ឱ្យមនុស្សម្នា ដើរឆ្លងពីត្រើយម្ខាងមកម្ខាង តែបើដល់រដូវទឹក

ជំនន់ ដែលមិនអាចធ្វើស្ថានបាន គេក៏ប្រើទូកសំរាប់ថែវចម្លងមនុស្ស

ចុះឡើងវិញ ដោយបង់ថ្លៃឈ្នួលទៅតាមកំណត់កម្លាំងពលកម្មរបស់

អ្នកចែវ ។

ទូករបស់នាងឡើង ថិតនៅចំពីមុខរោងកុនអេដែន (បច្ចុប្បន្ននេះ គ្មានទេ) ងាយចុះឡើងទៅកាន់ទីផ្សារ និងងាយប្រកបរបររកស៊ីទៀត ផង ។ ក្រោយដែលប្ដីស្លាប់ទៅ ដើម្បីចិញ្ចឹមកូនប្រុសតូចៗពីរ នាង ឡើងបានរកស៊ីជាអ្នកលក់ផ្លែឈើគ្រប់មុខ គឺចាំទទួលទិញបន្លែ ផ្លែឈើ ដែលគេដឹកតាមទូកយកមកពីចំការក្រោមតាមដងស្ទឹង ដូចជាត្រឡាច ត្រសក់ ឪឡឹក និងផ្លែឈើផ្សេងៗទៀត ហើយយកទៅដាក់លក់នៅទី

ផ្សារជាប្រចាំ ដូចជាអ្នកលក់ដទៃទៀតដែរ ។ រំដួល បានទៅរស់នៅជាមួយបងជីដូនមួយ ដោយសុខដុមរមនា គ្មានបញ្ហាអ្វីសូត្រស្មាញឡើយ ។ ប៉ុន្តែនាងឡឹង មិនដែលឱ្យកញ្ញា រំដួលចេញដើរទៅណារហេតរហូតទេ ពីឱ្យនៅតែក្នុងទូក គ្រាន់ដាំ បាយដាំទឹក និងមើលការខុសត្រូវ ពេលដែលនាងជាប់រវល់ទៅលក់ គួរមួយពេលៗប៉ុណ្ណោះ ។

មកនៅបានប្រហែលជាកន្លះខែ ទឹកក៏ចាប់ផ្តើមស្រកចុះស្រីតៗ ស្ទើរដល់បាតស្ទឹង ។ មានកន្លែងខ្លះមើលឃើញខ្សាច់ ជាហេតុធ្វើឱ្យ អ្នកដែលមានផ្ទះនៅជិតៗមាត់ស្ទឹង ឧស្សាហ៍នាំគ្នាចុះមកអុជទឹក មក បោកគក់ខោអាវ ឯក្មេងៗតែងនាំគ្នាយកអុង ឬក្រមារដើរកៀរត្រីនៅ ក្បែរៗពួក កំសាន្តសប្បាយលេងទៀតផង ។

នៅត្រង់មាត់កំពង់ ក្បែរពួកនាងឡើង រៀងរាល់ល្ងាចគេ

សង្កេត

ឃើញចាប់ពីម៉ោង ៥ទៅ តែងតែអានមនុស្សប្រុសស្រីចុះមកអុជទឹក

មិនសូវស្ងាត់ទេ ប៉ុន្តែជនទាំងនោះ មិនដែលដឹងថា នៅលើទូកដែល

មានដំបូលគ្របដូចផ្ទះនោះ មានកុលាបមួយទងកំពុងពួនទឹកបើក

ស្រទាប់ ក៏ស្រស់បំព្រងនោះឡើយ ។

ក្នុងចំណោមអ្នកមុជទឹកទាំងនោះ មានយុវបុរសម្នាក់អាយុ

ប្រមាណ ៣០ឆ្នាំ មុខស្រស់ រាងសង្ខារដូចអ្នកកីឡា សម្បុរជ្រះ ស្អាតបាត ទំនងជាកូនអ្នកមានសម្បត្តិទ្រព្យពូជអំបូរខ្ពស់ ។ ឱ្យតែ

ពេលណាចុះមកមុជទឹកម្ដងៗ យុវជននេះតែងតែបណ្តែតខ្លួន ហែប ចង់ ទើបឡើងទៅលើវិញ ។

ហែលឆ្វែលចុះដែលឡើង ក្បែរៗពួកនាងឡើង ទាល់តែអស់ចិត្តអស់

ដោយពិតនោះ សុផលមិនដែលបានឃើញមុខមាត់រំដួលម្ដងណា ឡើយ ព្រោះនាងសម្ងំពួននៅតែក្នុងពួក ជួនក៏មើលសៀវភៅ ជួនក៍ ដេរប៉ាក់ ជួនកាលក៏បោសច្រាស់ ជូតក្តារឬជូតសំអាតរបស់ព្រឲ្យប្រើ ប្រាស់ផ្សេងៗ ។

តែផ្ទុយទៅវិញ រំដួលតែងតែមើលឃើញពួកអ្នកចុះមកមុជទឹក ទាំងនោះច្បាស់ ព្រោះនាងលបមើលតាមចំរៀកប្រហោងជញ្ជាំងក្ដារ អ្នក ហើយចំណាំទាំងមុខយុវជនសុផល ដែលនាងបានលួចកត់ សំគាល់ក្នុងចិត្តថា ជាបុរសមានសម្រស់ប្លែក និងមានស្នេហ៍មុខគួរឱ្យ ចូលចិត្តទៀតផង ។

តាំងពីយូរមកហើយ នាងមិនធ្លាប់ឃើញបុរសដែលមានសម្ផស្ស

ឆក់ទាញមនោសញ្ចេតនាបែបនេះទេ ទោះជាមេចោរត្រឡៃ នាយយស់ ឬព្រិន្ទបាលឯកចំណាន ដែលតាមស្រឡាញ់នាងនោះ ក៏ស៊ូនឹងបុរស នេះមិនបានដែរ ។

ទោះយ៉ាងនេះក្តី ក៏រំដួលគ្រាន់តែកត់សំគាល់ក្នុងចិត្តប៉ុណ្ណោះ តែ នាងមិនដែលអើតបង្ហាញមុខឱ្យយុវជននោះឃើញម្ដងណាឡើយ 1

នេះគឺមកពីនាងមិនដែលស្គាល់ ហើយក៏គ្មានការសំខាន់អ្វី ដែលនាង ត្រូវបង្ហាញមុខឱ្យជននោះឃើញដែរ ព្រោះពេលនេះនាងកំពុងតែលាក់ ខ្លួន ក្រែងលោគេឃើញទៅ នាំបែកសាយាមោលេចឮចេញទៅឆ្ងាយ។

ប៉ុន្តែ ព្រហ្មលិខិតឬដំណើរជីវិតរបស់មនុស្ស មិនអាចអ្នកណា ម្នាក់ទស្សន៍ទាយត្រូវជាមុនបានឡើយ សូម្បីតែមួយវិនាទីដែលមិនទាន់ មកដល់ ក៏មិនដឹងថាត្រូវមានអ្វីកើតឡើងដែរ ? ។

...ខ្លួនអីនៅថ្ងៃនេះ: ប្រហែលជាម៉ោង៥ល្ងាច រំដួលបានលួច មើល ឃើញយុវជនមានស្នេហ៍មុខនោះ ចុះមកមុជទឹកទៀត តែពុំ មានអ្នកផ្សេងចុះមកអុជជាមួយដូចសព្វមួយដងឡើយ ។

ហើយពេលនោះ នាងឡើងរវល់តែទៅស្នាក់ពួកឪឡឹកនៅឯព្រែក មហាទេពជាមួយកូននាងម្នាក់ ឯរំដួលក៏រៀបចំដាំបាយសួរស្លុកដូច សព្វមួយដង ជាមួយក្មួយប្រុសនាងម្នាក់ទៀត ដែលមានអាយុប្រមាណ ១២ឆ្នាំ កំពុងអង្គុយលេងត្រីត្រឹមនៅឯក្បាលទូក ។

រំដួលក៏ធ្វើត្រី លាងសំអាតរួចប្រុងនឹងកាត់សួរ តែពេលដែល នាងជះទឹករំអិលនិងកំទេចកាកស្រកាទៅក្នុងទឹក ក៏ច្រឡំជះដោយទាំង ត្រីទៅជាមួយផង ធ្វើឱ្យនាងប្រហោងពោះឆ្អឹង អើតក្បាលចេញពីក្នុង

ពួក សម្លឹងតាមមើលត្រីដែលធ្លាក់នៅក្នុងទឹក និងស្រែកហៅមួយ

-«អាភី !... ចុះមុជរាវរកត្រីបន្តិចម៉ោ !... អញច្រឡំជះធ្លាក់ នៅក្នុងទឹក... លឿនឡើង!..»

កុមារភី ក៏រត់ឆ្លងពីក្បាលទូក មកអើតមើលតាមនាងរំដួលដែរ ហើយរអ៊ូ +

-«មីងអើយ ទឹកជ្រៅ ត្រឹមក្បាលខ្ញុំទៅហើយ ធើម៉េចរក ឃើញទៅ ត្រីនោះវាដែលអណ្តែតទៅណាបាត់ទៅហើយ !...>> រំដួល តឿនទៀតដោយព្រួយបារម្ភ

-*...វាមិនទៅណាទេក្មួយ វាប្រាកដជាធ្លាក់នៅត្រង់ហ្នឹង ចាំ មីងយកពីងពង់នោត ឱ្យក្មួយឯងចុះរាវយកម៉ោ !... ត្រីរ៉ស់ធំដែរណាំ ស្ដាយវា... កុំឱ្យបងឡើងត្រឡប់មកវិញស្តីបន្ទោសថា មីងធ្វើការមិន ប្រយ័ត្ន ...>>

-«ណ្ហើយ !.. ចោលទៅ !... ម៉ែគាត់មិនថាអីទេ... ខ្ញុំខ្ជិល មុជរាវណាស់... បើរាវក៏មិនឃើញដែរ!...>>

ទោះបីជាកុមារភី ជជែករឹងរូសយ៉ាងណា ក៏នាងរំដួលនៅតែ ងើបឈររកមើលពីងពង់ ដែលដាក់នៅលើដំបូលទូក ដើម្បីនៅតទៅ ក្នុងទឹក ត្រង់កន្លែងដែលត្រីធ្លាក់ ដោយនិយាយបណ្តើរ +

-«ម៉ែ អាភី កុំរៀនខ្ជិល ចុះមុជរាវយកមួយភ្នែកម៉ោ ថ្មើរ ណេះហើយ ផ្សារគេឈប់លក់ ទៅរកទិញត្រីឯណាបានសួរទេទៅ បើ មីងដាំទឹក ចិតបន្លែអីៗអស់ទៅហើយនោះ ?...»

ជួនជាមួយវិនាទី ដែលកុមារភីកំពុងរារែក និងពេលដែលចោម កញ្ញាប្រែខ្លួនក្រោករកមើលពីងពង់នោះ ស្រាប់តែមានសម្លេងដ៏ធ៤

ត្រជាក់ បន្លឺមកពីក្នុងទឹក នៅក្បែរតែមពួកនោះថា+

-*....អ្នកនាង មិនបាច់ព្រួយបារម្ភពេកទេ នេះម៉ែត្រី !.... ឆោមទេវី ភ្ញាក់ព្រើត ងាកភ្លែត ឃើញយុវបុរសសុផលចំអើត ខ្លួនពីក្នុងទឹក ហុចត្រីរស់នោះមក ដែលចាប់បង្ខំធ្វើឱ្យនាងឆ្លើយសួរ ទៅកាន់ម្ចាស់ខ្សែភ្នែកក៏មានស្នេហ៍នោះវិញ ទាំងនឹកឆ្ងល់និងរៀន

ខ្មាស់ថា +

«យី... ធើម៉េច បានជាបងប្រុសរកឃើញត្រីនេះ ?...»

យុវបុរសមុខស្រស់ រលាស់បបូរមាត់ក៏វៃឆ្លាតមកទៀត នៅទន្ទឹម ពេលដែលឆោមចេវីបន្ទន់ខ្លួន លូកដៃមកឈោងទទួលយកត្រី ដែល

នៅក្នុងដៃគេនៅឡើយ +

-«ខ្ញុំមុជទឹកនៅក្បែរៗនេះ ស្រាប់តែឮអ្នកនាងស្រែកថាធ្លាក់ ត្រីទៅក្នុងទឹក ខ្ញុំក៏បត្តិបខ្លួនស្រវាររាវចាប់បានភ្លាម ព្រោះត្រីធ្លាក់ អ៊ីចឹង វាមិនអណ្តែតទៅណាឆ្ងាយទេ ! តែខ្ញុំគេចពួនទៅម្ខាង មិន ទាន់ឱ្យ ចាំលបមើលអ្នកនាងជជែកគ្នាជាមួយក្មួយអ្នកនាងសិន !»

ឮដូច្នោះ រំដួលព្រែកហ្លួង ចងចិញ្ចើមរបៀបង់កំងបន្តិច តាម ឲម្លាប់ដែលនាងធ្លាប់និយាយលេងជាមួយមិត្តភ័ក្តិ +ρι αδάς -«ស្ងប់ណាស់ រើសបានហើយ មិនប្រញាប់ឱ្យគេ នៅសម្ងំចាំ

លបមើលគេទៀត....ខូចណាស់ !... ? »

សុផល ញញឹមតបនឹងកាយវិការគួរឱ្យភ្នាញ់នោះ +

-< មិនឱ្យសម្ងំចាំលបមើលម៉េច បើខ្ញុំមកមុជទឹកនៅកន្លែងនេះ យូរពេលហើយ មិនដែលឮអ្នកណានិយាយពិរោះដូចអ្នកនាងសោះ ហើយមុខមាត់ក៏ស្អាតទៀត !... ស្អាតមែនតែម្ដង !... ខ្ញុំមិនដែល ឃើញទេ...! ណ្ហើយ បំណាច់នឹងបានជួយរើសត្រីឱ្យហើយ សុំស្គាល់ ឈ្មោះផងបានទេ អ្នកនាង ?....

បុត្រីមីងន្ធន ញញឹមលាក់គំនួចតាមបូកពារមាយាស្រី ហើយរុញ ដៃមកមុខទៀត +

-< ងាប់ហើយ គ្រាន់តែរើសត្រីប៉ុណ្ណឹង ឈ្មោះគេទៅហើយ ! ហ៊ី!... ឱ្យត្រីសិន ណា៎ !... ចាំខ្ញុំប្រាប់!...>> អីក៏ចាមទារចង់ស្គាល់ !.... ដាំទឹកពុះហើយ

សុផល បន្ធូរដៃបណ្តើរនិយាយបណ្តើរ +

-< អ៊ីចឹងហើយ ឱ្យរបស់ដែលរើសបាន ត្រូវតែមានសំណង បើមិនប្រាប់ មិនឱ្យទេ !....

យុវបុរស រវល់តែនិយាយភ្លេចខ្លួន យុវនារីក៏លូកដៃមកកញ្ចក់

យកត្រីចូលទៅក្នុងអ្នកបាត់ ឥតឆ្លើយប្រាប់ថាដូចម្ដេចសោះឡើយ ធ្វើ យុវបុរសស្រងាកចិត្តក្រៃលែង ទើបរអ្វីបណ្តើរ

-« !... លេងស្នៀតខូចរបៀបនេះ ចាំមើលណា!... ថ្ងៃ ក្រោយបើជ្រុះរបស់អីទៀត ចាំរើសឱ្យ !... ស្បថ ?...»

ចំណែកកញ្ញារំដួលវិញ សែនធុញធើសក្នុងចិត្តជាខ្លាំង ។ ចង់ប្រាប់ឈ្មោះនាងដែរ តែខ្លាចបងស្រីនាងត្រឡប់មកវិញ និងថា ពេលដែលគេមិននៅ ហ៊ានប្រាប់ឈ្មោះឱ្យប្រុសដែលមិន ធ្លាប់ស្គាល់

គ្នា ទាំងដែលពេលនេះនាងកំពុងឋិតនៅក្នុងសភាពសម្ងំលាក់ខ្លួន ។ ប៉ុន្តែ នាងគិតៗទេនៅ ទង្វើបែបនេះហាក់ដូចជាវាយបូកឡើងថ្លៃពេក ហើយ ព្រោះពេលនោះ នាងលបមើលតាមប្រហោងក្តាជញ្ជាំងទូក ទៅ ឃើញយុវបុរសនោះនៅតែហែលក្រឡើងចុះឡើងក្បែរៗទឹក និង បង្ហើរពាក្យតិចៗថែមទៀតថា +

-«កំណាញ់ណាស់ គ្រាន់តែឈ្មោះក៏មិនព្រមចាប់ ហើយ លាក់មុខ មិនចង់ឱ្យឃើញទៀត ?... ស្មានថាសម្ងំមិនចេញមកដាំសួរ នៅក្រោយទូកឬយ៉ាងម៉េចហ្នឹង?...»

ជួនពេលនោះ កុមារភីស្ទុះពីក្បាលទូកមកវិញ ហើយស្រែកឲ្យ ឡាថា+

-« !... បានត្រឹមកវិញហើយតើ អ្នកណាជួយរើសម្លឹង រំដួល...? ចុះមីងឯងចាំអីទៀត មិនចេញមកសួរ? ទឹកពុះចង់រឹង ហើយណា !...»

រំដួល មិនឆ្លើយតាមសំនួរនេះឡើយ បែរជាស្រែកបញ្ជាទៅក្មេង ប្រុសវិញ ក្រោយដែលកាត់ត្រីជាកង់ៗហើយ +

-«ម៉ែ... អាភី យកត្រីនៅបង់ក្នុងឆ្នាំងទៅ គ្រឿងក្រៅអីៗ មីង ដាក់អស់ហើយ !...»

ក្មេងប្រុស លាន់មាត់ដោយងឿងឆ្ងល់ + -«...ចុះមីងរំដួលឯង មិនចេញទៅសួរខ្លួនឯង... មីងកើតអី.... បានជារាងខ្លះខ្លាចๆ... ขาចអីហ្នឹង ?....

ពេលនោះ សុផលក៏ស្រែកពីក្នុងទឹកមកថា

-«ខ្លាចអី ? មីងរបស់ឯងខ្លាចពូ ព្រោះពូបានរើសត្រីឱ្យ ហើយសុំសួរឈ្មោះ តែមិនព្រមប្រាប់ !..... តែឥឡូវពូមិនភ័យទេ ទោះបីជាមិនប្រាប់ ក៏ព្ទស្គាល់ឈ្មោះហើយ ព្រោះឮឯងហៅអំបាញ់ ម៉ិញថា រំដួលៗ !... អូ !... រំដួល... ឈ្មោះនេះពិរោះណាស់តើ គឺពិតជារំដួលស្ទឹងសង្កែ មែន !....

ឮសុផលនិយាយបញ្ចើចឈ្មោះនាងផ្ទួនៗដូច្នោះ រំដួលក៏ប្រុង ស្រែកតបមកវិញ ប៉ុន្តែជួនអីពេលនោះ ស្រាប់តែមានស្រីម្នាក់ដែល មានទូកនៅជិតនោះដែរ ដើរចុះពីលើមាត់ច្រាំងមក ហើយបន្ទីរស រាយមកកាន់យុវបុរសនោះថា+

«ម៉ែ អ៊ុ បួនសុផល ម៉េចនៅផ្ទះ ទឹកមិនចេញទេដ្ឋី... ន ជានុស្សាហ៍ឃើញមកមុជទឹកស្ទឹងនេះ ?...>>

យុវបុរស ងាកទៅសើចដាក់នារីនោះវិញ ហើយឆ្លើយ + -*....ផ្ទះខ្ញុំមានទឹកម៉ាស៊ីនគ្រប់គ្រាន់តើបងសំ តែពេលណាទឹក ស្ទឹងស្រុកនៅត្រឹមៗណេះ ខ្ញុំចូលចិត្តមកមុជទឹកស្ទឹងជាង វាត្រជាក់ [ស្រួល ៗហែលលេង !.... ហើយពេលពណាមុជទឹកទៅ ឮសូរត្រី កំភ្លាញ ពិរោះស្តាប់ទៀតផង ខ្ញុំចូលចិត្តស្តាប់ត្រីកំភ្លាញយំណាស់

-«ងាប់ហើយ ចូលចិត្តអីមិនចូលចិត្ត មកចូលចិត្តត្រីកំភ្លាញ យំ... ទៅវិញ? កុំភ្លេចពាក្យចាស់ពោលថា កំភ្លាញស្លាប់ពីព្រោះ

មាត់ណា ប្អូនសុផល !...» ដោយយល់ថា សម្លេងរបស់គេមុខជាតួទៅដល់នាងរំដួល ដែល

នៅសម្ងំក្នុងទូក ទើបសុផលទៀតឡែបងាយផ្លែផ្កាបន្ថែមមកទៀតថា

-« តែខ្ញុំគិតថា ត្រីកំភ្លាញស្លាប់ពីព្រោះសម្រស់ទៅវិញទេ un សំ ព្រោះខ្ញុំឃើញត្រីកំភ្លាញមួយនោះ អាងតែមានសម្រស់ស្អាតហែល គេចចុះគេចឡើង ចៅពួននៅក្រោមបាតពួក មិនព្រមឱ្យខ្ញុំចាប់លេង សោះ !... តែមិនអីទេ កំភ្លាញមួយហ្នឹង មុខជាគេចមិនរួចពីថ្នង របស់ខ្ញុំនៅថ្ងៃណាមួយទេ !...»

នាងសំ កាលបើឮសំដីសុផលប្លែកដូច្នោះ ក៏បើកភ្នែកធំ -«យី !... ត្រីកំភ្លាញមានសម្រស់ ? មិនដែលឮទេ ! »

-«មិនដែល ទើបប្រាប់បងសំឯងឱ្យព្វហ្នឹង !...>>

ដូចជាសុផលបានគិតមែន រំដួលដែលនៅពួនក្នុងទូក បានឮ សំដីរបស់គេឆ្លងឆ្លើយជាមួយម្ចាស់ទូកនៅក្បែរនោះ ត្រប់ម៉ាត់ទាំងអស់ នាងសែននឹកខ្លាញ់ណាស់ ដែលបុរសនោះអាងតែជួយរើសត្រីឱ្យ ហ៊ានប្រដូចនាងទៅនឹងត្រីកំភ្លាញ នាងចង់តែឆ្លងឆ្លើយតបទៅវិញ តែ ខំទប់ចិត្ត ព្រោះមិនធ្លាប់ស្គាល់ជននោះជិតស្និទស្នាលផង នាំតែគេ វាយតំលៃ ហើយជួនពេលនោះ នាងឮយុវបុរសឈ្មោះសុផល ចាប់

ផ្តើមនិយាយទៅកាន់នាងសំទៀតថា +

-*...ចុះខ្ញុំឮបងសំឯង និយាយប្រាប់ម្តាយខ្ញុំថា ប្រុងលក់ពួក នេះ ចៅទិញដីសង់ផ្ទះនៅលើគោកជិតវត្តកណ្តាលវិញ តើយ៉ាងម៉េច នៅហើយ បីនៅថ្ងៃណា ?....

នាងសី យកដៃអេះក្បាលហើយឆ្លើយវិញ

.......មុនដំបូង គិតថាចង់រើដែរ តែគិតសព្វៗទៅ ខ្ជិលនៅនៅ

ឯណាឆ្ងាយ នៅទីនេះស្រួលជាង ព្រោះមានទឹកមុជស្រាប់។ ដូចជា បួនឯង ជាប់ចិត្តមកមុជទឹករាល់ថ្ងៃនេះដែរ ចោលទៅnyes ទទួលឃ្លានេះ សុផលក៏ឆ្លៀតនិយាយផ្លែផ្កាទៅឱ្យកញ្ញារជួយ

ទៀត +

-«អូ... បើអីចឹង ពិតជាវាសនារបស់ខ្ញុំខ្ពស់ហើយ បើтво សំឯងនៅទីនេះយូរតទៅទៀត ខ្ញុំពិតជាចុះមកមុជទឹកមិនអផ្សុកទេ ជីវិតខ្ញុំមុខជាបានរីកស្រស់បំព្រងរហូតមួយជីវិតហើយ!.. ទំនងជានឹកឆ្ងល់ជាងមុនទើបឆ្ងាយសំដីចេញមកទៀត +

នាងសំ «...! ប្អូនសុផល ថ្ងៃនេះនិយាយដូចជាប្លែកៗណាស់ ! អ៊ីចឹងតើ សិស្សវិទ្យាល័យនិយាយទៅៗ ស្ទើរតែស្តាប់មិនបាន !... អូ.... ម៉ែ ចុះបងឮគេនិយាយថា បីថ្ងៃទៀតមានធ្វើបុណ្យធំនៅវិទ្យា ល័យព្រះមុនីវង្ស ដែលបួនឯងរៀននោះ តើមែនឬមិនមែь.»

មុននេះបន្តិច រំដួលដូចជាធុញទ្រាន់នឹងពាក្យបែបអោយបណ្ឌិត បព្រៀងរបស់យុវជនសុផលពេកណាស់ តែពេលដែរបេឭនាងសំ និយាយថា យុវបុរសនោះរៀននៅវិទ្យាល័យព្រះមុនីវង្ស នាងដូចជា មានចិត្តចង់ដឹងចង់ឮតទៅទៀត ទើបសម្ងំចាំស្លាប់យុវជននោះឆ្លើយ គបមកវិញ +

-«មែនហើយបង គេធ្វើបុណ្យចែករង្វាន់ដល់សិស្សដែល ប្រលងជាប់ប្រចាំឆ្នាំណាំ សិស្សទៀតផង !...>> ហើយមានលេងសិល្បៈល្ខោតរបស់ក្រុម

- ចុះគេមានលើកឱ្យអ្នកស្រុកចូលទៅមើលផងទេ?....

**បើក! គេបើកឱ្យទៅមើលគ្រប់គ្នា ដូចជារៀងរាល់ឆ្នាំអ៊ីចឹង ហើយគេមានសំដែងរឿងមួយ ល្អមើលណាស់បង !... បងឯងទៅ មើលនឹងគេទៅ ហើយបបួលហៅអ្នកទូកនៅជិតខាងបងនេះ: 181 មើលឱ្យបានច្រើនគ្នាណា៎ !...»

-«កុំភ័យ បងមុខជាបបួលគេឯង ទៅមើលឱ្យបានច្រើនគ្នា ហើយ ! យី ចុះគេលេងរឿងអីទៅ អាចប្រាប់ឱ្យបងដឹងផង បាន

18 7...

-«ហ៊ីក៏មិនបាន គឺគេលេងរឿងស្ទឹងសម្ងាត់ណាបង !...»

តាំងពីពេលឮថាយុវជននេះ រៀននៅវិទ្យាល័យព្រះមុនីវង្សរំដួល ព្រែកហ្លួង ស្ដាប់ដូចកាន់តែចូលត្រចៀកច្រើនឡើងៗ ហើយសមព្ទថា គេមានលេងសិល្បះល្ខោនរឿង ស្ទឹងសម្ងាត់ទៀតផងនោះ នាងក៏ចង់ មើលណាស់ទៅទៀត ព្រោះនៅឯស្រុក នាងមិនសូវបានមើលសិល្បៈ ណា ក្រៅពីល្ខោនរាមកេរ្តិ៍ដែលគេទៅលេងម្ដងម្កាលនោះឡើយ ។

នៅពេលដែលឆោមទេវី នឹកអរព្រួចៗនោះ ស្រាប់តែនាងឮយុវ ជននោះពោលខ្លាំង ទៅកាន់នាងសំទៀតថា

-«ហើយបងសំឯងដឹងថា អ្នកណាជាតួឯកប្រុស នៅក្នុងរឿង ស្ទឹងសម្ងាត់នោះទេ ?... គឺខ្ញុំហ្នឹងណា៎ !...»

ពេលនោះ នាងសំភ្ញាក់ស្ទើរថ្នាកខ្លួនធ្លាក់ចៅក្នុងទឹក ហើយលាន់

មាត់+

-«យី !... ងាប់ហើយ ប្អូនឯងនិយាយលេងឬមែនហ្នឹង ? »

-«ខ្ញុំមិននិយាយកុហក់ទេ ខ្ញុំហាត់រាល់តែថ្ងៃហ្នឹង បើមិនជឿចាំ

មើល ដល់ថ្ងៃសំដែងមុខជាឃើញហើយ !...>>

នៅពេលនោះ បុត្រីមឹងច្ឆន បែរជាស្រងាកចិត្តយ៉ាងខ្លាំង កាល បើឮថាយុវជននោះ ជាតួឯកក្នុងរឿងស្ទឹងសម្ងាត់ ។ នាងមិនមែន ស្អប់ខ្ពើមឬមើលងាយទេពកោសល្យរបស់គេនោះទេ ប៉ុន្តែនាងដូចជា ទឹកអៀនជួស ហើយដូចជាមិនដឹងសំរេចចិត្តថា ទៅមើលឬយ៉ាង ណាផង ? ។

នៅពេលដែលរំដួលព្រែកហ្លួង សម្ងំគិតម្នាក់ឯងនោះ គេឃើញ សុផលខ្សឹបខ្សៀវជាមួយនាងសំ ល្មមតែឮពីរនាក់ថា

-« នៅក្នុងពួកជិតនោះ មានស្រីម្នាក់ស្អាតណាស់បង ឈ្មោះថា រំដួល! នាងកាត់សក់ផ្កាផ្លូវ ស្អាតប្លែកតែម្ដង !... ខ្ញុំគ្រាន់តែឃើញ ចង់ស្លុត!... ចាំបងជួយស៊ើបសួរមើល៍ តើនាងជាកូនចៅអ្នកណា នៅភូមិស្រុកណា ? ហើយកុំភ្លេចនិយាយទាក់ទងបបួលនាងឱ្យទៅ មើលល្ខោននោះផងណា !..»

នាងសំ ជ្រួញចិញ្ចើម +

-*...ប៉ុន្មានថ្ងៃនេះ បងរវល់តែរឿងចង់លក់ទូក បានជាមិន បានចាប់ភ្លឹកថា មានអ្នកណាចេញចូលមកនៅថ្មី មិនអីទេ បងស្គាល់ ម្ចាស់ទូកនេះដែរ ចាំបងស៊ើបសួរឱ្យ (ប្រហែលជាបងប្អូនកូនក្មួយគេ ហើយ !.....សូមរង់ចាំភាគបន្ត។