រឿងស្ទឹងសម្ងាត់ភាគ៦៖ ស្នេហា ឬ ឥណ្ឌា ?
ដោយសារអក្ខរាឆ្លើយឆ្លងនេះ កម្លោះក្រមុំទាំងទ្វេក៏បានយល់ចិត្ត ថ្លើមគ្នាមួយអន្លើ តាមកម្លាំងឆក់ទាញ នៃរលកបេះដូងក៏ក្លេវពុះ កញ្ជ្រោលរោលរាល ។ ក្រោយនោះ សុផលក៏ឆ្លៀតពេលមកបបួល រំដួលឱ្យទៅលេងចំការរបស់ខ្លួន ដោយមានទាំងនាងឡើង នាងសំ និងក្មួយប្រុសទាំងពីរទៅជាមួយដែរ ។
យុវបុរសបានយកឡានស៊ីត្រូអែនរបស់ឪពុកគេ មកបញ្ចុះនារី ទាំងបីនិងកូន ឆ្ពោះទៅអន្លង់វិល ហើយបត់ចូលទៅកាន់ចំការក្រូច របស់គេ ដែលមានទេសភាពត្រឈឹងត្រឈៃ គួរជាទីមនោរម្យ ។
ដោយសប្បាយនឹងឃើញដើមឈើស៊ីផ្លែជាច្រើន ដែលដុះជាជួរ ជាសង្កាត់ខ្វាត់ខ្វែង នាងឡើង នាងសំក៏នាំគ្នាអង្គុយលេងនៅក្រោម ដើមម្ដង ព្រមទាំងរៀបចំធ្វើម្ហូបអាហារទៀតផង ។ ឯសុផលបាននាំ រំដួលនិងក្មួយនាងដើរបេះផ្លែក្រូច លូត មង្ឃុត សេវា យកមក ប្រគល់ឱ្យស្រីទាំងពីរ បានពីរបីកន្ត្រក ហើយគេនាំគ្នាបរិភោគដោយ ក្តីរីករាយសប្បាយ ។
ក្រោយពីស្រស់ស្រូបបាយថ្ងៃត្រង់រួច នាងឡើង នាងសំ នាំគ្នា សំរាកលេងនៅក្រោមម្លប់ឈើ ឯសុផលក៏បន្លឺថា -
«ខ្ញុំសូមនាំរំដួលចៅដើរលេងក្រោយចំការបន្តិច ព្រោះរំព្រួល នាងចង់ឱ្យខ្ញុំបង្ហាត់ច្រៀងបទល្ខោន ស្ទឹងសម្ងាត់នោះ!...»
រំដួល វាចាបន្ថែម+
-«...បទ ហ្នឹងពិរោះណាស់បង ទាល់តែកន្លែងស្ងាត់ទើបបង្កាត់ ច្រៀងឆាប់ចេះ ?...»
ស្នេហា ឬ ឥណ្ឌា ?
ដោយសារអក្ខរាឆ្លើយឆ្លងនេះ កម្លោះក្រមុំទាំងទ្វេក៏បានយល់ចិត្ត ថ្លើមគ្នាមួយអន្លើ តាមកម្លាំងឆក់ទាញ នៃរលកបេះដូងក៏ក្លេវពុះ កញ្ជ្រោលរោលរាល ។ ក្រោយនោះ សុផលក៏ឆ្លៀតពេលមកបបួល រំដួលឱ្យទៅលេងចំការរបស់ខ្លួន ដោយមានទាំងនាងឡើង នាងសំ និងក្មួយប្រុសទាំងពីរទៅជាមួយដែរ ។
យុវបុរសបានយកឡានស៊ីត្រូអែនរបស់ឪពុកគេ មកបញ្ចុះនារី ទាំងបីនិងកូន ឆ្ពោះទៅអន្លង់វិល ហើយបត់ចូលទៅកាន់ចំការក្រូច របស់គេ ដែលមានទេសភាពត្រឈឹងត្រឈៃ គួរជាទីមនោរម្យ ។
ដោយសប្បាយនឹងឃើញដើមឈើស៊ីផ្លែជាច្រើន ដែលដុះជាជួរ ជាសង្កាត់ខ្វាត់ខ្វែង នាងឡើង នាងសំក៏នាំគ្នាអង្គុយលេងនៅក្រោម ដើមម្ដង ព្រមទាំងរៀបចំធ្វើម្ហូបអាហារទៀតផង ។ ឯសុផលបាននាំ រំដួលនិងក្មួយនាងដើរបេះផ្លែក្រូច លូត មង្ឃុត សេវា យកមក ប្រគល់ឱ្យស្រីទាំងពីរ បានពីរបីកន្ត្រក ហើយគេនាំគ្នាបរិភោគដោយ ក្តីរីករាយសប្បាយ ។
នាងឡើង បែរមើលនាងសី ហើយងាកមកសម្លឹងរំដួលវិញដោយ បន្លឺដោយញញឹម +
-«មានទាស់ខុសអី..... នាំគ្នានៅដើរលេងចុះ ចាំល្ងាចបង្កើត សឹមត្រឡប់ទៅវិញ !...»
ហាក់ដូចជាបានទទួលការលើកដៃ សុផលក៏៣ននាំស្រីស្រស់ រំដួល ដើរនិយាយលេងហូរហែ សំដៅទៅកាន់រួមមួយដែលនៅខាង ក្រោយចំការ +
-«បងសុផល អូនមិនដឹងករ បងប៉ិនប្រសប់សរសេរសំបុត្រជា កំណាព្យយ៉ាងនេះសោះ ?...»
* នេះជាលើកទីមួយសំរាប់ជីវិតបងហើយ ៗបងខំសរសេរ សំរាប់តែអូនម្នាក់ប៉ុណ្ណោះ តែទោះបីយ៉ាងណាក៏ពាក្យពេចន៍របស់បង ប្រៀបនឹងសំបុត្ររបស់អូនមិនបាដែរ!...
ឆោមលើ យកដៃខ្ទប់មាត់ប្រុសស្នេហ៍ ហើយបង្ហើរសំនៀង ស្រួយឆ្មារ +
> !... បានជាធ្វើឱ្យអូនស្លុតវិញ្ញាណអស់ !... ហ្នឹងប្រាកដជាស្រលាញ់អូន មែនទែន ឬយ៉ាងម៉េច ?...»
យុវបុរសទុចជំហានង៉ក់ ត្រាដែលដើរមកដល់ជ្រុងកន្លែងស្ងាត់
មួយ ហើយបែរមកច្របាច់ស្នាឆោមទេពី +
-«អូនចង់ឱ្យបងវះពោះយកបេះដូង មកឱ្យអូនមើលអ្វី ? បង ពិតជាស្រលាញ់អូនស្មោះ ដណ្តឹងអូនក្នុងពេលឆាប់ៗនេះ!...» ហើយបងនឹងឱ្យឪពុកម្តាយមកស្តី
ស្រីស្រស់ បញ្ចាំងរស្មីនេត្រាចំភ័ក្រ្តាបុរស ហើយតប
-«ចុះឪពុកម្តាយបង ហើយឬនៅ ?...» គាត់ដឹងរឿងយើងទាំងពីរស្រីព្រៃញ់គ្នា
ប្រុសកម្លោះ ឆ្លើយក៏គួរឱ្យទុកចិត្ត -
-«ចាស់ៗគាត់រហ័សដឹងណាស់ អ៊ីចឹងហើយបានជាថ្ងៃនេះគាត់ អនុញ្ញាតឱ្យបងយកឡានមកបើកបញ្ជីអូនដើរលេង !...... ហើយ អាទិត្យក្រោយៗ បើអូនទំនេរ បងនឹងនាំអូនទៅលេងសេកសក ពេជ្រចិន្តា និងទៅដល់ប៉ៃលិនទៀត !...>>
-«ហ៊ី... គួរឱ្យសប្បាយណាស់ គ្រាន់តែឮបងនិយាយ !...»
ក្រោយមក សុផលក៏បាននាំយុវនារី ទៅដល់ខ្ទមឈើមួយរបស់ អ្នកចាំចំការ ហើយគេនាំនាងចូលអង្គុយលេងនៅទីនោះ ។ ឆោម នារី ដកក្រដាស់ចំរៀងចេញមកបង្ហាញដោយសួរសុផលបណ្តើរ
-«បង បង្ហាត់អូនច្រៀងបន្តិចម៉ោ តែ !... ខ្ញុំមើលទៅទំនុក
គង្គ ប៊ុនឈឿន
ច្រៀងនេះ ដូចជាខុសពីបទស្ទឹងសម្ងាត់នោះ ចុះម៉េចក៏យ៉ាងហ្នឹង ub ?...»
យុវបុរសសើចតិចៗ ទើបនិយាយ
-< ព្រោះបទនោះ លែងសម្ងាត់ទៅហើយ តាំងពីក្រោយល្ខោន សំដែងហើយ មានគេដឹងឮច្រើនគ្នា!..... ទើបបងតែងទំនុកច្រៀង ថ្មី សំរាប់រឿងយើងនេះវិញ ហើយបទនេះ តើមានឈ្មោះថាស្ទឹង សម្ងាត់មែន ព្រោះគ្មានអ្នកណាដឹង ក្រៅពីយើងពីឆាក់នេះទេ ! »
-«បងប៉ិនប្រសប់ណាស់ មើលបងច្រៀងឱ្យអូនស្តាប់មើល៍ តើ ពិរោះយ៉ាងណាទៅ?»
ដោយស្មោះស្ម័គ្រចំពោះប្រុសស្នេហ៍ រំដួលព្រែកហ្លួងអង្គុយយ៉ាង ប្រកៀកប្រកិត ជិតជាប់ខ្លួនប្រុសកម្លោះ ដើម្បីចាំស្ដាប់គេច្រៀង ដែលមានសម្លេងរង៉ុៗដូចតទៅ
បងជួយចាប់ត្រី ឱ្យស្រីតូចតន់ ជា នាពេលសាយណ្ហ មាត់ស្ទឹងសង្កែ បងងើបពីទឹក ចិត្តនឹកដល់ស្នេហ៍ និស្ស័យបុព្វេ មាសមេជួបបង ។
- បងសិស្សសាលាព្រះមុនីវង្ស ស្រីស្រស់ជំទង់រំទួលព្រែកហ្លួង ត្រ ផ្កាផ្លូវកេសា រឺយ៉ាងក់ភួង ស្រីខ្មែរទាំងពួងល្អពុំស្មើអូន ។
បងរៀនតែងកាព្យស្នង់ស្ទាបចិត្តស្រី រំដួលប្រណីឱ្យបងតោងក្បួន បងផ្ញើសំនៀងច្រៀងបំពេរអូន សណ្តោងសណ្ឋានលើក្បួនវាសនា ។ ជាតិនេះស៊ូក្ស័យដើម្បីស្រីរតន៍ សូមស្ទឹងសម្ងាត់ជួយកត់វាចា ខ្ទមអន្លង់វិលកុំមន្ទិលថា បងជាភូមរាក្បត់ផ្កាសោះឡើយ ។
រំដួល បណ្តែតអារម្មណ៍អស់មួយសន្ទុះ នៅតាមរលកសំលេង លើកដាក់រលាក់ញាក់ញ័ររបស់សិស្សវិទ្យាល័យ ហើយវាចាភ្លាមឡើង នៅពេលចំរៀងចប់ -
-«ព្រះអើ! បងច្រៀងពិរោះប៉ុណ្ណឹងហើយ ម៉េចក៏ចាំបាច់ឱ្យ គេច្រៀងជំង្គសទៀត ! ហើយទំនុកបទនេះថ្លែងចំរឿងយើងទាំងពីរ តែម្ដង បងចំជាប៉ិនប្រសប់មែន !...»
« តែបងច្រៀងពិរោះ ឬប៉ិនប្រសប់នេះ សំរាប់តែអូនរំដួល ម្នាក់ប៉ុណ្ណោះ !... ឥឡូវ និយាយគ្នាសិន បើបងបង្ហាត់ច្រៀង តើ អូនបានអ្វីឱ្យបងជារង្វាន់ ?...»
រំដួលព្រែកហ្លួង ហេតុតែមានមិត្តស្រឡាញ់គេលើសលប់ ក៏ភ្លេច កេរ្តិ៍ខ្មាស់អស់រលីង ហើយហុចផ្ទាល់ទៅឱ្យយុវបុរស វាចាដោយធ្វើ
ភ្នែកព្រិមៗថា+
-«អូនគ្មានអ្វីឱ្យបងទេ មានតែ.... เละใช้ !.... សុផល ហាក់ដូចជារង់ចាំក៏កាសនេះយូរហើយ ក៏ចាប់ក្រសោប អោបថើបនាងភ្លាម ហើយថើបតាំងពីកញ្ចឹងក គុម្ពត្រចៀក បបូរ មាត់ ត្រាតែធ្វើឱ្យបូជាស្រស់ខ្ចី ព្រឺព្រួចស្ទើរផុតវិញ្ញាណ ។
មួយសន្ទុះ ទើបនាងប្របេះដៃបុរសចេញ ហើយថ្ងូរអណ្តំ + «...បង ! បានហើយ.... ប្រយ័ត្នគេឃើញ !... អីក៏រហ័ស ម៉្លេះ មិនទាន់ចូលដណ្តឹងខ្ញុំផង... ធ្វើអីចឹងត្រែង... មិនសម ! »
សុផល នៅតែប្រទៀលច្រមុះ លើថ្ពាល់ដ៏រលោងរបស់ឆោមវី មិនទាន់ដកចេញភ្លាមៗឡើយ ដោយរលាស់បបូរមាត់បណ្តើរ
-«បងមុខជាចូលដណ្តឹងឆាប់ៗនេះហើយ អូនកុំបារម្ភ!.... ហើយពេលនេះគ្មានអ្នកណាឃើញទេ...! បងរបស់អូនក៏គាត់ពេញចិត្ត ឱ្យបងបង្ហាត់ចម្រៀងអូនដែរ !...»
ក្រមុំជនបទ មុខក្រហមព្រៀង។ ដោយអារម្មណ៍រំភើបស្រើប សៀវ ព្រោះទើបបានត្រូវប្រុសកម្លោះអោបរឹតជាលើកដំបូង
-«គាត់ឱ្យតែបង្ហាត់ច្រៀងទេតើ !.... មិនមែនឱ្យបង្គามี... มี... ចឹង... 18 !.....
សុផល ដកច្រមុះចេញ ហើយធ្វើបូកជាចៀកងបន្តិច
«ចុះក្នុងសំបុត្រអូនថា ព្រមស្រឡាញ់បងនោះ គ្រាន់តែ ប៉ុណ្ណឹង មានទាស់ខុសអី ឬមួយអូនមានត្តបញ្ចាំចិត្តរួចហើយ ?..» ឃើញអាការៈមាយារបស់យុវបុរស បូផាស្រស់ខ្លីក៏ប្រញាប់ឆ្លើយ។
កាត់ភ្លាម +
~* អូនគ្មានគូកំណាន់បញ្ចាំចិត្តឯណាទេ បើទុកជាមានគេស្តី
ដណ្តឹងអូនមុន ក៏អូនមិនព្រមដែរ ព្រោះអូនស្រឡាញ់តែបងម្នាក់! >>>
- បើស្រឡាញ់តែបង ចុះគ្រាន់តែប៉ុណ្ណឹង អ៊ីក៏កំណាញ់ម៉្លេះ
បងមិនទាន់ធ្វើអ្វី ឱ្យហួសឯណា !...>>
យុវបុរសធ្វើជាញញឹមវិញ ហើយចាប់បន្លឺសាជាថ្មី
-«អីចឹងទៅស្តាប់ឃ្លាម្ដង។ ហើយអូនទាំ
ច្រៀងតាមបង !...>>
• ឆោមនារីងក់ក្បាលដោយអារម្មណ៍អន្ទះសា ព្រោះនៅពេលដែល សុផលព្រៀងមួយឃ្លា។ ដើម្បីឱ្យនាងច្រៀងតាម ដៃម្ខាងរបស់គេ ដែលសល់ពីកាត់ក្រដាស់ចំរៀងនោះ រស់រវើកឡើងទៀត ។ បានចាប់ផ្តើមមានសកម្មភាព
សុផល ហាក់ដូចជាយល់ថា ពេលនេះមិនត្រូវបណ្តោយឱ្យរស ជាតិជីវិតយុវវ័យរបស់គេ រំលងចោលទៅដោយគ្មានប្រយោជន៍នោះ ឡើយ ព្រោះវាទុកដូចជាឧិកាសល្អបំផុត ដែលត្រូវតែគេសាកលឈូង បំពេញអារម្មណ៍ត្រេកត្រអាលពីធម្មជាតិរបស់គេ ដែលពីយូរណាស់ មកហើយ គេមិនធ្លាប់ជួបប្រទះសោះនោះ ។
ចំណែកបុត្រីមឹងនួន ហេតុតែស្រឡាញ់គេពេក ក៏នឹกลายเគេខឹង ម្តងនេះ ទោះបីជាប្រុសកម្លោះប្រើដៃរាវច្របាច់អ្វីក៏ដោយ នាងសម្ងំ ស្ងៀមមិនហ៊ានរើបំរះឡើយ ។ ឃើញស្រីតូចនៅស្ងៀម ប្រៀបដូចជា កូនកណ្តុរសម្ងំនៅក្រោមក្រញ៉ាំជើងខ្លែង សុផលកាន់តែបានចិត្ត ។
ទន្ទឹមនឹងមាត់ច្រៀងយឺតៗ ឱ្យនាងច្រៀងតាម គេក៏រាវច្របាច់សុដន់ ក៏ក្រពុំរបស់នាងពីក្រៅអាវស្ទើរ
មិនអស់ចិត្តក៏លូក
រាវចូលទៅច្របាច់ក្នុងអាវទ្រនាប់ទៀត ធ្វើឱ្យយុវនារីកាន់តែសៀវ
ស្រើប ស្ទើរស្ទះខ្យល់ដកដង្ហើម ។
មាត់នាងដែលច្រៀងតាមទំនុករបស់ប្រុសកម្លោះនោះ បានច្បាស់
តែហេមុនដំបូងប៉ុណ្ណោះ ក្រោយដែលត្រូវបុរសប្រើដៃរាវច្របាច់
តែខ្លាំង chíលងកើត គឺបានត្រឹមតែធ្វើ មាត់ម្ហូប។ ដូចត្រីកំភ្លាញឡើងយកទឹកតែប៉ុណ្ណោះ ឯភ្នែកក៏ស៊ីរួច មនុស្សត្រូវថ្នាំសណ្តំជិតដេកលក់ ។
ក្រោមជំនោរខ្យល់ នៅចុងចំការក្រូចពេលអសៀល រំដួលត្រូវ ម្រាមដៃប្រុសកម្លោះ លូករាវរហូតមកដល់ក្បាលពោះ និងបង្គសចុះ មកដល់ជ្រលងសេកមាស ដែលអមដោយជួរភ្នំ លាតសន្ធឹងចាំង លង្វែកព្រៃដីទួលទំនាប ដុះរៀងរាបដោយស្មៅចិញ្ចៀនបន់ស្ងួតល្វើយ។
នៅពេលនោះ គេហាក់ដូចជាលែងឮឆោមនារីថាតាមពាក្យចំទុក ទៀតហើយ គឺនាងប្រែជាថ្ងូរអណ្តំដូចក្រាបទេទៅវិញ រហូតដល់របូតដៃ ជ្រុះក្រដាស់ចំរៀងទៅអី ។ ឯសុផលកាន់តែរាងព្រហើន ក៏សង្កត់ ផ្តួលខ្លួននាងទៅលើរនាបរានឫស្សី ដើម្បីត្រៀមបើករណសិរ្សភ្ញីវាយ លុកសមរភូមិក្តៅ ។
ប៉ុន្តែ នៅពេលដែលបុត្រីមឹងនួន ត្រូវរលកតណ្ហាបោកបក់ស្ទើរ លិចបាត់នៅក្នុងមហាសមុទ្ររាគីនោះ ស្រាប់តែមានផ្លែម្តងជ្រុះលើបន្ទះ ស័ង្កសីមួយបន្ទះ ដែលប្រក់នៅចុងខ្ទម ឮសូរទាំង ! ដូចស្នូរកាំភ្លើង
ផ្ទុះ ធ្វើឱ្យឆោមទេវិភ្ញាក់ក្រញ៉ាង ប្រមូលស្មារតីឡើងវិញ ហើយច្រាន ទ្រូងយុវជនចេញយ៉ាងរហ័ស +
-«ឈប់សិន !... ធើអី...អ៊ីចឹងទេ ប្រយ័ត្នបងខ្ញុំឃើញ! »
ថាហើយ នាងក៏ស្ទុះក្រោកអង្គុយភ្លាម ដោយរៀបចំសំពត់អាវ ឱ្យមានរបៀបរៀបរយឡើងវិញ =
--មួយ ខ្ញុំខំតែភ័យ !... ស្មានតែអ្នកណាមកចាញ់អី ! លោះ ព្រលឹងអស់រលឹង !... ចុះបងភ័យទេ ?...»
សុផល បន្ធូរដង្ហើមបន្តិច ទើបពោលកំឡាចិត្ត + -«ភ័យអី !... បើបងធ្លាប់ដឹងច្រើនដងមកហើយ គ្រាន់តែ មានការសោកស្តាយ.....!»
ឆោមកល្យាណី សម្លក់ប្រុសកម្លោះដោយខ្នាញ់ + -«អស់បានចេះច្រៀងហើយ..... រវល់តែ...! >>>
ម្តងនេះ សុផលប្រាស់ខ្នងដេកទៅលើរនាបវិញ ហើយទាញខ្លួន ឆោមនារីឱ្យដេកនៅក្បែរ ដោយពោលបណ្តើរ + ...រៀនច្រៀងដេកក៏បានដែរ មិនបាច់អង្គុយទេ នាំតែពិបាក មើលអ្វីជ្រុះមិនឃើញ !....
ដោយពិតនោះ រំដួលមិនត្រឹមតែស្រឡាញ់តេជុល និងខ្លាចគេ ខឹងប៉ុណ្ណោះទេ ថែមទាំងនាងចង់ឱ្យគេបបោសអង្អែលដែរ ។ ថ្វីបើ នាងបានដឹងអស់ពីក្រិត្យច្បាប់ស្រី និងវិន័យប្រពៃណីខ្មែរ ប៉ុន្តែច្បាប់ ធម្មជាតិមានថាមពលខ្លាំងជាង ។ ពេលដែលនាងស្រឡាញ់គេលើស លប់យ៉ាងនេះហើយ នាងពិតជាចង់ដឹង តើរសជាតិស្នេហានោះ វា
ដូចពាក្យគេនិយាយមែន ឬមិនមែ8... ? តើបណ្ដោយខ្លួន ឱ្យគេសាកល្បងឱ្យស្រេចនៅពេលនោះ ឬយ៉ាងណា? ឬមួយក៏បាន សុខតែមួយភ្លែត មានផលវិបាកទៅថ្ងៃក្រោយ ? ។
នៅពេលដែល បូផានងស្ទឹងរំពឹងគិតមិនដាក់ស្រេច ប្រៀបដូច ទូកនៅកណ្តាលទន្លេនេះ ស្រាប់តែសុផលចាប់ក្រសោមមរាមថើបនាង សាជាថ្មី ដោយយកដើមទ្រូងទ្រោបសង្កត់ពីលើនាងចាប់ ។
ឆោមនិមល ព្យាយាមរើបំរះតិចៗ ក្នុងចិត្ត ហើយខំវាចា + ព្រោះមិនទាន់ច្បាស់លាស់
-«បងសុផល... កុំធ្វើអីចឹង !...>>
ប្រុសកម្លោះ មិនស្លាប់ក៏ចាប់ច្របាច់ដោះនាងទៀត ហើយសើយ
សំពត់នាងយឺតៗ ដោយខ្សឹបដាក់ត្រចៀកនាងទៀតចា -«រំដួល បងស្រឡាញ់អូនណាស់ ! ចុះអ្នកអានស្រឡាញ់បង
10 ?...»
យុវនារី ខំឆ្លើយមកវិញដោយរំភើបចិត្ត +
- បើអូនមិនស្រឡាញ់ មិនមែនអ្នកឱ្យបងអោបរិតយ៉ាងនេះ: 18!»
-« ពេលនេះ បងទ្រាំនឹងសម្រស់អូនមិន051ទេ នៅឱ្យស្ងៀម កុំរើបំរះណាំ បងនឹងនាំអូន... ឡើងស្ថានសួគ៌ ដែលជាសេចក្តីសុខ ពិតរបស់ជីវិតមនុស្សលោកត្រូវការ !...»
- អូនចង់បានសេចក្តីសុខជាមួយបងណាស់ !... ប៉ុន្តែអូន
!...... ...ថា រួចហើយ មុខជាមានកូន បើមានកូន ម្តាយអូនគាត់ពិបាកចិត្តស្លាប់ហើយ !.. បងកុំអាល ដឹង !
អូនកុំភ័យ...! ផ្ទះបងលក់ថ្នាំពេទ្យ !... មានថ្នាំគ្រប់ !.... ថ្នាំទប់មិនឱ្យមានកូន ក៏មានដែរ... អូនកុំភ័យ !... ចាំត្រឡប់ទៅ វិញ បងនឹងឱ្យអូនលេប !.... នៅឱ្យស្ងៀមណា !...>>
«បង ! និយាយយ៉ាងនេះ អូន... ដូចជាវង្វេងវង្វាន់អស់ ហើយ !... បង !... Ub !...
នៅពេលដែលរំដួលខំប្រកែកយ៉ាងស្រាលៗនោះ ដៃរបស់សុផល បានលូកដល់ខោស្លីបរបស់នាងទៅហើយ គេច្របាច់ញីអង្អែលចូល ពោធិមួយសន្ទុះ ទើបទាញខោនោះចុះក្រោមយ៉ាងរហ័ស !....
ប៉ុន្តែ នៅពេលដែលតួឯកល្ខោនរឿងស្ទឹងសម្ងាត់ រៀបនឹងសំរេច បំណងដ៏ស្រេកឃ្លាននោះ ស្រាប់តែឮសូរសម្លេងនាងឡើង លាន់ឮមក
ពីចម្ងាយ +
-រំដួល !... អ៊ុ... រំដួល...! ល្ងាច ល្មមត្រឡប់ទៅវិញ ហើយ..!...បងប្រញាប់ទៅស្នាក់ពួកបន្លែ...ផង !....
គ្រាន់តែឮសម្លេងនាងឡើង រំដួលក៏ភ្ញាក់កន្ត្រាក់ស្លុតចិត្ត ខំស្រវារ ទាញខោស្លីបមកស្លៀកវិញ ធ្វើឱ្យសុផលរាងខកចិត្តជាខ្លាំង ហើយ រំសាយចេញពីគ្នាភ្លាម ។......
...ស្នេហាកញ្ចក់កណ្តៀត នៅក្នុងខ្ទមចុងចំការក្រូចអន្លង់វិល មិនបានបង្កើតអនុសារប្លែមត្រជាក់ ឱ្យបេះដូងយុវវ័យទាំងតូចប់ចុង ចប់ដើមឡើយ ប៉ុន្តែគេខំទប់ចិត្តយ៉ាងនឹងនរ នៅពេលវិលត្រឡប់មក ផ្ទះវិញ ដោយបានសម្ងំលាក់ក្នុងបេះដូងយ៉ាងសម្ងាត់រៀងខ្លួន មិនឱ្យ អ្នកណាដឹងទាល់តែសោះ ។
ចាប់ពីថ្ងៃនោះមក ប្រមាណមួយអាទិត្យ សុផលមិនដែលចុះមក មុជទឹកដូចមុនទៀតទេ ។ ប្រហែលគេរៀនខ្មាស់រំដួល ឬមួយក៏ភ្នក់ ខ្លាញ់នឹងមាយា ព្រោះមិនបានសំរេចបំណងតណ្ហានោះក៏មិនដឹង ฯ ចំណែកបូផាព្រែកហ្លួងវិញ ទោះបីជាដឹងថា អំពើដែលសុផលធ្វើទាំង ប៉ុន្មានមកលើនាង កន្លងមកថ្មីៗនេះ ជាការខុសឆ្គងចំពោះសីលធម៌ ប្រពៃណីខ្មែរក៏ដោយ ក៏នាងមិនហ៊ានបន្ទោសគេធ្ងន់ធ្ងរដែរ ព្រោះ នាងខ្លាចគេមិនស្រឡាញ់វិញ ។
ទោះបីយ៉ាងនេះក្តី កម្លោះក្រមុំទាំងពីរនៅតែលួចផ្ញើសំបុត្រចុះ ឡើង តាមរយៈនាងសំ ដើម្បីថែរក្សាពន្លកស្នេហាយុវវ័យនោះ មិន ឱ្យស្លោកស្រពោនទៅវិញបានឡើយ ។
ជួនជាពេលដែលស្រស់ស្រីកំពុងតែនឹកព្រួច។ តួចគិតទៅដល់ សិស្សវិទ្យាល័យព្រះមុនីវង្សនោះ ថ្ងៃនេះពេលដែលបងស្រីនាងទៅ លក់ដូរផុត នាងឃើញព្រិន្ទបាលឯកចំណាន ជិះសេះមកឈប់ទៅ ក្រោមដើមអំពិលត្រើយម្ខាង ហើយដើរឆ្លងស្ពានមករកជួបនាងទៀត។ ចំណាន មកពេលនេះ គឺអកផ្តល់ដំណឹងថា មេចោរត្រឡៃដែល តាំងខ្លួនជាមេឥស្សរៈស្នេហាជាតិនោះ បានសុំចុះចូលសារភាពហើយ តែមិនចូលមកតាមអង្គភាពទ័ពគេទេ គឺចូលទៅតាមរយៈរដ្ឋអំណាច ស្រុកសង្កែនោវិញ ។
ចំណាន បានបញ្ជាក់បន្ថែមថា តាមមើលទៅអាត្រឡៃ ប្រហែល នឹងចូលមកដណ្ដឹងនាងក្នុងពេលឆាប់ៗ ដូច្នេះគេមិនអាចបង្អង់បាន ទេ គេត្រូវតែរៀបចំមកស្ដីដណ្ដឹងនាងឱ្យបានមុននាយតម្លៃនោះ សូម
នាងទទួលពាក្យគេកុំប្រកែកឱ្យសោះ ! 1
ក្រោយដែលបានទទួលពត៌មានដូច្នោះ រំដួលមានក្តីបារម្ភជាខ្លាំង ទើបនិយាយយ៉ាងខ្លីថា+
«ខ្ញុំថា សុំកាន់ទុក្ខឪពុកខ្ញុំបានបីខែសិន ម៉េចក៏លោកប្រញាប់ ម៉្លេះ ?...»
ព្រិន្ទបាលឯក ឆ្លើយកាត់
-«មិនប្រញាប់...មិនបានទេ !... ព្រោះមានគេចង់ប្រជែង! >>> ពោលតែត្រឹមណេះ នាយទាហាននេះក៏ត្រឡប់ទៅវិញយ៉ាង លឿន រកតែរំដួលនិយាយអ្វីទៀតក៏មិនទាន់ ។
ក្រោយនោះ បុត្រីមឹងនួនក៏សរសេរសំបុត្រមួយ ផ្ញើតាមនាងសំ ឱ្យយកទៅឱ្យសុផល ក្នុងន័យចង់ឱ្យសុផលមកជួបនាង ដើម្បីនិយាយ ពីរឿង សុំឱ្យគេចូលស្តីដណ្តឹងនាងក្នុងពេលឆាប់បំផុត ឱ្យបានមុន បុរសទាំងពីរ ដែលនាងមិនស្រឡាញ់នោះ ។
- ប៉ុន្តែ ពីរបីថ្ងៃកន្លងទៅ តាំងពីទឹកស្រកល្មមៗ រហូតស្រកដល់ ចាតស្ទឹង ក៏មិនឃើញសុផលចុះមករកនាងឡើយ សូម្បីតែសំបុត្រក៏ មិនឃើញតបត្រឡប់មកវិញដែរ ។
ស្ទឹងសង្កែ ពេលរដូវទឹកស្រកមែនទែន ទំហំផ្ទៃទឹកកាន់តែរួញ តូចទៅ នៅតែមួយប្រឡោះកណ្តាល សំរាប់ឱ្យពួកធ្វើដំណើរចុះឡើង ប៉ុណ្ណោះ តែមិនអាចចែវបានទេ គឺបានតែអុំនិងរុញ ព្រោះទីណាក៏
មើលឃើញតែវាលខ្សាច់រកេតរកួត ដែលពួកអ្នកនៅទូកទាំងប៉ុន្មាន
តែងនាំគ្នាលើកទឹកដាក់លើបង្គង ដើម្បីជួសជុលឬកោសលាបជ័រពរ
ពាសសាជាថ្មី ។
ក្នុងស្ថានភាពដូច្នេះ ពួកអ្នកចុះមកអុជទឹក ឬបោកគក់เขาអាវ តែងតែនាំគ្នានៅមុខនៅឯកណ្តាលវិញ មិនតែប៉ុណ្ណោះ គេតែងនាំគ្នា យកក្អម ឬថ្នាងទោះប្រហោង នៅកាយបង្កប់ក្នុងខ្សាច់ ដើម្បីព្រោះ ចំរាញ់យកទឹកត្រជាក់បរិសុទ្ធ សំរាប់ប្រើប្រាស់ផ្សេងៗទៀតផង ។
ជួនជាចៃដន្យ យប់នោះ នាងឡើងបានទៅស្នាក់ពួកឪឡឹក ដើម្បី ទិញទុកលក់ព្រឹក នៅឯមុខមន្ទីរពេទ្យខេត្តជាមួយកូនប្រុសច្បង តាំង ពីក្បាលព្រលប់ ទុកតែកូនពៅឱ្យនៅកំដរនាងរំដួល ក្នុងទូកដែល ថិតលើបង្គង ។
ប្រមាណជាម៉ោង ១០ យប់ស្ងាត់ជ្រៀប នៅក្នុងលង្វែកដងស្ទឹង នាងឡើងមិនទាន់ត្រឡប់មកវិញនៅឡើយ ។ ពេលនោះ នាងរំដួល ដេកមើលសៀវភៅរឿងព្រេងនិទាន នៅមិនឆ្ងាយពីកុមារភី ដែលទើប បិទសៀវភៅរៀនស្លាបហិមៗ បិទភ្នែកដេកសន្សឹមៗ ដោយអាការៈ ងោកងុយ ។
បន្តិចនោះ, ឮសូរដូចជាជើងមនុស្សដើរក្បែរទូក ហើយបោះរមួ ក្រដាសត្វចមួយទៅក្បែរចង្កៀងប្រេងកាត ។ រំដួលភ្ញាក់ព្រើត ចាប់ រមូក្រដាស់នេះលាតអានជាបន្ទាន់ ព្រោះនាងទឹកភ្នកសង្ស័យភ្លាមថា ពិតជារបស់សុផល +
រំដួល !... ប៉ុន្មានថ្ងៃនេះ បងរវល់ពេក មិនបានចុះមករក អូន !... អូនកុំខឹងអី !..... បងនៅតែនឹកដល់អូនជានិច្ច !
សូមអូនចុះទៅជួបបង នៅធំមាត់ទឹកកណ្តាលស្ទឹង ក្នុង ពេលឥឡូវនេះជាប្រញាប់ ដើម្បីបងចង់ប្រាប់អូនពីរឿងចូល ស្តីដណ្តឹង !!
កុំភ្លេច ! ឱ្យសោះ ! បងរង់ចាំ !
សុផល
គ្រាន់តែយល់អត្ថន័យ ក្នុងកូនសំបុត្រនេះពេលណា រំដួលក រំភើបត្រេកអរពន់ពេក ហើយប្រញាប់លបៗចុះពីពួកទៅភ្លាម ក្រោយ ដែលមើលទៅ ឃើញកុមារភីកំពុងដេកលក់ស៊ប់ ។
នាងបោះជំហានយ៉ាងលឿន ក្រោមស្រមោលព្រះច័ន្ទ ๑๒ เកើត លើផ្ទៃខ្សាច់សើមៗ បានទៅជួបនឹងយុវបុរសកំពូលស្នេហ៍ ដែលកំពុង ឈរចាំ នៅក្បែរទូកលាតមួយ ឋិតលើបង្គងអែបមាត់ទឹក ដែលចោល ទទេគ្មានមនុស្សនៅ ប្រៀបដូចជាជញ្ជាំងទាំង មិនឱ្យអ្នកណាឃើញ ឡើយ ។
បរិយាកាសរាត្រី មិនជាងគិតប៉ុន្មានទេ ព្រោះរស្មីព្រះច័ន្ទដែល ឆ្លុះស្រមោលទៅក្នុងខ្សែទឹក បានជះពន្លឺមកវិញ ធ្វើឱ្យកម្លោះក្រមុំទាំង ពីរ បានឃើញគ្នាច្បាស់ ហើយស្ទុះរត់រកគ្នាស្រវារអោបរិត កៀក ហើយ ទើបជញ្ជក់យ៉ាងត្រេកត្រអាលសូរឈាម ក្រោយពីបានដង្ហោយ ស្រែកហៅគ្នាតិចៗ តាំងពីចម្ងាយ +
-«រំដួល... អូន !.....
-«បង..... សុផល... អូន... នឹកបងណាស់ !...»
លុះអោបរិតគ្នាស្ទើររលាយសាច់មួយ អស់មួយសន្ទុះមក ទើប សុផលងើបមុខឡើង និយាយថា + -« បងក៏នឹកអូនណាស់ដែរ តែប៉ុន្មានថ្ងៃនេះ បងអង្វរឪពុក ម្តាយបងខ្លាំងណាស់ !... គីបីថ្ងៃទៀត គាត់ព្រមចូលស្តីដណ្តឹងអូន ហើយ !...»
រំដួល ថើបថ្ពាល់សង្សារបណ្តើរ ហើយបន្លឺដោយអររបรลุย +
-« !...អូនត្រេកអរណាស់បង !... ព្រោះអូនមិនចង់ឱ្យអ្នក ដទៃចូលមកស្តីដណ្តឹងអូនមុនបងទេ !...»
នៅក្នុងរង្វង់ដៃចាក់សេះដដែល សុផលនិយាយហាក់ដូចជា អន្ទះអង្វែងខ្លាំងណាស់ +
-«អូនកុំភ័យ !.. បងថាម៉េច គឺអ៊ីចឹងហើយ !.. អូនរំដួល តើអូនភ្លេចរឿងនៅខ្ទមចុងចំការក្រូចនោះហើយនៅ?....
មាណវិតបដោយរំភើបចិត្ត +
-«...មិនទាន់ភ្លេចទេបង!...» យុវបុរស ខ្សឹបដាក់ត្រចៀកនាងទៀតថា + «...បើមិនទាន់ភ្លេច !... เละใช้ !... បងយកថ្នាំការពារនេះ មកឱ្យអូន !... កាលណារួចហើយត្រឡប់ទៅវិញ អូនលេបចុះការពារ ប៉ុន្មានដងក៏មិនមានកូនដែរ អូនកុំភ័យ !!...>>
រំដួល ទទួលយកកញ្ចប់ថ្នាំតូចទៅដាក់ក្នុងហោចៅអាវ ប្រុងនឹង ហារមាត់និយាយអ្វីបន្ថែមទៀត។ ប៉ុន្តែ និយាយមិនទាន់ផង សុផល ក៏ចាប់ផ្តួលនាងភ្លាម ទៅលើភួយដែលក្រាលលើខ្សាច់ ត្រៀមរួចជាស្រេច
ពេលនោះ ទោះជាបុត្រីមឹងខ្លួន ចង់ការពារព្រហ្មចារីយ៍ ដែល មានតម្លៃស្មើជីវិត ឱ្យបានល្អបរិសុទ្ធសំរាប់ដល់ពេលរៀបមង្គលការ យ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏នាងគ្មានលទ្ធភាពនឹងរារាំងដែរ ព្រោះពេលនោះ អាការៈរបស់សុផល មិនខុសពីព្រាននារីប៉ុន្មានចេ ហើយគួបផ្សំខ្លួន នាងក៏ត្រេកត្រអាល ពុះកញ្ជ្រោលរោលរាលដោយភ្លើងតណ្ហាខ្លាំងក្លា មិនអាចទប់ចិត្តបានផងនោះ នាងក៏បណ្តោយខ្លួនឱ្យសុផល ធ្វើអ្វីតាម ចំណង់ចិត្ត ។
នៅក្នុងជ្រលងដងស្ទឹងដ៏សែនស្ងាត់ ស្ដេចនាគចម្លែកមួយដ៏មាន រោមស្រម៉ូវ បានលូនចូលសន្សឹមៗ... រហូតទៅដល់កណ្តាលកោះ កេរ្តិ៍ទេពនិម្មិត បង្កើតជាព្យុះភ្លៀងបោកបក់រលកផ្ទប់ច្រាំង ហើយ ស្រូបឆក់យកព្រលឹងធីតាម្ចាស់កោះកែវ ឱ្យហោះអណ្តែតត្រសែត..... រហូតទៅដល់ឋានសួគ៌ ៧ជាន់ ដែលជាទីបញ្ចប់នៃសុបិនតាមកិលេស ងឹតក្កលាហល ។
គ្រានោះ ក្រៅតែពីជំនោរខ្យល់ពេលរាត្រី និងខ្សែទឹកសម្ងាត់នៃ ដងស្ទឹងសង្កែ ប្រហែលជាគ្មានអ្នកណាដឹងពីវាសនារបស់បូផាព្រែក ហ្លួង ដែលកន្លងមកធ្លាប់មានគេកោតសរសើរស្ទើរគ្រប់មាត់ថា ជា កុលធីតាប្រកបដោយគន្លងធម៌ល្អប្រពៃនោះ ត្រូវធ្លាក់ក្នុងចង្កូមត្រចាក់ ខាំទំពាររបស់កម្លោះចិត្តព្រើល ដល់កំរិតណាទេ ។ គេគ្មានឮអ្វីក្រៅ តែពីដង្ហើមថ្ងូរអណ្តំរបស់នាង និងសម្លេងអង្វរខ្សាវៗ នៅក្បែរត្រចៀក បុរសថា +
-«បងសុផល !... អ្វីៗអូនបានប្រគល់ជូនបងហើយ សូមបង កុំបំភ្លេចអូនឱ្យសោះ !..»
យុវបុរស ដែលទើបបានស្កប់ស្កល់ស្រងល់ក្នុងចិត្តនោះ ចុងអណ្តាតលិទ្ធគុម្ពត្រចៀកនាងស្រាលៗ ព្រមដោយពាក្យលួងលោម ដ៏ល្ហែមត្រជាក់ថា
-« ជាតិនេះស៊ូក្ស័យដើម្បីស្រីរតន៍ សូមស្ទឹងសម្ងាត់ជួយកត់វាថា ខ្ទមអន្លង់វិលកុំមន្ទិលថា បងជាភូមរាក្បត់ផ្កាសោះឡើយ !..»
រំដួល ដែលទើបងើបពីសន្លប់កណ្តាលព្យុះតណ្ហានោះ កាលបើឮ ពាក្យន៍ប្លែមល្ហែមនេះទៀត នាងស្ទើរតែមិនដាច់ចិត្តក្រោកចេញពី ក្រោមលង្វែកទ្រូងប្រុសស្នេហ៍ពេលនោះឡើយ ប៉ុន្តែជួនជានៅគាត់ កំពង់ត្រើយម្ខាង មិនថាឆ្ងាយប៉ុន្មាន អានស្រមោលមនុស្សចុះមកអុជ ទឹក សុផលនិងរំដួលខ្លាចគេឃើញ ក៏ម្នីម្នាប្រឡោះដៃចេញពីគ្នាភ្លាម ប៉ុន្តែមុននឹងបែកទៅ រំដួលទៀតអង្វរប្រុសកម្លោះទៀតថា
-«បងសុផល... កុំភ្លេច ! អ្នក........សោះ !...» សុផល អោនថើបសង្សារជាត្រាបង្ហើយ +
-«បទចំរៀងស្ទឹងសម្ងាត់ បញ្ជាក់ប្រាប់អូនហើយតើ អ្នកint ភ័យអីទៀត?...>>
...យប់នោះ ថាយប់ដ៏មានរសជាតិបំផុតសំរាប់ជីវិតជាស្រីក្រមុំ របស់នាងរំដួល ដែលធ្វើឱ្យនាងយល់សប្តិឆ្នេរហូតទល់ភ្លឺ.... ។
0 comments:
Post a Comment