រឿ ស្នាដែនាងណាគ្រី
រឿង អាសំគមបាញ់លលក
អ្នកទស្សនា: Views
រឿង អាសំគមបាញ់លលក
រឿង អាសំគមបាញ់Lorលក
មានមនុស្សម្នាក់ ជាកូននៃអ្នកត្រកូលក្រីក្រ, បុរសនេះ តាំងពីចម្រើនធំឡើង គ្មានរកស៊ីអ្វីសោះ ខំប្រឹងសង្វាតតែខាងការបរបាញ់ ទាល់តែស្ទាត់ជំនាញ, បើបុរសនោះបាញ់តម្រង់សត្វណា ចង់ឲ្យត្រូវក្បាល ត្រូវក ឬទ្រូង rorមែងត្រូវតាមបំណង, តែរូបឆោមលោមពណ៌បុរសនោះ អាក្រក់មាឌស្គមកំព្រឹង សក់ក្រញាង មុខក្រញុះ អ្នកស្រុកគេដាក់ឈ្មោះហៅថា “អាសំគមបាញ់Lorលក” ព្រោះវាតែងដើរបាញ់លលករាល់ថ្ងៃ ។
ថ្ងៃមួយ អាសំគមបាញ់Lorលក លីស្នាដើរទៅស្វែងរកបាញ់លលក បានប្រទះឃើញភូមិសេដ្ឋី១ មានដើមឈើដុះត្រសាយត្រសុំដង្គំដង្គោល ជាទីលំនៅនៃបក្សីមានលលកជាដើម ។ សេដ្ឋីនោះជាអ្នកសម្បូណ៌សំបុកសម្បត្តិ ព្រមទាំងមានកូនក្រមុំពីរនាក់ផង ។
អាសំគមបាញ់Lorលក លីស្នាដើររសៀរតាមរបងភូមិសេដ្ឋី ក៏ជួបជាកូនស្រីសេដ្ឋីទាំងពីរបណ្តើរគ្នាលេងតាមសួនច្បារ ក្នុងភូមិរបស់ខ្លួន ដ៏ដេរដាសដោយផ្ការីកស្គុសស្គាយផ្សាយក្លិនក្រអូបឈ្ងុយឈ្ងប់ នៅពេលព្រឹកព្រហាម។អាសំគមបាញ់លលកដើររសៀរតាមភូមិ ងើមមើលលើ ក្រែងមានសត្វលលកទំនៅចុងឈើ ។
កាលបើអាសំគមបាញ់Lorលក ងាកភ្នែកចុះឡើង ចោលកន្ទុយភ្នែកទៅក្នុងភូមិ, ខ្សែភ្នែកក៏រត់ទៅប៉ះទង្គិចនឹងរូបរាងនាងក្រមុំទាំងពីរ ដែលប្រកបដោយគ្រឿងតែងប្រាណ មានលំអស្រស់ស្រងៅ ទាំងមានព្រលឹងសាច់ទ្រលុកទ្រលន់ នាំឲ្យភ្ញាក់កន្ទ្រាក់ដួងចិត្តប្រុសនៅវេលាឃើញដំបូង ។
ឯអាសំគមបាញ់Lorលក គ្រាន់តែចោលភ្នែកទៅប៉ះរូបនាងនោះភ្លាម ក៏ស្រឡាំងកាំងភាំងស្មារតី ភ្លេចខ្លួន ជ្រុះទាំងស្នាទាំងព្រួញដល់ដី ។ អាសំគមបាញ់Lorលក តាំងពីបានឃើញកូនសេដ្ឋី ក៏ស្រឡាញ់ជាប់ក្នុងចិត្ត នឹកឥតភ្លេច ហើយក៏ទៅដល់ផ្ទះ ថ្លែងប្រាប់ឪពុកម្តាយ និយាយនឹងម្តាយឲ្យទៅដណ្តឹងកូនសេដ្ឋីឲ្យ ។
២
ម្តាយនិយាយនឹងកូនថា “នៃកូន! ម្តេចក៏ឯងទៅស្រឡាញ់ កូនសេដ្ឋីអី ចេះ! បើឯងក្រីក្រភោគសម្បត្តិ ទាំងរូបឯងទៀតក៏អាក្រក់ មិនសមនឹងកូនគេ ធ្វើម្តេចគេនឹងឲ្យឯង ?” អាសំគមបាញ់Lorលក ក៏និយាយនឹងម្តាយថា “ម៉ែ! បើម៉ែមិនទៅដណ្តឹងឲ្យខ្ញុំទេ ខ្ញុំក៏អស់ឃើញមុខម៉ែ, ម៉ែក៏លែងបានឃើញមុខខ្ញុំ តាំងពីថ្ងៃនេះទៅហើយ “ ។
ម្តាយដែលមានចិត្តអាណិតកូន ឮកូននិយាយដូច្នោះ ក៏ស៊ូកាត់កេរ្តិ៍ខ្មាស់ ទៅនិយាយស្នើការនឹងសេដ្ឋីៗ ក៏តបវិញថា “ខ្ញុំឥតបើស្អប់ខ្ពើមអីកូននាងទេ ប៉ុន្តែកូនខ្ញុំៗ នឹងឲ្យពុំបាន ត្បិតមិនទាន់គ្រប់ការ, ណ្ហើយនាង! ប៉ុណ្ណេះទុកជាស្រេចចុះ កុំបាច់ទៅមកទៀត” សំដីប៉ុណ្ណេះ ជាសំដីបង្វែងដានមិនចង់ឲ្យ ។
ម្តាយអាសំគមបាញ់Lorលក ទញ់តុះគំនិតរកឧបាយកលនិយាយទៀតគ្មាន ក៏លាសេដ្ឋីត្រឡប់ទៅផ្ទះប្រាប់កូន ។ អាសំគមបាញ់Lorលក គ្រាន់តែម្តាយប្រាប់ដូច្នោះភ្លាម ក៏ផ្លាស់ទឹកមុខក្រៀមក្រំ អង្គុយត្របោមក្បាលជង្គង់ ដង្ហើមឃូរៗ បាយលេងនឹក ទឹកលេងស្រេកចេះតែនឹកមមៃៗ ហាក់ដូចជាកូនសេដ្ឋីនៅចំពោះមុខស្រស់ៗ ដោយកម្លាំងសេចក្តីស្នេហាខ្លាំងពេក ហើយបែរជាមិនបានដូចបំណង ។
នៅវេលាដែលអាសំគមបាញ់Lorលកចូលដេក ក៏ចូលទៅទាំងនឹកអាល័យទៅជាមមើ ស្រែកច្រៀងទាំងយប់ថា៖“ឆោមអើយឆោមឆើតទាំងពីរប្រាណ ធ្វើម្តេចនឹងបានមកកៀកកើយឲ្យដូចជាពូកនិងខ្នល់ខ្នើយ បើម៉្លេះទៅហើយអស់សង្ឃឹម” ។
- អាសំគមបាញ់Lorលក ទុកជាដឹងថា គេលែងឲ្យហើយដូច្នោះ លុះព្រឹកឡើង ក៏នៅតែលីស្នា និងស្ពាយបំពង់ព្រួញ ដើរទៅសំដៅភូមិសេដ្ឋីរាល់ថ្ងៃឥតខាន សោះ ពួនចាំលបមើលកូនសេដ្ឋី ។
- ថ្លែងពីបុរសម្នាក់ទៀត ជាកូនអ្នកមានសម្បត្តិ ទាំងរូបឆោមនោះក៏ស័ក្តិសម ទឹកមុខឡើងស្រស់បំព្រង ជាទីពេញចំណង់នៃស្រ្តីភាព ។ បុរសនោះក៏ស្រឡាញ់កូនសេដ្ឋីនោះដែរ លុះទៅដណ្តឹង សេដ្ឋីក៏មិនព្រមឲ្យ ។ បុរសនោះ ទុកជាដឹងថាគេមិនព្រមឲ្យ ក៏នៅតែលបមើលកូនសេដ្ឋីរាល់ថ្ងៃ ។
ជួនជាពេលមួយ បុរសនោះក៏ទៅអាសំគមបាញ់Lorលក ក៏ទៅ ហើយបានជួបគ្នា អាសំគមបាញ់Lorលកសួរថា “អ្នកឯងទៅណា?” ។ បុរសនោះឆ្លើយថា “ខ្ញុំមកលបមើលកូនសេដ្ឋី “ ឆ្លើយហើយសួរថា “ចុះឯងមកធ្វើអ្វីដែរ? “ ។ អាសំគមបាញ់Lorលកថា “ខ្ញុំក៏មកមើលកូនសេដ្ឋីដែរ” ។ បុរសនោះថា “យើ!រាងនេះ អួតឯងចង់បានកូនសេដ្ឋីផង! ប៉ុនអម្បាលរូបខ្ញុំ គេនៅតែមិនឲ្យ” ។ អាសំគមបាញ់Lorលកថា “បងឯងចាំមើល ខ្ញុំយកទាល់តែបាន” ។
- ជួនជាថ្ងៃនោះ សេដ្ឋីប្តីប្រពន្ធនាំគ្នាទៅវត្ត នៅតែកូនក្រមុំពីរនាក់ចាំផ្ទះ ។ អាសំគមបាញ់Lorលកដឹងដូច្នោះ កំពុងតែគិតរកឧបាយ ក៏ជួនជាក្រឡេកទៅឃើញសត្វLorលកមួយទំនៅចុងឈើមុខផ្ទះសេដ្ឋី ។ អាសំគមបាញ់Lorលកបានឱកាសក៏យឺតស្នាបាញ់ឮសូរក្លឹងបាប់ ស្រាប់តែLorលកធាក់បាស់ជើង Torទះស្លាបនៅទីធ្លាមុខផ្ទះ ។
លំដាប់នោះ កូនក្រមុំសេដ្ឋីម្នាក់ចុះទៅដី ឃើញLorលកនោះហើយ ក៏ស្រែកប្រាប់បងថា “អ្នកបង! អ្នកណាបាញ់Lorលកធ្លាក់មកនេះ? “ ថាហើយក៏រើសLorលកទៅ ។ អាសំគមបាញ់Lorលកធ្វើដូចជាមិនដឹង ដល់គេបោចរួចហើយ ស្រាប់តែឡូឡារកLorលក ដែលខ្លួនបាញ់នោះថា “នរណាលួចLorលកអញទៅណា? តែអញរកឃើញមុខជាប្តឹងរាជការឲ្យយកទៅដាក់គុកពុំខាន “ ។
នាងក្រមុំទាំងពីរនាក់ ឮដូច្នោះក៏ភ័យស្រែកប្រាប់ថា “Lorលកបងឯងខ្ញុំយកមកនេះហើយ “ ។ អាសំគមបាញ់Lorលកស្តីគំរាមថា “ម្តេចក៏ហ៊ានលួចLorលកអញ ត្រូវយកមកឲ្យអញ “ កូនស្រីសេដ្ឋីក៏យកLorលកមកឲ្យ ។ អាសំគមបាញ់Lorលកថា “ទេ! Lorលកអញនៅរោមនៅស្លាប ឥឡូវនាងឯងយកទៅបោចរោមស្លាបអស់ហើយ ក្រែងតែអាំងឲ្យឆ្អិនឲ្យអញបានអញយក ។
“នាងក្រមុំទាំងពីរនាក់ ក៏យកទៅអាំង ឆ្អិនហើយយកមកឲ្យ ។ អាសំគមបាញ់Lorលកថា “នរណាស៊ីតែសាច់Lorលក ក្រែងតែមានស្រាផឹកផង ទើបស៊ីកើត” ។ នាងទាំងពីរនាក់ ហេតុតែខ្លួនជាស្រីប្រកបដោយសេចក្តីភ័យច្រើន ក៏ទៅយកស្រាមកឲ្យ ឲ្យមួយពែងហើយថាមួយពែងទៀតទាល់តែស្រវឹងដួលដេកលើផ្ទះនោះទៅ ។
ឯនាងក្រមុំទាំងពីរនាក់គិតគ្នាថា “បើយើងបណ្តោយឲ្យវានៅក្នុងទីហ្នឹង តែឪម៉ែមកវិញឃើញ យើងមុខជាមានរឿង “គិតហើយ មិនដឹងយកទៅណា ក៏នាំគ្នាសែងអាសំគមបាញ់Lorលក យកទៅលាក់ក្នុងផ្ទះ ។ ដល់ពេលយប់ អាសំគមបាញ់Lorលកដឹងខ្លួន ក៏ស្រែកថា “មូសខាំណាស់ “ ។ កូនសេដ្ឋីភ័យ ក្រែងឪពុកដឹង ក៏នាំគ្នាសែងទៅដាក់ក្រោមគ្រែដេករបស់ខ្លួន ។
អាសំគមបាញ់Lorលកស្រែកទៀតថា “សង្កើចខាំណាស់ “ ។ នាងទាំងពីរនាក់ក៏លើកមកឲ្យដេកលើគ្រែ ក្នុងមុងជាមួយ ដោយគិតថា វាស្រវឹងស្រា នឹងធ្វើអ្វី! ។ ពេលនោះ អាសំគមបាញ់Lorលកបានឱកាស ក៏តាំងលូកប្រឡែងស្ទាបអង្អែល ដោយសេចក្តីស្រឡាញ់ដរាបដល់បានរួមដំណេក ជាមួយនឹងនាងក្រមុំទាំងពីរនាក់នោះទៅ ។ចប់
ចេះដប់មិនស្មើប្រសប់មួយ
សូមអរគុណសម្រាប់ការស្តាប់របស់លោកអ្នក!
រឿង បុរសកម្ជិលអាំងផេះ
អ្នកទស្សនា: Views
រឿង បុរសកម្ជិលអាំងផេះ
មានរឿងព្រេងមួយ ដំណាលថា : មានបុរសកំជិលម្នាក់ មានប្រពន្ធគ្រប់លក្ខណ៍ មាន កិរិយាមារយាទល្អចេះគោរពប្រណិប័តន៍ប្ដី។
តាំងពីបានគ្នាជាប្ដីប្រពន្ធមក,បុរសកំជិល ចេះតែពីដេក ដល់ឃ្លានបាយទើបក្រោកឡើងស៊ីៗ រួចដេកទៅវិញសូម្បីថ្នាំជក់ក៏ប្រពន្ធ មូរឲ្យដែរ។
ប្រពន្ធជាមនុស្សគោរពប្រណិប័តន៍ប្ដី មិនមានពាក្យអាក្រក់ ទៅលើប្ដីសោះ លើកបាយទឹក និងរបស់អ្វីឲ្យប្ដី សុទ្ធតែសំពះ
ដល់ទៅយូរទៅ មានសេចក្ដីក្រីក្រខ្លាំង ណាស់ នាងនោះរកអ្វីចិញ្ចឹមពុំបានសោះឡើយ
ថ្ងៃមួយនាងរៀបស្លា៥ម៉ាត់ បារី៥ចូលទៅក្រាបសំពះប្ដី ហើយថា
ខ្ញុំសុំទោសអ្នកប្ដី ត្បិតយើងសព្វថ្ងៃ ក្រណាស់ យើង មិនបានរកស៊ី គ្មានទទួលទានទេ សុំឲ្យអ្នកទៅកាប់ឈើ ធ្វើនង្គ័លរនាស់ធ្វើស្រែនឹងគេ ត្បិតដល់រដូវធ្វើស្រែហើយ ។
ប្ដីថាបើដូច្នោះ ឲ្យនាងដាំបាយ វេចជាសំណុំចុះប្ដីនឹង ទៅរកកាប់ឈើ ធ្វើនង្គ័ល រនាស់ ។
ប្រពន្ធក្រោកពីយប់ដាំបាយ វេចជាកញ្ចប់មាន ទាំងដឹងពូថៅទៅផង។
បុរសកំជិល ដេកទាល់តែថ្ងៃរះ ប្រពន្ធពុំហ៊ានដាស់ចាំឲ្យក្រោក ខ្លួនឯង
ដល់ក្រោកហើយ ប្រពន្ធដងទឹក ទៅលប់មុខឲ្យ រួចស្រេច នាងក៏ហុចស្លាបារី នឹងបាយកញ្ចប់ ព្រមទាំងគ្រឿងប្រដាប់ទៅឲ្យប្ដី។
បុរសនោះក៏ចុះពីលើផ្ទះទៅចូលក្នុង ព្រៃរកឈើ, បានឃើញឈើមួយដើម មានមែកសាខាម្លប់ត្រជាក់ ក៏ដាក់បាយសំណុំ ដឹងពូថៅ ហើយដេកគងអន្ទាក់ខ្លា មើលទៅលើ និយាយតែម្នាក់ឯងថា
មែកឈើ នេះត្រូវធ្វើជាភ្នៀងនង្គ័ល មែកនេះត្រូវធ្វើជាយាម មែកនេះត្រូវធ្វើជាដងមែកនេះត្រូវ ជានឹមមែកនេះ ត្រូវធ្វើជារនាស់ ។
គ្រាន់តែដេកថាប៉ុណ្ណឹងពេលឃ្លានបាយក្រោកឡើង ស្រាយបាយសំណុំស៊ីៗរួច ដេកថាដូចមុនទៀត, ថ្ងៃរសៀលត្រឡប់មកផ្ទះវិញ។ប្រពន្ធ ឃើញរត់ទទួលយកគ្រឿងប្រដាប់នាំប្ដីឡើងទៅលើផ្ទះយកទឹកលាងជើងឲ្យប្ដីហើយ សួរថា
អ្នកទៅបានការដូចម្ដេចខ្លះ ប្ដីថាមិនទាន់បានទេនាង ចាំស្អែកសឹម ទៅទៀតដល់ កន្លែងដើមឈើ
នោះហើយ , រុក្ខទេវតា ដែលអាស្រ័យ នៅទីនោះឮ បុរសកំជិលថាដូច្នោះ ក៏ភ័យខ្លាចរកកន្លែងនៅគ្មានក៏គិតគ្នានឹងតាមទៅវាយសម្លាប់ បុរសកំជិលនោះ ឲ្យស្លាប់នៅមាត់ជណ្ដើរផ្ទះ កុំឲ្យវាមកកាប់ឈើនេះបាន ។
បុរស បុរសនោះក៏ត្រឡប់មកផ្ទះវិញ ។ រុក្ខទេវតា តាមមកដល់មាត់របង ឃើញប្រពន្ធរត់ ទៅទទួលប្ដី ដល់មាត់ជណ្ដើរ យកទឹកលាងជើងឲ្យប្ដី។ ដោយសិរីសួស្ដីប្រពន្ធនោះ ទេវតាចូលមិនចុះ មិនហ៊ានវាយ ។
បុរសនោះរួចពីអន្តរាយក៏ឡើងទៅលើផ្ទះប្រពន្ធ សួរ និយាយដូចមុនទៀតថា << បានសព្វគ្រប់អស់ហើយ ព្រឹកនឹងទៅកាប់ >> ។
ទេវតាភ័យណាស់ថា << បុរសនោះ មុខជាកាប់ហើយព្រឹកនេះ >> ក៏នាំគ្នាមក និយាយអង្វរថា << សុំកុំកាប់ឈើនោះ>>។ បុរសថា<< អញមិនព្រមទេ ព្រឹកនេះ អញទៅកាប់ហើយ >> ។
ទេវតាភ័យណាស់ ក៏នាំគ្នានិយាយសូក ដោយប្រាប់អំពី ទីកន្លែងកំណប់មាសប្រាក់ ឲ្យបុរសៗ សួរថា << ឲ្យកំណប់ប៉ុន្មានកន្លែង ? >> ។
ទេវតាថាពីរកន្លែង បុរសថា << មិនព្រមទេ, បើ៤កន្លែង ទើបព្រម ហើយឲ្យដាក់ ឈើ សម្គាល់ឲ្យផង >> ។ ទេវតាក៏ព្រមធ្វើតាម កុំឲ្យតែកាប់ដើមឈើនោះ។
បុរស ថា<< បើដូច្នោះ ខ្ញុំលែងកាប់ , តែថាព្រឹកនេះ ខ្ញុំទៅគាស់កំណប់នោះហើយ >> ។
ទេវតាថា << ទៅចុះខ្ញុំដោតឈើសម្គាល់ទុកឲ្យ >> ។ ព្រឹកឡើងប្ដីប្រពន្ធ នាំគ្នា ទៅគាស់កំណប់ដែលទេវតាឲ្យ,
ក្នុងកំណប់មួយៗ ទាំងពីរនាក់ប្ដីប្រពន្ធត្រូវជញ្ជូនបី ថ្ងៃបានសុទ្ធតែមាស និងប្រាក់ ចាក់គរពេញផ្ទះ ។
នាងនោះ ក៏រៀបចំ ដាក់ហិបដាក់ ឡាំងមិនឲ្យអ្នកណាឃើញ ហើយក៏ជួលជាងឲ្យធ្វើគ្រឿងប្រដាប់ លក់ជាជំនួញរឹតតែ មានឡើងៗបានជាសេដ្ឋីមានមនុស្សកុះករមូលមកនៅពឹងពាក់ជាច្រើនរាប់មិនអស់។
រឿង ត្បាល់ថ្មទិព្វ
អ្នកទស្សនា: Views
រឿង ត្បាល់ថ្មទិព្វ
កាលពីព្រេងនាយ មានបងប្អូនពីរនាក់ បងជាអ្នកមានទ្រព្យ រីឯប្អូនជាអ្នកក្ររកស៊ីចិញ្ចឹមជីវិតដោយមុខរបរកាប់ឧសលក់។
ថ្ងៃមួយអ្នកាប់ឧស បានចូលទៅក្នុងព្រៃជ្រៅកាប់ឧសបានហើយអស់កំលាំងក៏ទៅដេកលើខ្ទមអ្នកតាលក់ទៅ។
អ្នកតាមាសេចក្តីអាណិត ចំពោះអ្នកកាប់ឧសនោះព្រោះធ្លាប់ឃើញទៅដេកលើខ្ទមរាល់ថ្ងៃ ហើយជា
មនុស្សសុចរិតស្លូតត្រង់មានសេចក្តីគោរពគួរសមជានិច្ច តែងបោសសំអាតទីបរិវេណជុំវិញខ្ទមអ្នកតា
ជារាល់ថ្ងៃ។ កាលបុសនោះដេកលក់ហើយអ្នកតាអោយយល់សប្តិឃើញរូបខ្លួន ហើយនិយាយប្រាប់ថា
ចៅឯងឡើងទៅលើភ្នំខ្ពស់ក្បែរខ្ទមយើងនេះចុះ លុះឡើងទៅដល់ហើយ នឹងឃើញផ្ទាំងថ្មធំមួយចៅត្រូវ
និយាយចំពោះផ្ទាំងថ្មនោះថា "ទ្វារចូរបើកៗ" កាលបើទ្វារបើកហើយចៅចូលតាមទ្វារនោះ ទៅចុះ! កុំ
ខ្លាច! បើទោះជាចៅឃើញខ្មោចព្រាយជាច្រើនមានរូបរាងគួរខ្លាចចូលមករកចៅក៏ដោយ។ ប៉ុន្តែ ពេល
ដែលចៅទៅទីនោះ កុំភ្លេចគឺចៅត្រូវយកនំចំណីមួយសំពាយទៅផង ដើម្បីចែកអោយពយកខ្មោចព្រាយទាំងនោះស៊ី។
កាលបើពួកវាបានស៊ីចំណីហើយ ពួកវានឹងយកមាសពេជ្រទ្រព្យរបស់មកឲ្យចៅជាពុំខាន តែចៅកុំយក
ឲ្យសោះត្រូវសុំយកត្បាល់ថ្មទិព្វវិញ ព្រោះត្បាល់នោះចៅចង់បានរបស់អ្វី ប្រើឲ្យវាវិលទៅនឹងចេញបានដូចបំណង។
បើបានល្មមហើយ ត្រូវប្រាប់ត្បាល់នោះអោយឈប់វិលថា "បរិបូណ៌ហើយៗ" បើប្រាប់ក្រៅពីពាក្យនេះវាមិនឈប់ឡើយ។
ម្យ៉ាងទៀតចៅកុំភ្លេច បើយកត្បាល់ទិព្វបានហើយចេញពីរូងភ្នំមកវិញ ត្រូវនិយាយចំពោះផ្ទាំងថ្មថា "ទ្វារចូរបិទៗ" ដូច្នេះកុំខានដើម្បីកុំអោយខ្មោចព្រាយពួកវាខឹង។
អ្នកកាប់ឧសភ្ញាក់ឡើងខំមើលនាយអាយ ទើបដឹងថា អញយល់សប្តិទេតើ ប្រហែលជាលោកតាប្រាប់អញពិតដូចយល់សប្តិមែន ក៏ម្នីម្នារែកឧសទៅផ្ទះប្រាប់ប្រពន្ធថា ស្អែកនេះអញមានការទៅភ្នំពី
ព្រលឹម ឯងលក់ឧសនេះហើយទិញនំចំណីទាំងអស់អោយអញ។ ប្រពន្ធជាស្រ្តីល្អ ស្គាល់អត្តចរិកប្តីយ៉ាងច្បាស់មិនបានដេញដោយសួរប្តីទេ នាងយល់ថាការសម្ងាត់ទើបស្វាមីនាងមិនប្រាប់សព្វគ្រប់។
ព្រលឹមស្រាងៗភរិយារៀបវេចនំចំណីហើយយកមកជូនស្វាមី បុរសកាប់ឧសទទួលសំពាយនំចំណីពីភរិយាខ្លួនហើយ ក៏ប្រាប់ថា ថ្ងៃនេះឯងកុំទៅណាប្រហែលថ្ងៃរសៀលអញត្រឡប់មកវិញ។
អ្នកកាប់ឧសទៅដល់ភ្នំ ធ្វើតាមយល់សប្តិទាំងអស់ លុះឡើងទៅដល់កំពូលភ្នំឃើញផ្ទាំងថ្មមួយធំ ក៏និយាយចំពោះថ្មនោះថា "ទ្វារចូរបើកៗ" ផ្ទាំងថ្មបើកឡើងក៏ដើរចូលទៅក្នុងរូងភ្នំទៅស្រាប់តែពួកខ្មោច
ព្រាយមានរូបគួរខ្លាចរត់ប្រសាចមករកអ្នកកាប់ឧសចេះតែលូកយកនំពីសំពាយ អោយខ្មោចព្រាយទាំងនោះស៊ីដរាបដល់អស់។ ខ្មោចព្រាយកាលបើបានស៊ីចុកឆ្អែកហើយមានសេចក្តីត្រេកអរណាស់
ជញ្ជូនយកមានពេជ្រមកអោយអ្នកកាប់ឧស តែអ្នកកាប់ឧសមិនយក ទើបខ្មោចព្រាយសួរថាមាសពេជ្រមិនយក #តើឯងត្រូវការអ្វី?
អ្នកកាប់ឧសប្រាប់ថាខ្ញុំចង់បានត្បាល់ថ្មទិព្វ តើឲ្យខ្ញុំបានឬទេ? ពួកខ្មោចព្រាយក៏ទៅយកត្បាល់ទិព្វអោយ។ អ្នកកាប់ឧសទទួលយកដើរចេញមកវិញ និយាយចំពោះផ្ទាំងថ្មថា "ទ្វារចូរបិទៗ" ផ្ទាំងថ្មក៏បិទជិតដូចដើមវិញ។
ពេលថ្ងៃរសៀល អ្នកកាប់ឧសស្ពាយត្បាល់ថ្មទិព្វទៅដល់ផ្ទះ ប្រពន្ធចុះមកទទួលយកទៅទុកក្នុងផ្ទះ ហើយសួរស្វាមីថាអ្នកបានត្បាល់ថ្មនេះពីណាមក? ខ្ញុំស្មានថាជារបស់មានតម្លៃ ត្បាល់យើងមានហើយទិញមកធ្វើអ្វីទៀត?
បុរសនោះប្រាប់ភរិយាថា...(នៅមានត!)
រឿង ស្រីចិត្តមិនត្រង់នឹងប្ដី
អ្នកទស្សនា: Views
កាលនោះ នៅកោះសីឡង់ (Ceylan ) មានបុរសម្នាក់ជាកូនមហាសេដ្ឋី កាលវ័យចំរើនធំឡើង ក៏ចាប់ចិត្តស្រឡាញ់រូបនារីម្នាក់ ដែលត្រូវជាកូនមហាសេដ្ឋីមួយទៀត នៅក្នុងភូមិនោះដែរ ។ ឯមាតាបិតាទាំងសងខាងបានស្រុះស្រួលគ្នា ហើយរៀបមង្គលការបុត្រាបុត្រីទាំងពីរប្រាណយ៉ាងអឹកធឹក ។
លុះដល់រៀបការរួច បុរសជាស្វាមីត្រឡប់ជាមិនសប្បាយចិត្តដូចប្រាថ្នាសោះ ទើបនិយាយនឹងភរិយាថា
<< ឱ ! អូនសំឡាញ់ ! ឪពុកម្ដាយរបស់បង នឹងឪពុកម្ដាយរបស់អូន ជាអ្នកមានធនធានសំបើមណាស់ ប៉ុន្តែយើងទាំងពីរនេះ គ្មានរបស់អ្វីដែលជារបស់យើងទេ ,
ហេតុដូច្នេះ បងគិតសូមលាអូនមួយគ្រាសិន នឹងជិះកប៉ាល់ទៅស្រុកភ្លុកនឹងស្រុកពេជ្រ ដើម្បីរកធនធានតាមកំឡាំងរបស់បង >> ។
នាងជាភរិយាលុះឮដូច្នោះ ក៏ព្រួយចិត្តជាខ្លាំង និយាយទៅកាន់ស្វាមីវិញថា << ឱ គូជីវិតរបស់ប្អូន ! មានតែពួកអ្នកក្រដែលរស់នៅម្នាក់ឯងវេទនាជានិច្ច គ្មានជាប់ចំណងអ្វីនៅនាលោកនេះទេ ទើបគេទៅតាមមហាសមុទ្រឆ្លងកាត់ព្យុះខ្យល់ នឹងគ្រោះថ្នាក់ផ្សេងៗ ដើម្បីស្វែងរកធនធាន,
ឯរូបអ្នកបងវិញឆ្ងាយអំពីឋានៈនោះជាអនេក តោងអ្នកបងគិតថា << បើប្អូនអត់អំពីបងទៅ ប្អូនគ្មានបង្អែកឯណាទៀតទេ,
ដូច្នេះសូមបងគិតទៀតថា : ប្អូនស្រឡាញ់បងណាស់ , ឪពុកម្ដាយរបស់យើងជាអ្នកមានទ្រព្យសម្បត្តិច្រើន, លោកក៏គង់ចែកទ្រព្យសម្បត្តិរបស់លោកមកឲ្យយើងខ្លះដែរ ទោះបីលោកនៅរស់ក្ដី លោកមិនធ្មេចភ្នែកទេ ព្រោះលោកស្រឡាញ់យើងណាស់>>។
ពិតមែនហើយអូន, ប៉ុន្តែយើងត្រូវតែមានទ្រព្យណាមិនមែនជាទ្រព្យកើតឡើងអំពីសេចក្ដីជ្រះថ្លាសទ្ធារបស់លោក,
យើងត្រូវតែមានទ្រព្យណាដែលកើតឡើងអំពីកិច្ចការរបស់យើងធ្វើ,
បើសិនណាបងស្លាប់កណ្ដាលផ្លូវ ឈ្មោះថា បងស្លាប់ដោយកិត្តិយស រួចគេនឹងគោរពដល់បងមិនខាន, មនុស្សណាដែលមិនចេះរកចិញ្ចឹមជីវិតខ្លួនឯង មនុស្សនោះជាសត្វធុនអន់ជាបំផុត,
ជួនកាលគេមើលងាយផង, មួយទៀតយើងមិនត្រូវរស់នៅដោយគ្រាន់តែស៊ីផឹក ដេកដោយឥតកម្រើកម្រាមដៃទាំង១០នោះទេ , អ្នកប្រាជ្ញបានចារក្នុងសៀវភៅធម៌ថា
<< ជនណាមិនខ្លាចស្លាប់ដើរតាមសមុទ្ររលកគគ្រឹកគគ្រែងដើម្បីស្វែងរកទ្រព្យសម្បត្តិជននោះ ទើបសមជាមនុស្សគួរឲ្យគេរាល់គ្នាសរសើរបាន ទោះបីមិនបានទ្រព្យនោះដូចបំណងក៏ដោយ ហេតុដូច្នេះ កុំឲ្យអូនគិតដដែលៗឲ្យសោះ ព្រោះបងប្រាកដជាទៅហើយ ។
លុះកាលណាបុរសបានឱបថ្នាក់ថ្នមភរិយាដោយស្នេហា យ៉ាងស្និទ្ធស្នាលហើយ ក៏ចេញដំណើរទៅ ដូចពាក្យដែលបានពោលមែន ។
ដល់យូរបន្តិចមក នាងភរិយានៅម្នាក់ឯងកើតទុក្ខក្រៀមក្រំជាខ្លាំង ប៉ុន្តែធម្មតាស្រីដែលក្រាស់ដោយតណ្ហាតែងមិនស្កប់នឹងប្ដីរបស់ខ្លួនទេ ។
ឯនាងនេះក៏ជាស្រីតណ្ហាក្រាស់ផង មានវ័យនៅក្មេងផង នាងឆាប់ភ្លេចប្ដី នាងបានទៅមកធ្វើអន្ធករជាមួយបុរសអ្នកបំរើរបស់ឪពុកម្ដាយនាងម្នាក់ ឈ្មោះ (Payta) ប៉ាយតានេះមានវ័យនៅក្មេង មានរូបល្អ អាយុប្រមាណស្មើនឹងអាយុនាង ។
ថ្ងែមួយប្រុសសង្សារនាង បាននិយាយនឹងនាងថា << អូន ! យើងរស់នៅជាមួយគ្នាបានសុខសប្បាយណាស់ , ប៉ុន្តែបើសិនណាប្ដីដើមរបស់អូនមកវិញ តើយើងគិតយ៉ាងណា ? យើងគិតបែកគ្នាឬអ្វី ? ។
នារីគន់គិតក្នុងចិត្តជាយូរបន្តិច ដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហានេះ ដែលមើលទៅហាក់គ្មានផ្លូវសោះ រួចនាងងើបមុខឡើងនិយាយថា << ឱ បង ! ប្អូននឹកឃើញហើយ យប់នេះបងទៅឯម៉ុងខ្មោច ហើយបងយករូបខ្មោចស្រីម្នាក់ដែលគេទើបកប់យកមកឲ្យខ្ញុំ, យើងយកខ្មោចនេះទៅដាក់លើដំបូលផ្ទះ ហើយយើងដុតផ្ទះរបស់យើងទៅ ,
លុះកាលណាឪពុកម្ដាយរបស់ខ្ញុំឃើញរូបខ្មោចដែលឆេះរោលខ្មៅនោះ លោកនឹងនឹកស្មានថា : ខ្ញុំស្លាប់ក្នុងអគ្គិភ័យនេះ ដូច្នេះមិនខាន រួចយើងនាំគ្នាទៅនៅកន្លែងមួយទៀត ដែលគ្មានអ្នកណាមកជំទាស់ដល់សេចក្ដីស្នេហារបស់យើង >> ។
ប៉ាយតាយល់ឃើញត្រូវផង ក៏ធ្វើតាមបង្គាប់របស់នាង ។ ក្នុងវេលាដែលភ្លើងកំពុងឆេះខ្លាំង ប៉ាយតាទៅជាមួយស្រីសង្សារតាមផ្លូវបត់បែនលុះត្រាដល់ភូមិមួយ ដែលនៅឆ្ងាយដាច់ស្រយាលពីស្រុកកំណើតនាង ។
រីឯឪពុកម្ដាយរបស់នាង បាននឹកស្មានថា : កូនស្រីរបស់ខ្លួនស្លាប់ក្នុងភ្លើង ក៏យំសោកបោកប្រាណ ហើយបានធ្វើបុណ្យបញ្ជូនឲ្យនាងយ៉ាងបរិបូណ៌ យកខ្មោចនោះទៅដុតនឹងឈើខ្លឹមច័ន្ទន៍វាយឃ្មោះគងយ៉ាងគគ្រឹកគគ្រេង ។
សុភាសិតថា << សេចក្ដីស្នេហានាំឲ្យមនុស្សទៅជាខ្វាក់មិនចេះគិតវែងឆ្ងាយ >> ។ ហេតុនោះ បានជាប៉ាយតានឹងនាងស្រឡាញ់គ្នាណាស់គ្មានខ្លាចអ្វី គ្មានខ្លាចអ្នកណាបន្ទោស គ្មាននឹកភិតភ័យអ្វីឡើយ ។
ក្នុងពេលដែលរត់ទៅនោះ ជនទាំងពីរនាក់មានសេចក្ដីធ្វេសប្រហែសឥតបានយកអ្វីជាប់ជាមួយទៅផងទេ មានតែមាសពេជ្របន្តិចបន្តួច,ដល់យូរបន្តិចទៅក៏ចាយវាយអស់គ្មានសល់អ្វីសោះ។
សេចក្ដីពិត កាលណាសេចក្ដីស្រេកឃ្លានគាបក្រពះ សេចក្ដីស្នេហាយ៉ាងខ្លាំងត្រឡប់ជាអន់ថយវិញ ។ នេះជាពាក្យចាស់ទុំជាន់បុរាណ ។
ហេតុតែជនទាំងពីរនាក់ធ្លាក់ក្នុងស្លោកសុភាសិតនេះហើយ បានជាក្នុងថ្ងៃមួយ ស្វាមីភរិយា ឱបក្រសោបគ្នារួចហើយ ស្រីសង្សារនិយាយថា
<< បង ! ប្អូនឃើញថាបងស្រឡាញ់ប្អូនខ្លាំងណាស់ ឯប្អូនក៏ស្រឡាញ់បងណាស់ដែរ,
ប៉ុន្តែឥឡូវនេះ យើងក្រលំបាកខ្លាំង , ហតុដូច្នេះ យើងមុខជានឹងស្លាប់ដោយអត់ឃ្លានកណ្ដាលតណ្ហារបស់យើងពុំបាន, ប្អូនសុំចិត្តបងចុះ យើងត្រូវនាំគ្នាទៅផ្ទះរបស់ឪពុកម្ដាយប្អូនវិញ, គាត់ចំណាំបងមិនបានទេ ប្រហែលគាត់ភ្លេចមុខបងហើយ ដោយគាត់មិនបានចាប់ភ្លឹកនឹកនាដល់រូបបង ,
ចំណែកខាងប្អូនវិញគាត់មុខជាស្មានថា រូបប្អូននេះគ្រាន់តែដូចរូបកូនរបស់គាត់, ប្អូនហ៊ានថា មុខជាគាត់ឲ្យលុយកាក់ប្រាក់កាសមកប្អូននឹងបងសម្រាប់ទិញម្ហូបអាហារ នឹងសំលៀកបំពាក់ផ្សេងៗ បើនិយាយសរុបទៅ គឺថាគាត់មុខជារបស់ដែលយើងត្រូវការទាំងប៉ុន្មានមិនខាន ។
ប៉ាយតាដែលមានបំណងស្របគ្នានឹងភរិយាដែរ ក៏ព្រមធ្វើតាមនាង ។ លុះកាលណាបរិភោគអាហារស្រស់ស្រូបពេលព្រឹកបន្តិចបន្តួចរួចហើយ ប្ដីប្រពន្ធទាំងពីរនាក់នាំគ្នាត្រឡប់មកផ្ទះរបស់ឪពុកម្ដាយវិញ,
ដល់ពេលល្ងាច ក៏បានមកដល់មាត់ទ្វារសួនច្បារដែលលាតសន្ធឹងបីមុខគេហដ្ឋាន ហើយបាននាំគ្នាអង្គុយសំរាកនៅក្រោមម្លប់ដើមឈើមួយធំ ដែលមានផ្ការីកពោរពាស ហើយដែលបក់ក្លិនក្រអូបឈ្ងុយឈ្ងប់ដូចផ្កាក្រូច ។
ក្នុងពេលនោះ ពួកខ្ញុំអ្នកបំរើដែលធ្លាបើតែចុះពីលើផ្ទះតាមធម្មតា ដើម្បី យកទឹកទៅជ្រួចសែនខ្មោចនាងដែលស្លាប់ក្នុងអគ្គីនោះ បានឃើញស្វាមីភរិយាទាំងគូរនៅអង្គុយលើស្មៅ ក៏ឈប់ឈរសំឡឹងមើល ហើយនិយាយគ្នាថា :
<< យីអើបើសិនណាជានាងនេះគ្មានប្ដី គេទៀងតែថាចៅហ្វាយស្រីរបស់យើងពុំខាន >> ។ រួចអ្នកបំរើទាំងនោះយកជើងពានមាសត្រឡប់ទៅវិញ ដោយឥតបានសែនព្រេនអ្វីទេ ហើយនិយាយរ៉ាយរ៉ាប់ប្រាប់អ្នកស្រីដែលជាម្ដាយរបស់នាងគ្រប់ប្រការ ។
ឯអ្នកស្រីនេះក៏ចុះអំពីផ្ទះយ៉ាងប្រញាប់ ដើរទៅក្នុងសួនច្បារតម្រង់ទៅគល់ឈើធំ ដែលអ្នកដំណើរទាំងពីរអង្គុយនៅ ក៏បានឃើញកូនស្រីរបស់គាត់ ។ គាត់ស្រក់ទឹកភ្នែកនៅស្ងៀមមួយកន្លែង ឈរមើលភាំងស្មារតី ប៉ុន្តែឥតហ៊ាននិយាយទៅរកនាងទេ ។
ក្រោយមកដោយសារចិត្តខ្មួលខ្មាញ់ខ្លាំងពេក គាត់សង្រ្គប់ចិត្តគាត់បាន ហើយទៅអង្គុយជិតនាងសាកសួរនាងដោយមានសំឡេងយ៉ាងទន់ថា : តើនាងកូនចៅអ្នកណា ? កូនស្រីឆ្លើយថា << ជំរាបប្រសាសន៍អ្នកមីង !
យើងទាំងពីរនាក់នេះជាអ្នកដំណើរ, យើងមកឈប់សម្រាកក្នុងទីនេះក្រោមម្លប់ឈើ ដែលមានផ្កាក្រអូបនេះបន្តិច ឥឡូវយើងធ្វើដំណើរទៅទៀតហើយ ។
ទេនាង ! កុំទៅ , នាងនៅទីនេះហើយ , ខ្ញុំធានាចិញ្ចឹមនាងដូចកូនខ្ញុំបង្កើត, ព្រោះមុខរបស់នាងនាំឲ្យខ្ញុំនឹកដល់កូនស្រីសំឡាញ់របស់ខ្ញុំ ដែលអនិច្ចកម្មក្នុងភ្នក់ភ្លើងបាត់ទៅនោះ ហើយដែលខ្ញុំនៅតែនឹកគ្មានភ្លេចឡើយ, នាងនៅនេះចុះ ខ្ញុំសុំចិត្តនាងឲ្យអាណិតមីង ។
ដូចយើងដឹងស្រាប់ហើយ, ដែលនាងនេះធ្វើឲ្យម្ដាយអង្វរខ្លួនយ៉ាងនេះ គឺធ្វើតែក្រៅទេ ចំណែកចិត្តឥតប្រកែកសោះ ហេតុដូច្នេះហើយទើបនាងសុខចិត្តព្រមនៅតាមអង្វរ ។
ឯអ្នកស្រីជាមាតាមានចិត្តត្រេកអរជាពន់ពេកណាស់ ហើយនាំប្ដីប្រពន្ធទាំងពីរប្រាណចូលទៅក្នុងផ្ទះមួយសង់អំពីឈើម៉ៃសាក់លាបពណ៌យ៉ាងល្អឆើតឆាយ មានដំបូលច្រើនជាន់នៅក្នុងសួនច្បារនោះ ។
អស់កាលចំនួនជាច្រើនថ្ងៃខែមក ជនទាំងពីរនាក់គ្មានរឿងហេតុអ្វីទេ សឹងនៅជាសុខសប្បាយដោយសម្បូណ៌គ្រឿងបរិភោគ ឧបភោគគ្រប់ប្រការ ។
ឯអ្នកស្រីមិនចេះអស់ចិត្តនឹងមើលមុខនាងនោះសោះ ព្រោះកាលឃើញនាងជាហេតុនាំឲ្យនឹកឃើញដល់កូនស្រីសំឡាញ់របស់គាត់។
ប៉ុន្តែថ្ងៃមួយ មានគេនាំសំបុត្រមកប្រាប់ថា ប្ដីដើមរបស់នាងត្រឡប់មកពីការដើរផ្សេងព្រេងវិញហើយ បានទាំងនាំធនធានជាច្រើនមកផង
ក្នុងពេលយប់នោះ បុរសផ្សេងព្រេងក៏មកដល់មែន ហើយសាកសួរគេអំពីសុខទុក្ខភរិយាខ្លួនមុនគេបង្អស់ ។
គេក៏ប្រាប់យ៉ាងច្បាស់វិញអំពីអគ្គិភ័យ នឹងអំពីមរណភាពយ៉ាងអស្ចារ្យ របស់ភរិយាដែលជួបប្រទះក្នុងអណ្ដាតភ្លើង ឃើញតែរូបដែលត្រូវឆេះផ្សែងរោលមើលមិនស្គាល់ព្រមទាំងប្រាប់ពិធីបុណ្យយ៉ាងអិកធិកដែលគេបានធ្វើនៅផ្នូរខ្មោចនាង ។
បុរសផ្សងព្រេងខំទប់ទឹកភ្នែកដែលហៀបនឹងហូរចេញមក ក្នុងចិត្តខ្លោចផ្សាអនេក ទើបដើរឆ្ពោះទៅកាន់ផ្ទះម្ដាយដែលបានសង់ហើយចែកមួយបន្ទប់ដល់ខ្លួននោះ ។
ក្នុងពេលនោះ ខ្លួនអ្នកបានអង្គុយនៅលើរានហាល លើកន្ទេលពណ៌មួយមានស្រីស្នំអមជុំវិញ ស្រាប់តែក្រឡេកភ្នែកទៅឃើញភរិយាខ្លួនឈរមើលអ្នកពីមុខ ។
ដំបូងអ្នកភាំងនៅស្ងៀម បើកភ្នែកធំដូចមនុស្សគ្មានវិញ្ញាណរួចអ្នកនិយាយយ៉ាងខ្សឹកខ្សួលថា : តើហេតុអ្វីក៏ដូច្នេះ ? អញមមើទេឬ ? ឬមួយគេកុហកអញ ? អ្នករាល់គ្នាថាប្រពន្ធអញស្លាប់ ឥឡូវម្ដេចឡើយក៏អញឃើញនាងទាំងសាច់ទាំងឆ្អឹងយ៉ាងនេះ ? ។
បុរសផ្សងព្រេងខ្វល់គំនិតពេក ឥតបានសាកសួរគេទេ ក៏ដើរចុះពីផ្ទះរត់តម្រង់ទៅប្ដឹងលោក សុភានៅក្នុងភូមិ សុំឲ្យលោកជួយឲ្យបានប្រពន្ធមកខ្លួនវិញ ។
ឯអ្នកស្រីជាម្ដាយក្មេកបុរសនេះ ព្រមទាំងជនានុជនច្រើនរូបទៀត ត្រូវគេហៅទៅធ្វើជាសាក្សី ។
– ទេ ! រឿងនេះគ្មាននាំឲ្យយើងងៀងឆ្ងល់អ្វីសោះ ព្រោះភរិយារបស់អ្នកស្លាប់បង់ជីវិតក្នុងកណ្ដាលអណ្ដាតភ្លើងទៅហើយតើ,
បើមិនមែនដូច្នេះទេ ម្ដាយប្រពន្ធអ្នកមិនមែនមកប្ដឹងបញ្ជាក់ពីថ្ងៃមុនឡើយ នាងនេះគ្រាន់តែមានរូបកាយប្រហែលភរិយារបស់អ្នកតើ ឯម្ដាយក្មេករបស់អ្នកបានឆ្លៀតមើលមុខនាងនេះ មកយូរថ្ងៃដើម្បីកុំឲ្យមានទុក្ខព្រួយពេកប៉ុណ្ណោះទេ ។
ប៉ុន្តែទោះបីបុរសនោះខំជជែកយ៉ាងណាក៏ដោយ លោកសុភាក៏មិនព្រមស្ដាប់សោះ ។ ក្រោយមកលោក ចៅហ្វាយខែត្រក៏បានកាត់សេចក្ដីដូចលោកសុភានេះទៀត ។
លុះធ្វើសង្រ្គាមដែលអស់សង្ឃឹមនេះហើយ, បុរសផ្សងព្រេងបានទៅទូលដល់ព្រះករុណាជាអម្ចាស់ជីវិតលើត្បូង ។ ព្រះករុណាម្ចាស់ជីវិតទ្រង់ខំស្ដាប់ពាក្យបណ្ដឹងយ៉ាងម៉ត់ចត់, ប៉ុន្តែទ្រង់មិនសូវប្រសប់ខាងផ្លូវច្បាប់ ហើយដោយទ្រង់មានព្រះហ្ឫទ័យចង្អៀតចង្អល់ជាពន់ពេក ។
ក្នុងពេលនោះ ទេវតាដែលរក្សាស្វេតច្ឆ័ត្របានខ្សឹបនឹងព្រះកាណ៌ព្រះអង្គថា : <<សូមទ្រង់ព្រះមេត្តាប្រោស ! រឿងនេះធំណាស់ ហើយពិបាកផង, ជនណាដែលល្ងង់ខ្លៅជននោះមិនត្រូវមកច្របល់ក្នុងរឿងនេះទេ, ឯលោកនាយកអភិជនរបស់ព្រះអង្គជាចៅក្រមមួយយ៉ាងប៉ិនប្រសប់, លោកនេះអាចនឹករកការណ៍ពិតឃើញបាន >> ។
ព្រះរាជាក៏ទ្រង់មានព្រះបន្ទូលហៅលោកដ៏ចំណាប់នេះ មកជិតព្រះអង្គ ហើយទ្រង់បង្គាប់ឲ្យរូបនេះបំភ្លឺរឿងនុះឡើង ។
មិនមែនជាការស្រួលទេ ដែលគេប្រគល់រឿងនេះឲ្យលោករដ្ឋមន្រ្តីដ៏វិសេសនេះ, លោកជាអ្នកប្រាជ្ញមែនពិត ប៉ុន្តែលោកមិនដឹងធ្វើយ៉ាងណា ឬគិតយ៉ាងណាសោះ ។ ឯបុត្រីរបស់លោកឈ្មោះនាងធូដាម្ន៉ាសារី ម៉ង់សាមី (Thoudamna sari menzamie,
បានសង្កេតឃើញកង្វល់របស់លោកដោយឥតយូរឡើយ ហើយសួររកហេតុនេះភ្លាម ។ ឪពុកដែលទុកចិត្តតែលើរូបកូនស្រី១នេះ គ្រាន់តែនិយាយត្រង់កន្លែងពិបាក ដែលព្រះករុណាទ្រង់ត្រាស់បង្គាប់ឲ្យលោកសម្រេច ។
នាងឆ្លើយថា: << សូមលោកឪពុកកុំព្រួយឲ្យសោះខ្ញុំធានាទាំងអស់ ខ្ញុំគ្រាន់តែសូមលោកឪពុកឲ្យសង់ខ្ទមមួយផ្សេងក្នុងសួនច្បាររបស់យើង ហើយឲ្យជនទាំងអស់ដែលមានរឿងមករកខ្ញុំ,
ជនម្នាក់ៗឈរនៅជ្រុងមួយៗ, ឯខ្ញុំនៅកណ្ដាលជាមួយនឹងស្មៀនរបស់ខ្ញុំម្នាក់, រួចខ្ញុំសាកសួរជនទាំងនោះម្នាក់ម្ដងៗ, ខ្ញុំហ៊ានសន្យាថាខ្ញុំរកសេចក្ដីពិតឲ្យឃើញពុំខាន >> ។
លុះកាលណាធ្វើបានសព្វគ្រប់ដូចបំណងនាងហើយ នាងហៅប្ដីដើមមកហើយពោលពាក្យដូចមានតទៅនេះ << ឱ ! អ្នកដ៏ថ្លៃថ្លា !
គេនិយាយអ្នកអភ័ព្វប្រពន្ធស្លាប់ក្នុងអគ្គិភ័យ ដែលឆេះផ្ទះរបស់អ្នក កាលដែលអ្នកចេញផុតទៅធ្វើដំណើរតាមសមុទ្រ ដោយក្លាហានដើម្បីទៅរកធនធាន,
ឥឡូវនេះ អ្នកបានត្រឡប់មកវិញពេញចិត្តដោយសាររកធនធាននោះបាន ដូចបំណងរបស់អ្នក, ឯឪពុកម្ដាយរបស់អ្នកទៀត ក៏សុទ្ធតែអ្នកមានទ្រព្យសម្បត្តិសម្បើមណាស់ណាស់ដែរ,
ចំណែកខាងមតិពិតប្រាកដត្រង់របស់ខ្ញុំយល់ថា មនុស្សឈ្លាសវាងវៃ នឹងថ្កុំថ្កើងដូចអ្នកនេះ មិនសមឡើយមកប្ដឹងផ្ដល់ដណ្ដើមប្រពន្ធដូច្នេះទេ,
ឯរូបស្រីបានប្រកាសថា គេជាប្រពន្ធពិតរបស់គូសត្រូវរបស់អ្នក, ឯគូសត្រូវនេះ គេក៏ប្រកាសដូច្នេះដែរ, មួយទៀតតាំងពីស្ដេចផែនដីរហូតដល់កំទេចសុភាក្នុងប្រទេស គេថាអ្នកខុសទាំងអស់,
ឥឡូវនេះ សូមអ្នកនិយាយប្រាប់ខ្ញុំឲ្យពិតត្រង់មើល តើនាងនោះប្រាកដជាប្រពន្ធរបស់អ្នកមែនឬទេ ? ហើយតើហេតុយ៉ាងណាបានជាគេស្អប់អ្នក ? គួរណាស់តែអ្នកធ្វើតាមពាក្យខ្ញុំដែលជំរាបអ្នកដូចមានតទៅនេះ គួរណាស់តែអ្នកធ្វើតាមពាក្យខ្ញុំដែលជំរាបអ្នកដូចមានតទៅនេះ,
ប៉ុន្តែខ្ញុំមិនដឹងជាអ្នកសុខចិត្តធ្វើតាមខ្ញុំឬយ៉ាងណាទេ ឯចំណែកខាងខ្ញុំៗ សឹងតែមិនហ៊ានហាមាត់និយាយផង >> ។ លុះនិយាយដូច្នេះហើយ នាងអៀនខ្មាសយកដៃបិទមុខដ៏ល្អឆើតឆាយរបស់នាង ។ ក្នុងពេលនោះ បុរសអង្វរឲ្យនាងនិយាយតទៅទៀត ។
នាងងើបមុខឡើងដាច់ចិត្តមិនខ្មាសអៀន ហើយនិយាយថា : ឯដំបូន្មានរបស់ខ្ញុំមានដូចតទៅនេះ រូបអ្នកជាអ្នកមានទ្រព្យសម្បត្តិ រូបខ្ញុំជាកូនរបស់លោក នាយករដ្ឋមន្រ្តី នៃព្រះមហាក្សត្រ បើសិនណា
យើងស្រឡាញ់គ្នា ហើយព្រមព្រៀងរៀបការនឹងគ្នា យើងមុខជាគ្មានទុក្ខភ័យអ្វីទេ លុះអស់ជីវិតរៀងខ្លួន, អ្នកមានឫកពាគួរឲ្យខ្ញុំសរសើរណាស់ តើអ្នកយល់ព្រមតាមខ្ញុំទេ ? ហើយចូរអ្នកឆ្លើយឲ្យត្រង់ដូចចិត្តខ្ញុំ ដែលបង្ហាញអ្នកអម្បាញ់មិញនេះ >> ។
បុរសឆ្លើយបែបព្រួយបន្តិចថា : << ឯពាក្យឆ្លើយរបស់ខ្ញុំងាយទេ, ឱ នាង ! ខ្ញុំចាប់ចិត្តចាប់គំនិតនឹងពាក្យរបស់អ្នកនាងជាពន់ពេក,
ប៉ុន្តែតើឲ្យខ្ញុំលះបង់ចោលភរិយា ដែលឪពុកម្ដាយរបស់ខ្ញុំបានដាក់ទុកឲ្យម្ដេចបាន ? ខ្ញុំបានសន្មតក្នុងចិត្តថា នាងនេះជាគូជីវិតរបស់ខ្ញុំ ពីព្រោះយើងស្គាល់គ្នាតាំងពីតូចមក, នាងស្រាតរត់លេងយ៉ាងសប្បាយក្នុងផ្ទះរបស់យើង,
មនុស្សប្រុសមិនត្រូវដាច់ចិត្តធ្វើអំពើកំណាចបំបាត់កិច្ចព្រមព្រៀង ដែលបានធ្វើយ៉ាងឧឡារិកដូច្នោះទេ >> ។ នាងលុះកាលណាបានឮសំដីដ៏ប្រពៃនេះហើយ នាងញញឹមទៅរកបុរសរួចបើកទ្វារឲ្យចេញទៅ, នាងបានគិតឃើញរួចជាស្រេច ។
ក្រោយមក នាងបានហៅប៉ាយតាទៅឯបន្ទប់នាង, នាងនឹកថាប៉ាយតានេះជាមនុស្សអាក្រក់ ប៉ុន្តែនាងខំលាក់ពុត ហើយសួរដោយខ្ជីខ្ជាបន្តិចថា : << បុរសក្មេងៗ ទាំងពីរនាក់នេះឈ្លោះគ្នាព្រោះស្រ្តីម្នាក់យ៉ាងនេះមិនត្រូវទេ,
ឯខ្ញុំជាស្រីគ្មានប្ដី បើអ្នកសុខចិត្ត ខ្ញុំព្រមយកអ្នក ខ្ញុំជាកូនរបស់លោកនាយករដ្ឋមន្រ្តី មានទ្រព្យសម្បត្តិសម្បើមណាស់, ខ្ញុំមានមាសពេជ្រក្នុងលោកនេះ គ្មានអ្នកណាស្មើ បើយើងបានគ្នាមុខជាសប្បាយដោយទ្រព្យ នឹងយសស័ក្តិរបស់យើងមិនខាន >> ។
ប៉ាយតា ឥតបានសង្កេតថា នាងនិយាយអំពីតណ្ហាសោះ ឃើញថានាងនិយាយតែអំពីទ្រព្យ ហើយក៏ឆ្លើយភ្លាមថាសុខចិត្ត ។ នាងខំលាក់ពុតរបស់នាង ហើយឆ្លើយថា :
<< បើអ្នកយល់តាមគ្រោងការនេះ យើងត្រូវនាំគ្នារត់ទៅនៅឯទីណាមួយឆ្ងាយពីទីនេះ លុះតែធ្វើយ៉ាងនេះទើបខ្ញុំជឿថាអ្នកស្ម័គ្រស្មោះនឹងខ្ញុំ …. ។
ប៉ាយតាឥតប្រកែកអ្វីមួយម៉ាត់សោះ ធ្វើមុខស្មើដូចធម្មតា ។ ឯនាងក្ដៅក្រហាយលើកដៃគ្រវាសចង្អុលទ្វារឲ្យប៉ាយតាចេញទៅ ។ ប៉ាយតានៅតែគ្មានចាប់ភ្លឹកនឹងអាការរបស់នាង ហើយថយខ្លួនយ៉ាងស្រួលបួលទៅ ភ្នែករំពៃមើលនាងទៀត ។ ឯនាងគ្មានមើលវិញទេ ។
ក្រោយមកទៀត នាងហៅនាងភរិយាមក ហើយនិយាយថា << អ្នកបង ! ប្ដីរបស់អ្នកបងសព្វថ្ងៃក្រខ្សត់ខ្សោយ,
គាត់គ្មានអ្វីសោះ ហើយគាត់មានគំនិតហាក់ដូចជាអន់ថយជាងបុរសកូនអ្នកមានជាពន់ពេក ឯរូបគេនេះពេញលេញប្រសើរណាស់ គេមានទ្រព្យសម្បត្តិក៏ច្រើន គេអាចនាំអ្នកបងឲ្យបានសប្បាយ,
បើអ្នកបងរួមរស់នឹងគេ អ្នកបងមុខជាលែងស្គាល់សេចក្ដីក្រលំបាកទៀតហើយ រៀងរហូតដល់ស្លាប់ទៅវិញ ខ្ញុំសូមឲ្យអ្នកបងប្រាប់ខ្ញុំ តើហេតុដូម្ដេចបានជាអ្នកបងមិនព្រមយកគេ ? ។
នាងភរិយាឆ្លើយថា << ជំរាបប្រសាសន៍អ្នកនាង ! អ្នកនាងក៏ស្រី ខ្ញុំក៏ជាស្រីដែរ អាស្រ័យហេតុនេះ អ្នកនាងមុខជាយល់តាមខ្ញុំមិនខាន,
មនុស្សស្រីគឺជាផ្លែឈើមួយដែលជាប់នឹងមែក, ឯប្ដីទុកដូចជាដើមឈើដែលទ្រមែកនោះ, អ្នកនាងជ្រាបស្រាប់ហើយ តើធម្មជាតិធ្វើយ៉ាងណាៗខ្លះ ?
គឺដំបូងនៅលើដើមឈើមានតែត្រួយមួយទេ, ត្រួយនេះបង្កើតជាសន្លឹកមួយ ឬ ពីរប៉ុណ្ណោះ សន្លឹកនេះក្លាយបានទៅជាមែក ,
នៅលើមែកនោះផ្លាស់រូបបានទៅជាផ្កា ឯផ្កាបានជាផ្លែ រួចផ្លែនេះទុំជ្រុះពីលើដើមឈើ,
ជួនកាលគេរើសផ្លែនេះយកទៅបរិភោគ ជួនកាលទៀតផ្លែនេះនៅរលួយលើធរណី,
ហេតុដូច្នោះ ខ្ញុំសូមសួរអ្នកនាង តើផ្លែដែលជ្រុះពីលើដើមឈើ អាចភ្ជាប់ទៅកន្លែងដែលជ្រុះនោះវិញបានឬទេ ? ឯកូនដែលកើតចេញពីផ្ទៃមាតាមក អាចចូលនៅក្នុងផ្ទៃនោះវិញបានឬទេ? ។
នេះហើយជាភាវៈរបស់ស្រីដែលជ្រុលខ្លួនខុស ។ ឯការក្បត់ចិត្តរបស់ស្រីនេះ នាំឲ្យភ្លេចសេចក្ដីស្នេហា នឹងសេចក្ដីគោរពចំពោះរូបស្វាមី ។ ហេតុដូច្នេះ បើគ្មានរបស់អ្វីមួយប្លែកអស្ចារ្យទេ ស្រីនេះគ្មានសង្ឃឹមឡើយ ទោះបីស្ដីបន្ទោសខ្លួនឯងយ៉ាងណាក៏ដោយ ។
ថាហើយនាងនៅស្ងៀមឱនមុខកើតទុក្ខយ៉ាងខ្លាំង ។ លុះនាងធូដាម្ន៉ាសារីជាកូនលោក រដ្ឋមន្រ្តីឮដូច្នោះហើយ ក៏នឹកក្នុងចិត្តថា :
<< ឱអញយល់ហើយ ស្រីនេះក្បត់ចិត្តប្ដីទេតើ ប៉ុន្តែស្រីនេះស្ដាយក្រោយពន់ពេក >> ។ នាងទើបឲ្យស្រីនេះចេញពីកន្លែងនោះទៅ ហើយបានពោលពាក្យគួរសមរកពីរបីម៉ាត់ផង រួចនាងបង្គាប់ឲ្យស្មៀនរបស់នាងសរសេរសេចក្ដី ដែលនាងបានពិភាក្សាជាមួយជនម្នាក់ៗ ដែលយើងបាននិទានមកហើយនេះ ។
លុះកាលណាឪពុករបស់នាងបានស្ដាប់សេចក្ដីសព្វគ្រប់ហើយ លោកមានចិត្តត្រេកអរជាពន្លឹក ហើយបាននាំកូនក្ដីទាំងអស់ទៅគាល់ព្រះករុណាជាអម្ចាស់ជីវិតលើត្បូង ដោយសារលោកបានជ្រាបការពិតអំពីមាត់អ្នកដែលមានទោសទាំងពីរ ។
ព្រះករុណាទ្រង់ចេញព្រះរាជក្រិត្យមួយតាមពាក្យដែលនាងធូដាម្ន៉ាសារី បានរៀបចំជាមុននោះដូច្នេះថា << ប៉ាយតាដែលមិនមែនប្ដីនោះហើយ ដែលរៀបនឹងក្បត់ចិត្តនាងជាសហាយ ត្រូវទោសដល់ស្លាប់ខ្លួន,
ក៏ប៉ុន្តែដោយអញអាណិត អញលើកទោសនេះឲ្យ, ឲ្យវាចេញពីព្រះរាជធានីកុំបង្អង់ឡើយ, ឯកូនប្រុសរបស់មហាសេដ្ឋីដែលឥតគិតដល់ទ្រព្យសម្បត្តិ ហើយដែលមិនចេះក្បត់កិច្ចសន្យានោះ គឺជាប្ដីរបស់នាងពិត, បុរសរូបនេះមានកិរិយាគួរឲ្យសរសើរគ្រប់គ្នា ,
ឯចំណែកខាងនាងភរិយាដែលយំសោកនៅមុខអញនេះត្រូវទោសសំឡាប់ដែរ ព្រោះបានធ្វើឲ្យឈ្មោះប្ដីរបស់ខ្លួនអាប់អោនជាពន់ពេក,
ប៉ុន្តែប្ដីនាងនេះអភ័យទោសឲ្យ, អញក៏អត់ទោសឲ្យដែរ ព្រោះនាងនេះបានប្រាប់ការពិត ដល់បុត្រីរបស់លោករដ្ឋមន្រ្តី ដោយបាននិទានយ៉ាងក្បោះក្បាយអំពីផ្លែឈើទុំដែលមិនអាចភ្ជាប់ទៅកន្លែងដែលជ្រុះវិញ នឹងអំពីកូនក្មេងដែលមិនអាចចូលទៅក្នុងផ្ទៃមាតាវិញបាន, នេះជាដំបូន្មានរបស់វាទៅថ្ងៃក្រោយទៀត ឥឡូវនេះអញឲ្យរួចខ្លួនចុះ >> ។
ក្នុងពេលនោះ ទេវតាដែលរក្សាស្វេតច្ឆ័ត្រស្រែកជយោឡើង ដោយការបានឮព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលដូច្នោះ ។ ឯព្រះករុណាក៏ទ្រង់លើកកូនស្រីនៃលោករដ្ឋមន្រ្តីជាអគ្គមហេសី ដោយសារនាងបានប្រើប្រាជ្ញាយ៉ាងអស្ចារ្យក្នុងរឿងនេះ ។
សុភាចារបុរសទាំងឡាយ ! អ្នកតោងធ្វើអង្កេតឲ្យយ៉ាងម៉ត់ចត់ដូចនាងធូដាម្ន៉ាសារី ក្នុងការលួចប្លន់, ការបោកប្រាស់ ឬ ក្នុងការក្បត់ចិត្តដែលគេបញ្ជូនសំណុំរឿងដល់សាលារបស់អ្នក, តោងអ្នកបំភ្លឺឲ្យច្បាស់យ៉ាងប្រសប់ដូច្នេះហោង ។
ដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅរឿងព្រេងភូមា
រឿង វិញ្ញាណ ស្នេហ
អ្នកទស្សនា: Views
រឿង វិញ្ញាណ ស្នេហ
កាលពីព្រេងនាយ កូនអ្នកទីក្រុង ឪពុកម្ដាយជាអ្នកលក់ដូរ ។ ពេលរៀនបានចេះដឹងល្មមៗ ក៏ឈប់ រួចងាកមកជួយម៉ែលក់ដូររហូតមក ។ ពេលនោះ នាងបានស្គាល់
លោកចម ជាស្វាមីដែលស្លាប់ទៅ។
នាងបានស្គាល់គ្នាជាច្រើនឆ្នាំមកហើយតាំងពីនៅរៀនម៉្លេះ ។
លោកចម ជាអ្នកបើករថយន្តដឹកទំនិញឲ្យក្រុមហ៊ុនមួយ ។ ទំនិញនាងលក់មួយចំនួន ក៏ទទួលមកពីក្រុមហ៊ុនរបស់លោក ចម ធ្វើការនោះដែរ ។
លោកចម តែងតែដឹកយកមកបោះឲ្យនាងដល់ៗហាង ។ គាត់ជាបុរសតែម្នាក់គត់ចូលចិត្តមកជជែកលេងជាមួយនឹងនាង កាលណោះ លោកចមមិនទាន់ជាស្វាមីនាងទេ។
អស់រយ:ពេលប្រហែលជាមួយឆ្នាំឯណោះ ទើបនាងបានទទួលសំបុត្រសុំស្នេហ៍ពីលោកចម ។ នាងមិនហ៊ានតបទៅវិញទេ ខ្លាចពុកដឹងច្បាស់ជាវ៉ៃខ្លោចខ្នងមិនខាន រឿងមានស្នេហា លួចលាក់កំបាំងមុខម៉ែឪនេះ ។
គាត់ចង់ឲ្យកូនស្រីរបស់គាត់ បានរៀបការជាមួយអ្នកមានឋាន:គ្រាន់បើបន្តិច ។ កូនប្រសារមានស្ថានភាពទន់ខ្សោយជាងគាត់ គាត់នឹងមិនឲ្យទេ ។
នាងគិតថា លោកចម ប្រហែលជាគ្មានវាសនាបាននាងធ្វើជាភរិយាទេ ព្រោះគាត់មានឋាន:តូចទាប (ក្រ) ជាងគ្រួសាររបស់នាង។
ប៉ុន្តែគាត់ឧស្សាហ៍រកពេលមកជួបនាងជាញឹកញាប់ណាស់ ។ នាងក៏ស្រឡាញ់ អាណិតគាត់ណាស់ដែរ និងមិនដឹងជាធ្វើយ៉ាងម៉េចបើខ្លួនជាស្រី ។
លោក ចម ប្រាប់នាងជាញឹកញាប់ថា ទោះជាឪពុកម្ដាយនាងបង្គាប់ប៉ុន្មាន ក៏គាត់រកឲ្យទាល់តែបាន ឲ្យតែលោកទាំងពីរបង្គាប់ក្នុងភាពត្រឹមត្រូវ។
ប៉ុន្តែ កាន់តែសេពគប់គ្នាជិតស្និទ្ធខ្លាំងទៅ ក្ដីសង្ឃឹមនៃថ្ងៃរៀបការរបស់អ្នកទាំងពីរ ក៏កាន់តែឃ្លាតឆ្ងាយទៅ ។ ព្រោះនាងបានទទួលដំណឹងរសឹប ព្រមទាំងបានឃើញផ្ទាល់នឹងភ្នែកពួកកំលោះៗជាច្រើននាក់ដែលមានមុខតំណែងខ្ពស់
គួរសម គេមកមើលនាង ដោយមានការអនុញ្ញាតពីសំណាក់ឪពុកម្ដាយរបស់នាង ។
ដល់ដំណាក់កាលនេះ ទើបនាងមានអារម្មណ៍ថា នាងកាន់តែអាណិតស្រឡាញ់ លោក ចម កាន់តែខ្លាំងឡើង ។ ប្រសិនបើបើកដៃឲ្យគាត់ចូលមកប្រកួតប្រជែងប្រាកដជាគាត់មិនឈ្នះគេឡើយ ។
ម៉្យាងវិញទៀត នាងគ្មានចិត្តស្រឡាញ់ពួកកំលោះៗ ដែលពុកនាងបើកដៃឲ្យមកមើលនាងនោះសោះ មើលទៅគ្មានត្រូវចិត្តនាងឡើយ ។
នៅទីបំផុត ដោយមិនអាចទ្រាំបាន លោក បានមកបបួលនាងរត់ ដោយប្រាប់ថានឹងយកនាងខ្ញុំទៅនៅខាងផ្ទះបងប្អូនរបស់គាត់ ។ គាត់ថាប្រសិនបើមិនដូច្នេះទេ នាងប្រាកដជាធ្លាក់ទៅលើដៃប្រុសផ្សេងជាមិនខាន ។
គាត់អង្វរលន់តួថា ប្រសិនបើនាងអាណិតស្រឡាញ់គាត់ពិតមែន សុំឲ្យនាងរត់ទៅតាមគាត់ គាត់នឹងចិញ្ចឹមបីបាច់ថែរក្សានាងឲ្យល្អបំផុត រួចហើយចាំត្រឡប់មកសុំខមាទោសឪពុកម្ដាយរបស់នាងវិញ ។
ដោយសេចក្ដីស្នេហានិងយល់ថាអាចទុកចិត្តបានទើបនាងសំរេចចិត្តរត់ទៅអាស្រ័យនៅជាមួយនឹងញាតិមិត្តបងប្អូនរបស់គាត់ ។
មិនបានប៉ុន្មាន បងរបស់ លោកចម បានចែកផ្ទះតូចមួយឲ្យគូស្នេហ ទាំងពីរស្នាក់នៅជាមួយគ្នា។ រស់នៅជាមួយគ្នា មានសេចក្ដីសុខណាស់ ។
គាត់ថ្នាក់ថ្នមនាងដូចពាក្យសន្យាមែន ។ ពេលរៀបចេញទៅធ្វើការម្ដងៗ គាត់ហាមនាងមិនឲ្យចេញទៅក្រៅ ឆ្ងាយឡើយខ្លាចមានគេឃើញនឹងយកទៅប្រាប់ឪពុកម្ដាយនាង ។
ប៉ុន្តែគួរឲ្យអនិច្ចា គូស្នេហ នៅរួមសុខជាមួយគ្នាមិនទាន់បានមួយឆ្នាំផង ក៏កើតមានឧប្បតិហេតុក្រឡាប់រថយន្ត ធ្វើឲ្យលោកចម របស់នាងត្រូវចាកចេញទៅ ដោយគ្មានថ្ងៃនឹងវិលត្រលប់មកវិញទាំងពេលនេះនាងកំពុងតែចាប់ផ្ដើមធ្វើជាម្ដាយរបស់គេទៅហើយ ។
លោកចម បើករថយន្តបុកគ្នាជាមួយនឹងរថយន្តកង់ ១០ និងត្រូវស្លាប់ក្រោយពេលយកទៅដល់មន្ទីរពេទ្យមិនបានប៉ុន្មានផង ។
វាពិតជាគួរឲ្យសោកស្ដាយហួសពេក តាមពិតទៅថ្ងៃនោះ ត្រូវវេនគាត់សំរាកទៅហើយ ប៉ុន្តែចៃដន្យ អ្នកបើកបរវេននោះផឹកស្រាស្រវឹងបើករថយន្តលែងកើត ទើបអ្នកគ្រប់គ្រងឲ្យបុគ្គលិកតាមមកហៅគាត់ ដល់ផ្ទះ ឲ្យទៅបើករថយន្តជំនួស ។
ពេលនោះយើងកំពុងតែរៀបចំខ្លួនចូលគេងទៅហើយ។ ពេលដឹងថានឹងត្រូវធ្វើការទៀត គាត់ក៏សុខចិត្តទៅទាំងគ្រវីក្បាល ។ មុនគាត់ចេញទៅ បានផ្ដាំនាងថា : «បងទៅហើយណា មើលបិទទ្វារបិទបង្អួចផង» ផ្ដាំរួច
គាត់ទាញអាវយឺតពាក់បណ្ដើរ ដើរចេញទៅបណ្ដើរគួរឲ្យអាណិត ។ នាងបិទទ្វារបិទបង្អួចចូលគេងទាំងលក់ភ្ញាក់ៗ ព្រោះនឹកបារម្ភដល់ប្ដី ។
មកភ្ញាក់ដឹងខ្លួនម្ដងទៀត ស្រាប់ឃើញគាត់ មកដេកក្បែរនាងខ្ញុំ មិនដឹងតាំងពីថ្មើណា ។ នាងគិតថា ប្រាកដជាអស់កំឡាំង និងងុយគេងខ្លាំងណាស់ ទើបនាងមិនហ៊ានដាស់សួរ ។
នាងក៏សំងំគេងម្ដងទៀតទៅ ។ ពេលភ្ញាក់ដឹងខ្លួនមកម្ដងទៀត ក៏កើតមានអ្វីខុសប្លែកពីធម្មតា ព្រោះនៅពេលនាងបោះដៃរាវរកប្ដី ស្រាប់តែមិនមានប៉ះទាល់តែសោះ ។
ម៉ោងប្រហែលជា ៣ ឬ ៤ ទៀបភ្លឺប៉ុណ្ណោះ ប្ដីនាងមិនដែលក្រោកទៅណាទេ ។ នាងប្រញាប់ងើបឡើង តាមរកក៏មិនឃើញ ។
ចំណែកទ្វារនៅខ្ទាស់ពីខាងក្នុងដដែល បញ្ជាក់ថា គាត់មិនអាចចេញទៅក្រៅបានទេ ។ នាងឆ្ងល់ណាស់ ហេតុអីក៏រកមិនឃើញ ? នាងស្រែកហៅ ក៏មិនឮឆ្លើយទៀត ។
ពេលនេះ នាងលែងហ៊ាននៅផ្ទះម្នាក់ឯង ព្រោះមានអារម្មណ៍ថា ស្វាមីប្រហែលជាមិនស្រួលហើយ ។ នាងបើកទ្វាររត់សំដៅទៅផ្ទះមីងមារបស់ លោកចម ដើម្បីសាកសួរមើល តើឃើញគាត់ដែរឬអត់ ។
ពេលទៅដល់ឃើញញាតិមិត្តរបស់ គាត់ ជាច្រើននាក់ កំពុងមានអាការតក់ស្លុត ។ សម្លេងនរណាម្នាក់បានសួរមកនាងថា :
បានដឹងរឿងអា ចម ហើយឬបានជារត់មកទាំងស្លន់ស្លោរដូច្នេះ ? នាងសួរបកទៅពួកគេវិញថា :
ដឹងរឿងអី មានឃើញគាត់ទេ ទេ ? យប់មិញត្រឡប់មកពីបើកឡានវិញ បានដេកក្បែរខ្ញុំទៀតផង ប៉ុន្តែពេលនេះមិនដឹងជាបាត់ទៅណា ! ពួកគេតបមកនាងខ្ញុំវិញថា :
យល់សប្តិទេដឹង អាចមត្រូវរថយន្តបុកស្លាប់បាត់ទៅហើយត្រឡប់មកវិញធ្វើម្ដេចនឹងកើត ? ពេលបានឮដូច្នេះ នាងស្រាលខ្លួនស្លេវស្លឹកត្រចៀកហ៊ឺងងងឹតៗ ទប់ខ្លួនលែងចង់នឹង ។ ពួកគេបន្ថែមទៀតថា :
ខាងក្រុមហ៊ុន គេមកប្រាប់អំបាញ់មិញនេះ ថាអា ចម បើកឡានបុកគ្នាស្លាប់បាត់ទៅហើយ ។ ពេលនេះសាកសពវា នៅមន្ទីពេទ្យឯណោះ ។ ពួកយើងរៀបទៅប្រាប់ ! ចៃដន្យឯងមកដល់ល្មម !
នាងស្ដាប់ឮតែប៉ុណ្ណោះ ក៏សន្លប់បាត់ស្មារតីទៅ ។ ពេលភ្ញាក់ដឹងខ្លួនមកវិញ ភ្លឺចែសទៅហើយ ។ នាងនឹកដល់ហេតុការណ៍ ដែលនាងបានឃើញកាលពីយប់មិញនោះ គឺជាវិញ្ញាណស្វាមីរបស់នាងពិតប្រាកដ ។
មុននឹងស្លាប់ គាត់ប្រាកដជាបារម្ភនឹងនាងខ្ញុំណាស់ទើបពេលដាច់ខ្យល់ទៅ វិញ្ញាណរបស់គាត់មករកនាងភ្លាម ។ រឿង លោកចម ដែលលូនចូលដេកជាមួយនឹងនាងនោះ ប្រាកដជាមិនអាចទៅកើតទេ ព្រោះទ្វារសុទ្ធតែខ្ទាស់ពីខាងក្នុងទាំងអស់ ។
គ្មានអ្វីសង្ស័យឡើយព្រោះមានតែខ្មោចឬវិញ្ញាណទេ ទើបអាចចូលមកបាន… ទោះបីជាដឹងថា ជីវិតមនុស្សយើងមិនទៀងក៏ដោយ នាងនៅតែសោកសៅស្ដាយស្រណោះប្ដីណាស់ ព្រោះកាត់ជាមនុស្សល្អ និងជាអ្នកផ្ដល់កំណើតឲ្យកូននៅក្នុងផ្ទៃរបស់នាងផង ។ នា
ងអាណិតកូនខ្លាំងណាស់…ពេលវាកើតមកគ្មានឪពុកនឹងគេ ។ នាងសុំអនុញ្ញាត មិននិយាយពីការធ្វើបុណ្យសពប្ដីអីនោះទេ ។
គ្រាន់តែបញ្ជាក់ថា ក្រោយពីបុណ្យឲ្យស្វាមីហើយ ក៏លេចឮដំណឹងដល់ឪពុកម្ដាយរបស់នាងពួកគាត់ក៏តាមមកទទួលនាងខ្ញុំឲ្យទៅនៅជាមួយវិញ ។ តមក នាងប្រសូត្របានកូនប្រុស និងនៅជាមេម៉ាយកូនមួយរហូតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ ៕ចប់ដោយបរិបូរណ៌
រឿង ទេពធីតាឆ្មាខ្មៅ
អ្នកទស្សនា: Views
រឿង ទេពធីតាឆ្មាខ្មៅ
កាលពីឆ្នាំ ១៩៩០ ខ្ញុំមានមិត្តម្នាក់ឈ្មោះ ថាំ ជាមិត្តរួមថ្នាក់នៅមហាវិទ្យាល័យជាមួយគ្នា ។
ថ្ងៃមួយ ថាំបានបបួលខ្ញុំទៅលេងស្រុកកំណើតរបស់គេ ដោយប្រាប់ថាផ្ទះគេមានទេសភាពស្អាតស័ក្តសមអាចនឹងគូររូបបាន ។
ឮគេអួតដូចច្នេះ ខ្ញុំក៏យល់ព្រមទៅជាមួយគេព្រោះ ចង់ស្គាល់ទឹកដីមាតុភូមិឲ្យបានច្រើនផង ។ យើងទាំងពីរនាក់ជិះឡាន ពីព្រឹកដល់ថ្ងៃត្រង់ទើបទៅដល់ផ្ទះថាំ ដែលជាផ្ទះចាស់ពីបុរាណ ។
ជុំវិញផ្ទះនោះជាចំការ និងមានដីសល់ទំនេរមានខ្យល់បក់មករំភើយៗ គ្រប់ពេលវេលា គួរឲ្យត្រជាក់ចិត្តមែនទែន ។
ឪពុកម្ដាយរបស់ថាំ ទទួលខ្ញុំយ៉ាងរាក់ទាក់កក់ក្ដៅ ហាក់បីដូចខ្ញុំនេះជាកូនបង្កើតរបស់គាត់ម្នាក់ទៀតអីចឹង ។ យប់នោះខ្ញុំដេកមិនលក់សោះ ព្រោះមិនឆាប់ចូលដេកតាំងពីក្បាលព្រលប់បែបនេះទេ ។
ខ្ញុំក្រោកពីគ្រែដើរសម្ដៅបង្អួចសម្លឹងមើលទៅដួងច័ន្ទលឿងស្រទន់យ៉ាងសប្បាយអារម្មណ៍ ។ ភ្លាមនោះ ខ្ញុំក៏បានឮសម្លេងឆ្មាយំមកពីឆ្ងាយ ក្នុងចំការផ្នែកខាងស្ដាំដែរបស់ខ្ញុំ ។
វាជាសម្លេងស្រែកគួរឲ្យព្រឺខ្លាច ។ ខ្ញុំស្រៀវស្រាញព្រឺរោមពេញខ្លួនក៏ប្រញាប់បិទបង្អួចចូលដេកភ្លាម ។ ចិត្តរបស់ខ្ញុំសង្ស័យជាមិនដឹងជាឆ្មាពិតឬក៏ខ្មោចលងទេ ។
សម្លេងមាន់រងាវទទួលអរុណោទ័យថ្ងៃថ្មីមកដល់ ។ ផ្ទៃមេឃពណ៌លឿងក្រហមច្រាល គួរឲ្យចាប់ភ្នែក ។ ខ្ញុំភ្ញាក់ឡើងមកជួយស្រោចដំណាំឪពុករបស់ថាំ និងជជែកគ្នាពីនេះពីនោះទៅជារឿយៗ ។
រហូតមកដល់ខ្ញុំសួរគាត់នូវរឿងមួយ គាត់បែរជាឈប់ជជែកជាមួយខ្ញុំ ព្រមទាំងដើរចូលផ្ទះទៅ ធ្វើឲ្យខ្ញុំឆ្ងល់សង្ស័យណាស់ ។
ខ្ញុំគ្រាន់តែសួរគាត់ថា: កាលពីយប់មិញ អ៊ំបានឮសម្លេងឆ្មាយំឬទេ ? សម្លេងលាន់ចេញពីក្នុងចំការគួរឲ្យខ្លាចណាស់ ! ក្រោយពីអាហារពេលព្រឹករួច ថាំបបួលទៅក្នុងចំការដើម្បីគូររូប ។
យើងពីរនាក់ដើរទៅជារឿយៗ រួចក៏មកឈប់ត្រង់បរិវេណស្រះទឹក ដែលមានផ្កាឈូក រីករហង់គួរឲ្យចង់គយគន់ ។ ចំណែកថាំ បានសុំខ្លួនត្រឡប់ទៅជួយធ្វើកិច្ចការម៉ែនៅផ្ទះលុះដល់ថ្ងៃត្រង់ទើបគេនឹងយកស្បៀងអាហារមកឲ្យខ្ញុំ ។
ដល់ពេលបាយថ្ងៃត្រង់ថាំយកអាហារមកឲ្យខ្ញុំ និងបានអង្គុយជជែកលេងមួយសន្ទុះ ទើបសុំខ្លួនត្រឡប់ទៅវិញ ។
គេចេញទៅបានប្រហែលមួយរយម៉ែត្រ ក៏ងាកស្រែកផ្ដាំខ្ញុំថា: អេ ! អាសែន ប្រញាប់ត្រឡប់ចូលផ្ទះវិញ កុំឲ្យដល់ល្ងាចពេក ! ឪពុករបស់គ្នាផ្ដាំមក !
ខ្ញុំបម្រុងនឹងសួរគេថា ហេតុអ្វី ?
ប៉ុន្ដែគេដើរបាំងព្រៃចូលផ្ទះបាត់ទៅ ។
ក្រោយពីគូររូបរួចមួយផ្ទាំង ខ្ញុំបានក្រាលកន្ទេលតម្រេតខ្នងលេងរហូតភ្លឹតដេកលក់បាត់មិនដឹងខ្លួន ។
ពេលកំពុងបានយល់សប្តិឃើញថា មានឆ្មាខ្មៅមួយដើរមកឈប់នៅចំពោះមុខ
ខ្ញុំ ស្រែកខ្លាំងៗ និងបញ្ចេញចង្កូមគួរឲ្យខ្លាច ។
កែវភ្នែករបស់វាក្រហម ដូចងងើកភ្លើង ប្រឹងសម្លក់មករកខ្ញុំ ដូចជាមានបំណងអាក្រក់ ។
ស្លាប់ហើយ ! មួយសន្ទុះឆ្មានោះក៏ប្រែរូបក្លាយជាផ្សែងពណ៌ក្រហមមួយដុំធំ ហោះបោះពួយឡើងទៅលើអាកាស ។
ក្រោយមក ដុំផ្សែងនោះបាត់ទៅបន្តិចម្ដងៗ ។
ភ្លាមនោះបានលេចចេញមនុស្សស្រីម្នាក់ មានរូបរាងសមសួន មុខមាត់ស្អាតបាត សម្បុរស សក់ខ្មៅវែងអន្លាយធ្លាក់មកដល់ចង្កេះ ។
នាងស្លៀកសម្លៀកបំពាក់តាមបែបបុរាណ ។ ខ្ញុំសម្លឹងមើលនាងមិនព្រិចភ្នែក ភ្លឹកនឹងសម្រស់របស់នាងលាយឡំដោយក្ដីញាប់ញ័រតក់ស្លុត់ ។
ខ្ញុំខំប្រឹងចំណាំភក្ត្រារបស់នាង ឲ្យដិតជាប់ក្នុងអារម្មណ៍ ដើម្បីគូររូបរាងឲ្យទាល់តែបាន ។ នៅខណៈដែលខ្ញុំកំពុងតែគិតនោះនាងបង្ហាញស្នាមញញឹមដាក់ខ្ញុំហាក់ដូចជាដឹងពីការ នឹកគិតរបស់ខ្ញុំយ៉ាងច្បាស់ ។
នាងដូចជាតាំងចិត្តឈរឲ្យខ្ញុំបានចងចាំភក្ត្រារបស់នាងអីចឹង ។ ពេលជាមួយនោះ នាងបានចេញមក ដោយសម្លេងអរតិចៗវែងៗថា: យើងត្រូវការអាស័យដ្ឋានថ្មី ! អ្វីៗក៏ថ្មី !
និយាយបានតែប៉ុណ្ណោះ រាងកាយរបស់នាងប្រែទៅជាផ្សែងមួយដុំពណ៌ក្រហម និងនៅទីបំផុត ក៏ក្លាយទៅជាឆ្មាខ្មៅរត់ចូលទៅក្នុងចំការបាត់ទៅ ។
អេ ! អាសែន ភ្ញាក់ឡើង ! ល្ងាចហើយវើយ ! ថាំ គេមកដាស់ធ្វើឲ្យខ្ញុំភ្ញាក់បះដៃបះជើង ។
នែ ! ចុះឯងកើតអីបានជាឡើងហាក់ដូចជាបានឃើញខ្មោចអីចឹង ?
អើ ! គ្នាបានឃើញខ្មោចមែនណា ! ហើយក៏… ពេលខ្ញុំនិយាយឲ្យគេស្ដាប់ ថាំធ្វើភ្នែកស្លើ ព្រមទាំងរាដៃរាជើងជាភាសាគឲ្យខ្ញុំឈប់និយាយ ។
ព្រលប់យប់បន្ទាប់មក ថាំ នាំខ្ញុំទៅកំសាន្ដនៅដងអូរមួយដែលមានទឹកហូរវិញៗ លើផ្ទាំងថ្មព្រមទាំងមាន ដើមឈើច្រូងច្រាងចោលម្លប់ត្រឈឹងត្រឈៃ ។
ខ្ញុំបានយកឧបកណ៍ របស់ខ្ញុំទៅគូររូបភាពមនុស្សស្រីដែលបង្ហាញខ្លួនក្នុងសុបិនរបស់ខ្ញុំ បានរួចរាល់ដូចបំណង ។ យប់នោះខ្ញុំដេកលក់ស្រួលណាស់ដេកទាល់តែថ្ងៃរះចាំងគូទ និងភ្ញាក់ខ្លួនឡើងនៅពេលដែលបានឮ សូរសម្លេងជជែកគ្នាលាន់ៗក្រោមផ្ទះ ។ ខ្ញុំសួរថា: មានរឿងអីទៅ ?
ឪពុករបស់ខ្ញុំទៅស្រោចដំនាំនៅក្នុងចំការ ឃើញឆ្មាមួយក្បាលដេកស្លាប់នៅក្បែរមាត់ស្រះឈូកឯណោះ ! ឪពុកខ្ញុំគាត់ខ្លាច ក៏រត់មកហៅខ្ញុំ និងម៉ែឲ្យជូនទៅ ! តើឯងទៅដែរទេ ?
ពេលបានឮរឿងរ៉ាវទាក់ទងនឹងឆ្មាខ្មៅនោះ បណ្ដាលឲ្យខ្ញុំនឹកឃើញដល់សុបិនរបស់ខ្ញុំឡើងភ្លាម ។ ខ្ញុំហាក់ដូចជាតក់ស្លុតព្រឺរោមវឹប រកប្រាប់មិនត្រូវ ។
ខ្ញុំប្រញាប់ដើរតាមថាំទៅ ទាំងក្ដីញាប់ញ័រ ។ ពេលទៅដល់ចំណុចកើតហេតុ ខ្ញុំឃើញឆ្មាខ្មៅស្លាប់ស្ដូកស្ដឹងមានរូបរាង ដូចសុបិនរបស់ខ្ញុំពិតៗ ។
ឪពុកថាំលូកដៃទៅចាប់ក្រឡាប់រាងកាយរបស់វា មើលរកស្នាមរបួស ប៉ុន្តែគ្មានឃើញ ស្លាកស្នាមដាច់រហែកណាៗទាំងអស់ សូម្បីតែឈាមមួយដំណក់ក៏គ្មានដែរ ។
ចំណែករាងកាយឆ្មា នៅក្ដៅឧណ្ហៗហាក់ដូចជាទើបស្លាប់ថ្មីៗ ។ តើវាស្លាប់ព្រោះអីទៅន៎ ? នេះជាសំនួរ ដែលពួកយើងទាំង៤ នាក់គិតមិនចេញ ។
បន្ទាប់មកឪពុករបស់ថាំ យកឆ្មានោះទៅកប់ក្នុងវត្តដែលនៅមិនឆ្ងាយពីផ្ទះ ។ លុះត្រលប់មកពីវត្តគាត់និយាយឲ្យស្ដាប់ថា: កាលពីពីរខែមុននៅវេលាល្ងាចពេលកំពុងស្រោចដំណាំក្នុងចំការ ស្រាប់តែបានឃើញរថយន្ដមួយគ្រឿង បើកមកចតក្បែរផ្លូវជាប់នឹងចំការ ។
មួយស្ទុះ មានមនុស្សបើកទ្វារចេញមក ដើរទៅក្រោយបើកគូទរថយន្ដលើកអ្វីម្យ៉ាង ឱបយកមកបោះចូលក្នុងចំការនេះល្មម ។
ពុកឃើញដូច្នេះក៏រត់ទៅមើល ស្រាប់តែបានឃើញឆ្មាខ្មៅមួយស្ទុះភ្លែតចេញមក រួច រត់ចូលទៅក្នុងចំការបាត់ទៅ ។
ក្រោយមក ក៏មានហេតុការណ៍ប្លែកៗ កើតឡើងបង្ហាញឲ្យឃើញ ដូចជានៅល្ងាចថ្ងៃមួយពុកបានចូលទៅស្រោចដំណាំដូចសព្វមួយដង ក៏ប្រទះឃើញ ស្រ្តីមានរូបរាងស្អាតម្នាក់រត់ចូលទៅក្នុងចំការយ៉ាងជ្រៅ ដែលជារឿងមួយគួរឲ្យឆ្ងល់ ។
ក្រោយមក មានហេតុការណ៍មួយទៀតកើតឡើងនៅពេលយប់ នៅពេលតែកំពុងដេកលក់បានឮ សម្លេងមនុស្សដែលធ្លាប់មកចាប់ត្រីក្នុងស្រះចិញ្ចឹម ដូចជាភ័យស្លន់ស្លោររត់គេចពីអ្វីដែលគួរឲ្យខ្លាចដូច្នោះឯង ។
ក្រោយមកមានលេចឮពាក្យថា មានខ្មោចនៅចាំយាមចំការ និងស្រះត្រីរបស់ពុក ។ ចាប់តាំងពីពេលនោះមករហូតដល់សព្វថ្ងៃ លែងមានអ្នកលួចត្រី និងផ្លែឈើក្នុងចំការទៀត ។ ចំណែកហេតុការណ៍ប្លែកៗ ក៏ស្ងាត់ទៅដែរ ។
ទើបតែប៉ុន្មានថ្ងៃពួកកូនៗមកនេះ ហេតុការណ៍បានកើតឡើងម្ដងទៀត ប៉ុន្តែពុកមិនដឹងជាត្រូវចាត់ការយ៉ាងម៉េចទេ ម្យ៉ាងទៀតមិនហ៊ានធ្វើព្រោះខ្លាចគេមិនពេញចិត្ត ហើយបែរមកធ្វើបាបយើងវិញក៏ថាបាន ។
បីថ្ងៃក្រោយមកខ្ញុំ និងថាំបានសំពះលាឪពុកម្ដាយថាំ ត្រឡប់មកទីក្រុងភ្នំពេញវិញ ។ នៅពេលកំពុងស្ថិតក្នុងរថយន្ដឈ្នួលនោះ ខ្ញុំបានធុំក្លិនស្អុយអ្វីម្យ៉ាងឡើងឈួលច្រមុះ ចេញមកពីកន្លែងដាក់រូបភាពរបស់ខ្ញុំ ។ រហូតខ្ញុំទ្រាំមិនបាន ក៏សួរថាំថា: “ឯងមានស្អុយអីទេ ?”
ប៉ុន្តែគេមិនបានធុំក្លិនស្អុយបន្តិចឡើយ ។ សង្កេតមើលអ្នកដំណើរទាំងអស់ក្នុងរថយន្ដ ក៏មិនឃើញនរណាបង្ហាញអាការ:ស្អុយអីបន្តិចដែរ ។
ពេលរថយន្តឈប់ឲ្យអ្នកដំណើរហូបបាយខ្ញុំឆ្លៀតឱកាសនេះ យកផ្ទាំងរូបភាពរបស់ខ្ញុំចុះពីរថយន្តដើរតម្រង់ទៅកាន់ស្ពានមួយនៅក្បែរនោះ ។
ទៅដល់ពាក់កណ្ដាលស្ពានខ្ញុំក៏សម្រេចចិត្តបោះរូបភាពរបស់ខ្ញុំចោលទៅក្នុងទឹក ដើម្បីឲ្យនៅឆ្ងាយពីវិញ្ញាណនោះ ។
ពេលខ្ញុំហៀបនឹងទម្លាក់រូបភាពចេញពីដៃ ចៃដន្យក៏មានបុរសម្នាក់ដើរមកដល់ល្មម: ប្អូនបម្រុងចោលអីហ្នឹង ?
បាទរូបភាព !
រួចបោះវាចោលធ្វើអ្វី ?
ពេលនោះ ខ្ញុំហាក់បីដូចជារកពាក្យអ្វីមកឆ្លើយតបនឹងគាត់មិនបានសោះ ។
ឲ្យបងសុំមើលបន្តិចបានទេ បងក៏ចូលចិត្តការងារសិល្បៈដូចជាប្អូនអីចឹងដែរ ជាសង្សាររបស់ប្អូនឬ ?
មិនមែនទេ !
បើមិនមែន ! និងបើប្អូនលែងត្រូវការដែរនោះ ឲ្យបងជាអ្នកសុំរូបភាពនេះចុះ បង ហាក់បីដូចជាចង់បានវាណាស់ ។
ប៉ុន្តែវា !
ឲ្យបងសុំ ! ជាជាងបោះវាចោល ទីបំផុតខ្ញុំងក់ក្បាល ជាសញ្ញាយល់ព្រម ធ្វើគាត់ត្រេកអររខឹបរខុប ដើរចេញពីខ្ញុំយ៉ាងលឿន ។ ខ្ញុំតាមសម្លឹងមើលបុរសនោះរហូតផុតកន្ទុយភ្នែក ។
មកដល់ភ្នំពេញវិញយប់នោះដេកយល់សប្តិឃើញថា រូបភាពរបស់ខ្ញុំបានហោះក្រឡឹង ជុំវិញខ្ញុំបីជុំ រួចហើយហាមាត់ម្ហបៗស្រដីឡើងយ៉ាងស្រទន់ថា:
“នាងខ្ញុំសូមអរគុណ” អ្នកមានគុណដែលបានជួយប្ដូរអស័យដ្ឋានឲ្យនាងខ្ញុំ ធ្វើឲ្យនាងខ្ញុំទៅចាប់ជាតិបាន ។
អ្នកមានគុណដឹងទេ សព្វថ្ងៃម្ចាស់របស់នាងខ្ញុំ ស្រឡាញ់នាងខ្ញុំណាស់ គាត់ថែរក្សា និងទុកដាក់រូបភាពនោះយ៉ាងគួរសមបំផុត ។
អ្នកមានគុណអើយ នាងខ្ញុំសូមសំពះលា អ្នកមានគុណសិនហើយ ! សូមឲ្យអ្នកមានសេចក្ដីសុខ និងប្រាថ្នាអ្វីៗបានដូចបំណង ។
និយាយតែប៉ុណ្ណោះ នាងក៏ហោះក្រឡឹងខ្ញុំបីជុំ រួចហោះឆ្ងាយទៅបន្តិចម្ដងៗ រហូតផុត កន្ទុយភ្នែក ៕
រឿង អាខ្វាក់អាខ្វិន
អ្នកទស្សនា: Views
រឿង អាខ្វាក់អាខ្វិន
កាលពីព្រេងនាយ មានមនុស្សពីរនាក់ ម្នាក់ខ្វាក់ ម្នាក់ខ្វិន នៅខ្ញុំចិនទាំងពីរនាក់ អស់អ្នកស្រុកគេហៅអាខ្វាក់អាខ្វិន ប៉ុន្តែនៅម្ចាស់ដោយខ្លួន អាខ្វាក់នៅនឹងចិនផ្ទះមួយ អាខ្វិននៅនឹងចិនផ្ទះមួយទៀតជិតគ្នា ។
អាខ្វាក់អាខ្វិនយកគ្នាជាសំឡាញ់ ។ ឯអាខ្វាក់ ៗ ភ្នែកទាំងពីរ មើលមិនឃើញអាខ្វិន ៗជើងទាំងពីរ ដើរមិនរួច បើនឹងទៅណាបានតែកិលនឹងគូថ ។
ចិនជាម្ចាស់ប្រើអាខ្វាក់អាខ្វិន គ្មានប្រណីអាណិតថាខ្វាក់ថាខ្វិនសោះ ។ អាខ្វាក់អាខ្វិននឿយលំបាកណាស់ ក៏គិតគ្នាថា «យើងនឿយហត់លំបាកណាស់ នឹងទ្រាំនៅជាខ្ញុំចិននេះមិនបានទេ មានតែយើងគិតរត់» ហើយអាខ្វាក់សួរអាខ្វិនថា « បើដូច្នោះ យើងនឹងគិតដូចម្ដេច?» ។
អាខ្វិនឆ្លើយឡើងថា « អញឃើញទូកគេនៅកំពង់នោះមាន យើងត្រូវរត់ទៅដោយទូកនោះ ទើបរួច» ។ អាខ្វាក់អាខ្វិនគិតគ្នាព្រមហើយ លុះយប់ក៏បបួលគ្នាចុះទៅកំពង់
ហើយចេញទូកពីកំពង់ទៅ ប៉ុន្តែអាខ្វាក់អាខ្វិន ជាមនុស្សមិនចេះអុំទូក ក៏អង្គុយម្នាក់ឯក្បាល ម្នាក់ឯកន្សៃ ឈមមុខទល់គ្នា ប្រឹងអុំទូកទៅ ។
អាខ្វាក់មើលមិនឃើញអាខ្វិនជាមនុស្សមិនដែលអុំទូកសោះ ហើយយប់ងងឹតមើលមិនឃើញ គិតស្មានថា ទូកលឿនទៅមុខ តែទូកចេះតែវិលនៅត្រង់កំពង់នោះឯង លុះអុំយូរទៅដល់ពាក់កណ្ដាលអាធ្រាត្រ ឮសំឡេងសត្វអកយំ អាខ្វាក់អាខ្វិននិយាយគ្នាថា
«យើងប្រឹងអុំទូកឡើង ដល់កន្លែងអន្លង់អកហើយ» ។ អាខ្វាក់អាខ្វិន ខំអុំទៅទៀត លុះដល់ពេលមាន់រងាវ ហើយនិយាយគ្នាថា « យើងជិតដល់ស្រុកគេហើយ ប្រឹងអុំឡើងក្រែងគេតាមទាន់» ។
អាខ្វាក់អាខ្វិនក៏ប្រឹងអុំ លុះត្រាតែមានរងាវកុះ ឮសំឡេងតាវៅយំ ភ្លឺព្រាងៗពីឯកើត អាខ្វិនក៏និយាយប្រាប់ទៅអាខ្វាក់ថា « ដូចជាកំពង់ផ្ទះយើង» ។
លុះភ្លឺបន្តិចឡើងម្ចាស់ចុះមកដងទឹក ឃើញអាខ្វាក់អាខ្វិនអង្គុយអុំទូកឈមមុខទល់គ្នា ហើយគេហៅឲ្យអុំទូកចូលមក គេដឹងថា
« អាខ្វាក់អាខ្វិនរត់ ប៉ុន្តែគេគិតថា វានឹងរត់ទៅឯណា បើវាខ្វាក់ខ្វិនដូច្នេះ» គេក៏ឲ្យឡើងទៅផ្ទះវិញ គេមិនបានជេរវាយទេ ។ អាខ្វាក់អាខ្វិនទៅនៅដូចពីដើមវិញ ។
លុះនៅយូរទៅ អាខ្វាក់អាខ្វិនបបួលគ្នារត់ទៀត អាខ្វិននិយាយនឹងអាខ្វាក់ថា « យើងរត់ម្ដងនេះទៀត កុំឲ្យម្ចាស់គេតាមទាន់ យើងកុំទៅជើងទឹក ទៅផើងគោកវិញ» ។
អាខ្វាក់ឆ្លើយថា «ទៅដូចម្ដេចនឹងបានជើងគោកនោះ បើអញខ្វាក់ ឯងខ្វិននឹងរត់ទៅឯណារួច» ។ អាខ្វិនឆ្លើយឡើងថា « ឯងកុំព្រួយចិត្ត ឯងឲ្យអញជិះលើឯង ហើយអញបង្ហាញផ្លូវ » ។
អាខ្វាក់អាខ្វិនគិតគ្នាព្រមហើយ លុះដល់យប់ស្ងាត់គេដេកលក់អស់ អាខ្វាក់លើកអាខ្វិនឲ្យជិះលើស្មា ដើម្បីឲ្យបង្ហាញផ្លូវនឹងដើរទៅ ។
ឯម្ចាស់លុះព្រឹកឡើង មិនឃើញអាខ្វាក់អាខ្វិន ដឹងថាអាខ្វាក់អាខ្វិនរត់ ប៉ុន្តែគិតថា«មនុស្សខ្វាក់ខ្វិនវានឹងរត់ទៅណារួច» គេក៏មិនទៅតាម ។
អាខ្វាក់អាខ្វិនខំរត់ទៅពីរបីថ្ងៃបានដល់ស្រុកមួយ ស្រុកនោះ មានខ្លាសាហាវអ្នកស្រុកគេហាមប្រាម កូនចៅគេថា «ព្រលប់យប់ងងឹតហើយកុំលេងនៅដីខ្លាចខ្លា» ។
អាខ្វាក់អាខ្វិនទៅដល់ស្រុកនោះ ជួនជាព្រលប់យប់ងងឹតហើយគិតគ្នាថា « យើងដល់ស្រុកគេហើយ បើដូច្នេះ យើងគិតធ្វើស្រែ តើយើងបាននង្គ័លរនាស់ក្របីគោពីណា នឹងធ្វើស្រែនឹងគេមានតែយើងគិតលួចគេទើបបាន » ។
អាខ្វិនបញ្ចេះអាខ្វាក់ឲ្យដើរចូលទៅភូមិគេ អស់អ្នកស្រុកគេឃើញ គេប្រាប់ថា « ស្រុកនេះមានខ្លាសាហាវណាស់» ។ អាខ្វិនឆ្លើយឡើងថា « ឃ្លេមិនខ្លាចទៅខ្លាចខ្លា» ។
ខ្លាក៏ជួនជាមកលបខាំគោពេលនោះដែរ ដល់ឮអាខ្វាក់ថា « ឃ្លេមិនខ្លាចទៅខ្លាចខ្លា» ក៏គិតគ្នាថា « ពីដើមគេខ្លាចតែអញ ឥឡូវមានឃ្លេផ្សេង គេខ្លាចជាងអញទៅទៀត អញមិនដែលឃើញមិនដែលឮសោះទេឃ្លេនោះ បើដូច្នេះអញចាំលបមើលឲ្យឃើញច្បាស់ប្រាកដ» ។
អាខ្វិនឃើញក្រោលគោគេ ហើយប្រាប់អាខ្វាក់ថា « ឯងទៅលួចគោចុះ អញចាំឯងនៅក្រោយរបងនេះ » ។ អាខ្វាក់ដាក់អាខ្វិនចុះ ហើយដើរស្ទាប! ចូលទៅជួនជាជួបនឹងខ្លា ។
ខ្លាឃើញអាខ្វាក់ គិតស្វានថាជាឃ្លេ ក៏ខ្លាចមិនហ៊ានកម្រើកខ្លួនអាខ្វាក់ស្ទាប់អស់ទាំងខ្លួនខ្លាគិតស្មានថាគោ ហើយ
ស្ទាបទៅលើក្បាលខ្លា មិនឃើញស្នែងនឹកអរថា «គោនេះស្នែងនប់ធាត់ល្អណាស់ អញទុកជាអានប់កូនក្រោល» អាខ្វាក់ក៏ចាប់ទាញខ្លាដឹកយកមកនឹងខ្លុះ ។
ឯខ្លាគិតខ្លាចអាខ្វាក់ដោយស្មានថាឃ្លេ អាខ្វាក់ធ្វើម្ដេចក៏ចេះតែទៅតាមអាខ្វាក់ដឹកមកដល់ក្រៅរបង ហើយប្រាប់ទៅអាខ្វិន ឲ្យយកកន្លុះមកនឹងខ្លុះអានប់កូនក្រោល អាខ្វិនឃើញហើយប្រាប់អាខ្វាក់ថា «អាខ្វាក់! ខ្លាទេ! » ។
អាខ្វាក់ឆ្លើយថា « បើឯងខ្លាច ឯងឲ្យកន្លុះមកអញ ៗ នឹងចាក់ច្រមុះយកទៅភ្ជួរស្រែ» ។ អាខ្វិនក៏ហុចកន្លុះទៅឲ្យអាខ្វាក់ ។ បានកន្លុះហើយចាក់ច្រមុះខ្លា ។
ខ្លាឈឺច្រមុះទ្រាំមិនបាន ក៏ស្ទុះច្រឡោតស្រែកឮតែរ៉ូមៗ ហើយរត់ទៅ ។ ក្នុងពេលនោះ អាខ្វិនខ្លាចស្ទើរនឹងស្លាប់ ប៉ុន្តែអាខ្វាក់មិនព្រម ចេះតែទន្ទេញថា « ស្ដាយអានប់កូនក្រោលអញធាត់ល្អណាស់ » ហើយក៏ទៅតាម ។
លុះទៅដល់កណ្ដាលស្រែ បានឃើញខ្ទមស្រែគេមួយ មានទាំងរនាស់ហើយ ឃើញអណ្ដើកមួយ អាខ្វិនឃើញហើយនិយាយប្រាប់អាខ្វាក់ថា
« វ៉ើយអាខ្វាក់មានខ្ទមស្រែគេ ហើយមានខ្សែពួរ និងចង្អេរ សន្ធឹកផង » ។ អាខ្វាក់ថា « ចេះតែយកឲ្យអស់ » ។ អាខ្វិនប្រកែកថា « យកធ្វើអ្វីធ្ងន់ឥតអំពើ » ។
អាខ្វាក់ថា « ធ្ងន់អីឯង ធ្ងន់តែអញទេ ចេះតែយកទៅ » ។ ហើយអាខ្វាក់អាខ្វិនយករបស់ទាំងអស់មានបាយមួយឆ្នាំដែលគេដាំទុកនៅជើងក្រានផង អាខ្វិនកាលកាន់យករបស់សព្វគ្រប់អស់ហើយ ក៏ឡើងជិះលើអាខ្វាក់ទៀត ។
2-
អាខ្វាក់ជាមនុស្សមានកម្លាំងខ្លាំងក៏យករបស់ទាំងអស់ទៅ លុះដើរចូលព្រៃលេចវាលទៅត្រាតែភ្លឺ បានជួបមនុស្សម្នាក់គេមកយកឃ្មុំ ។
អាខ្វិនឃើញប្រាប់អាខ្វាក់ថា « នៃវ៉ើយមានគេមកយកឃ្មុំ» អាខ្វាក់ឮហើយស្រែកហៅទៅអ្នកយកឃ្មុំថា « វ៉ើយចែកឃ្មុំគ្នាស៊ីផង» អ្នកយកឃ្មុំឆ្លើយថា «គ្នាស៊ីតែទឹកទេ ទុកកាកឲ្យឯង»
ហើយអ្នកយកឃ្មុំដោះទុក្ខសត្វធំដាក់បំពង់ចុកជិតយកទៅឲ្យអាខ្វាក់អាខ្វាក់កាន់យកទៅ លុះដើរលេចវាលចូលព្រៃ ថ្ងៃណាស់ហើយឃ្លានបាយ ទើបនិយាយគ្នាថា «យើងស៊ីបាយសិន ឲ្យមានកម្លាំងសឹមទៅទៀត» ។
អាខ្វាក់ដាក់អាខ្វិនចុះ ហើយដាក់របស់ចេញពីខ្លួន យកបំពង់ឫស្សីដែលអ្នកយកឃ្មុំឲ្យនោះ ដោយស្មានថាជាសាច់ឃ្មុំមកស៊ីនឹងបាយ ដល់ដកឆ្នុកឡើងធំស្អុយលាមក អាខ្វាក់ថា កន្លែងសំណាក់នេះស្អុយលាមកហើយយើងទៅរកដំណាក់ឈប់ឯមុខទៀត» ។
អាខ្វាក់ចុកបំពង់លាមកហើយ ក៏បបួលអាខ្វិនទៅឈប់ឯមុខទៀតដល់បន្តិចទៅអាខ្វាក់ថា «អស់កម្លាំងឃ្លានបាយណាស់ រកកន្លែងឈប់ស៊ីបាយ»
អាខ្វិនក៏មើលឃើញម្លប់ល្អ ហើយមានទឹកត្រពាំងល្មមស៊ីបាយបាន អាខ្វិនទះកំផ្លៀងអាខ្វាក់ឲ្យតម្រង់ចូលទៅកន្លែងម្លប់ឈើនោះឯង ដល់ហើយអាខ្វាក់ដកឆ្នុកបំពង់នោះឡើង ធុំស្អុយទៀត អាខ្វាក់ប្រាប់ទៅអាខ្វិនដូចមុន អាខ្វាក់អាខ្វិនចេះតែស្អុយដូច្នេះឯងពីរបីដង ។
ក្រោយទៀតអាខ្វាក់ឃ្លានបាយណាស់បបួលអាខ្វិនឈប់ ហើយដកឆ្នុកបំពង់យកដៃលូកទៅធុំស្អុយលាមកដឹងថាលាមកក៏ប្រាប់ទៅអាខ្វិនថា
«វ៉ើយអាខ្វិន ! អាដែលយកឃ្មុំនោះវាបញ្ឆោតយើង ជុះលាមកដាក់បំពង់ហើយចុកមាត់បំពង់ឲ្យមកយើង» ។ អាខ្វាក់ខឹងណាស់ លាងដៃរួចហើយស៊ីបាយពីរនាក់នឹងអាខ្វិននិយាយគ្នាថា»
យើងស៊ីបាយឲ្យមានកម្លាំង រួចហើយយើងទៅតាមសម្លាប់អាចង្រៃ ដែលវាបញ្ឆោតឲ្យលាមកយើង ឲ្យវាស្លាប់កុំឲ្យវាធ្លាប់តែបញ្ឆោតយើងដូច្នេះ» ។
អាខ្វាក់អាខ្វិនស៊ីបាយហើយប្រញាប់ទៅរកអ្នកយកឃ្មុំនោះ លុះទៅវង្វេងផ្លូវមិនដឹងជាទៅឯណា ។ អាខ្វាក់ឮសត្វសសេះចោះដើមឈើយកកណ្ដៀស៊ី គិតស្មានថាអ្នកយកឃ្មុំ ក៏ស្រែកហៅថា
« ឯងមានចិត្ត ឯងចុះពីលើដើមឈើមក ។ លុះដើរទៅដល់អាខ្វិនប្រាប់ថា «សត្វសសេះចោះដើមឈើទេ មិនមែនមនុស្សទេ» ។
អាខ្វាក់អាខ្វិនដើរលេចវាលចូលព្រៃ លេចព្រៃចូលវាល ទៅឆ្ងាយណាស់ក៏បានដល់ស្រុកគេមួយ ស្រុកនោះឯងមានស្ដេចគង់នៅនោះហើយមានយក្ខតែងមកស៊ីមនុស្សនៅសាលា។
ថ្ងៃដែលអាខ្វាក់អាខ្វិនទៅដល់នោះ ស្ដេចឲ្យយកនាងពៅជាព្រះរាជបុត្រីក្រមុំតែមួយ ជាបុត្រីសម្លាញ់ ប៉ុន្តែយក្ខវាចង់ស៊ី បើមិនឲ្យនាងពៅទៅយក្ខស៊ី នោះយក្ខវានឹងស៊ីមនុស្សក្នុងនគរ ទាំងនាហ្មឺនទាំងស្ដេច ។
នាងពៅអាណិតអស់រាស្ត្រ នូវនាហ្មឺននិងស្ដេច បានជាមកឲ្យយក្ខស៊ី ។ ជួនជាថ្ងៃនោះឯងអាខ្វាក់ខ្វិនទៅដល់សាលានោះ ហើយអាខ្វិនប្រាប់អាខ្វាក់ថា
« យើងដល់សាលាសំណាក់ដែលគេឈប់ យើងក៏ល្មមពេលនឹងឈប់» ហើយអាខ្វាក់អាខ្វិនចូលទៅក្នុងសាលា ។ ឯនាងពៅនៅក្នុងស្គរ ឮមាត់អាខ្វាក់អាខ្វិនចូលទៅក្នុងសាលា ។
ឯនាងពៅនៅក្នុងស្គរ ឮមាត់អាខ្វាក់អាខ្វិននិយាយហើយសួរទៅថា «អ្នកមកពីណា ត្បិតសាលានេះ ស្ដេចធ្វើសម្រាប់ដាក់មនុស្សឲ្យយក្ខវាស៊ីសព្វថ្ងៃ តែដល់ព្រលប់យក្ខវាហោះមកឮសន្ធឹកដូចជាផ្គរ វាមកស៊ីមនុស្សនៅសាលានេះ ឯខ្លួនខ្ញុំមកឲ្យជាចំណីយក្ខ ដូច្នេះចូរអ្នកចេញទៅជាឆាប់ ខំតែនៅមុខជាយក្ខវាស៊ីជាចំណីវាមិនខានទេ» ។
ឯអាខ្វាក់ហេតុតែជាមនុស្សខ្វាក់ពីកំណើតមិនចេះខ្លាចអ្វីផង មានកម្លាំងមានកម្លាំងមានរឹទ្ធិផង ឮហើយក៏ឆ្លើយថា ខ្លាចអីយក្ខនោះ បើវាមក យើងមិនចេះកាប់វាឲ្យស្លាប់ទៅនាងឯងនៅឲ្យតែស្ងៀម យកបាយចំណីចំណុកមកឲ្យយើងស៊ី មានកម្លាំងនឹងកាប់យក្ខនោះឲ្យស្លាប់ នាងឯងរកតែដាវឲ្យមុតល្អ យើងនឹងកាប់យក្ខនោះ» ។
នាងពៅឮអាខ្វាក់ថាដូច្នោះ ក៏ប្រាប់ទៅថា «បើអ្នកសម្លាប់យក្ខនោះបាន របស់ទ្រព្យទាំងប៉ុន្មានដែលគេយកឲ្យយក្ខនោះ ខ្ញុំជូនអ្នកទាំងអស់» ។
អាខ្វាក់បានឮដូច្នោះអរណាស់ បង្គាប់ទៅអាខ្វិនថា «ឲ្យយកបាយចំណីចំណុកមកស៊ីឲ្យមានកម្លាំងនឹងអាលសម្លាប់យក្ខ» ។
3-
អាខ្វិនឮនាងពៅថា «យក្ខវានឹងមកស៊ី» ក៏ភ័យស្ទើរនឹងស្លាប់ ។ អាខ្វាក់ស៊ីបាយឆ្អែតហើយ បិទទ្វារសាលាទាំងអស់ ។ លុះដល់ព្រលប់ងងឹតបន្តិច ល្មមវេលាយក្ខមកស៊ីមនុស្ស យក្ខហោះមកឮសន្ធឹកដូចព្យុះលាន់ខ្ទរទាំងដី ។ អាខ្វិនភ័យណាស់ ស្ទើរនឹងលេចអាចម៍លេចនោម, នាងពៅក៏សន្លប់នៅក្នុងស្គរ ។
អាខ្វាក់ឮសន្ធឹកយក្ខមកមិនខ្លាចសោះ អង្គុយចាំនៅមាត់ទ្វារ លុះដល់យក្ខមកហើយ ឃើញទ្វារសាលាបិទ យក្ខស្រែកសន្ទាប់ដូចរន្ទះថា
« នរណាបិទទ្វារសាលាអញ? ។ អាខ្វាក់គ្មានខ្លាចស្រែកតបវិញថា «អញបិទទ្វារសាលាអញខ្លាចអីឯង» ។ យក្ខឆ្លើយថា «មនុស្សមកពីណាចិត្តធំដល់ម្ល៉េះ? » អញសុំមើលថ្លើមឯងប៉ុនណា បានជាឯងចិត្តធំដល់ម្ល៉េះ? » ។
អាខ្វាក់បោះចង្អេរគ្រាងធំទៅឲ្យ យក្ខវាមើលឃើញចង្អេរគ្រាងហើយ គិតក្នុងចិត្តថា « ថ្លើមអានេះធំណាស់សមខ្លួនវាធំជាងខ្លួនអញ «ហើយយក្ខថា « បើថ្លើមឯងធំប៉ុណ្ណេះចៃឯងធំប៉ុនណា? ។
អាខ្វាក់បោះអណ្ដើកទៅឲ្យយក្ខមើល ។ យក្ខស្មានថា ជាចៃមែន ហើយគិតក្នុងចិត្តថា « ចៃវាធំប៉ុណ្ណេះសមខ្លួនវាធំមែន» យក្ខសួរទៅទៀតថា «រោមជើងឯងធំប៉ុនណា»? ។ អាខ្វាក់បោះពួរដែលគេទាក់ក្របីទៅឲ្យយក្ខមើលហើយថា «រោមជើងអញប៉ុណ្ណេះ» ។
យក្ខភិតភ័យរត់ត្រឡប់ទៅវិញ ។ អាខ្វាក់អាខ្វិនប្រាប់ទៅនាងពៅថា « យក្ខវាត្រឡប់ទៅវិញ ។ ត្បិតវាខ្លាចយើងបើដូច្នេះនឹងមានយក្ខមកទៀតឬទេ? » ។
នាងពៅក្រោកពីភ័យសន្លប់ឡើង ប្រាប់ទៅអាខ្វាក់ថា « នៅមានយក្ខញីមួយទៀត យប់បន្តិចវានឹងមក» ។ អាខ្វាក់ឮនាងពៅប្រាប់ដូច្នោះ ក៏ប្រាប់ទៅអាខ្វិនថា
«ឯងទៅរើសថាវមួយ ឲ្យមុតធំវែងល្មមនឹងកម្លាំងអញ» ។ អាខ្វិនទៅរើសដាវឲ្យអាខ្វាក់ ។
លុះយប់យូរបន្តិចទៅ យក្ខញីវាហោះមកឮសន្ធឹកដូចផ្គរ ។
អាខ្វាក់ឮសន្ធឹកយក្ខមកដូច្នោះ ក៏ឈរកាន់ដាវចាំនៅមាត់ទ្វារ ហើយបិទទ្វារទុក លុះយក្ខនោះមកដល់ហើយ វាច្រានទ្វារអើតកចូលមក អាខ្វាក់ឮសន្ធឹកយក្ខច្រានទ្វារកាប់ស្មានទៅ ត្រូវយក្ខដាច់កស្លាប់នៅទីនោះឯង ។
អាខ្វាក់អាខ្វិនដឹងថា យក្ខស្លាប់ហើយក៏បបួលគ្នាយកទ្រព្យមាសប្រាក់នោះទៅ ។
លុះព្រឹកឡើងអាខ្វាក់ដាក់អាខ្វិនលើកហើយដើរទៅ ឃើញដើមក្រសាំងមួយប្រាប់អាខ្វាក់ឲ្យចូលទៅនឹងចែករបស់គ្នា លុះដល់ហើយ អាខ្វាក់ដាក់អាខ្វិនចុះពីលើកយករបស់មកចែកគ្នា អាខ្វិនជាមេចំណែករើសរបស់ល្អនៅមុខខ្លួន
អាក្រក់ដាក់នៅមុខអាខ្វាក់ ហើយសួរទៅអាខ្វាក់ថា «ឯងយករបស់ខាងមុខឯង ឬរបស់ខាងមុខអញ?» ។
អាខ្វាក់មានប្រាជ្ញាគិតថា អាខ្វិនវាយករបស់អាក្រក់ដាក់មុខខ្លួន ក៏ប្រាប់ទៅអាខ្វិនថា
«អញយករបស់នៅមុខឯង» ។ អាខ្វិនដឹងថាអាខ្វាក់យករបស់ល្អក៏ប្រាប់ទៅអាខ្វាក់ថា «ចែកម្ដងទៀត ចែកមុននោះមិនស្មើទេ»
ហើយអាខ្វិនយករបស់ចែកម្ដងទៀត ដល់ចែកក្រោយទៀត អាខ្វិនយករបស់ល្អដាក់នៅមុខអាខ្វាក់ហើយសួរថា «អាខ្វាក់ឯងយករបស់ខាងណា?» ។
អាខ្វាក់គិតថា «ម្ដងនេះអាខ្វិនយករបស់ល្អមកដាក់នៅមុខខ្លួន» ហើយយកដៃស្ទាប់របស់នៅមុខនោះក៏ប្រាប់អាខ្វិនថា «អញយករបស់នៅមុខអញ» ។
អាខ្វិនឃើញអាខ្វាក់បានរបស់ល្អក៏ឆ្លើយឡើងថា «ចែកមិនត្រូវទេ ចែកម្ដងទៀត»។ អាខ្វាក់ឆ្លើយថា «ឯងចែកខ្លួនឯងហើយឯងថាមិនត្រូវ» ។
អាខ្វិនយករបស់ចែកជាថ្មីទៀត ហើយឲ្យអាខ្វាក់ថាដូចពីមុន ។ អាខ្វាក់ថាត្រូវតែលើរបស់ល្អ ។ អាខ្វិនប្រាប់អាខ្វាក់ថា «មិនត្រូវទេ ចែកម្ដងទៀត» ។
អាខ្វាក់អាខ្វិនប្រកែកគ្នាទៅវិញទៅមក ពេលនោះផ្លែក្រសាំងជ្រុះមកត្រូវក្បាលអាខ្វាក់ៗគិតស្មានថាអាខ្វិនវាយក៏ឆ្លើយថា «និយាយតែត្រឹមមាត់មិនអស់ចិត្ត ដៃដល់ផងទៀត»
ហើយអាខ្វាក់ស្ទុះទៅធាក់ដាល់អាខ្វិនទាល់តែអាខ្វិនត្រង់ដៃត្រង់ជើងទាំងអស់ ឯអាខ្វិនស្ទុះទៅដាល់អាខ្វាក់ត្រូវភ្នែកៗក៏ជាភ្លឺទាំងពីរឡើង អ្នកទាំងពីរក៏បបួលគ្នាចែករបស់តាមល្អតាមអាក្រក់ស្មើគ្នាទាំងពីរនាក់ ហើយបបួលគ្នាដើរទៅទៀត ។
4-
និយាយពីនាងពៅ កាលក្រោយអាខ្វាក់អាខ្វិនទៅ ដល់ព្រឹកភ្លឺមែនទែនឡើងអស់មនុស្សម្នាគេមកមើលនាងពៅនៅសាលា ឃើញនាងនៅរស់ យក្ខពុំស៊ីបានឃើញឯយក្ខស្លាប់ចង្គ្រាងនៅមាត់ទ្វារ អស់មនុស្សម្នាគេទៅក្រាបទូលស្ដេច
តាមដំណើរ ស្ដេចទ្រង់ឲ្យទៅយកនាងពៅពីក្នុងស្គរមក ទ្រង់មានព្រះទ័យត្រេកអរណាស់ព្រោះព្រះរាជធីតាបានរួចពីស្លាប់ ទ្រង់មានព្រះបន្ទូលសួរនាងពៅថា
«ដូចម្ដេចបានជាកូនរួចពីស្លាប់ ហើយឃើញឯយក្ខស្លាប់ទៅវិញ?» ។
នាងពៅក្រាបទូលព្រះបិតាតាមដំណើរសព្វគ្រប់ ។ ព្រះរាជបិតាបានឮព្រះរាជធីតាក្រាបទូលដូច្នេះ ទ្រង់ឲ្យប៉ាវគងរកអ្នកណាដែលសម្លាប់យក្ខនោះ ទ្រង់នឹងព្រះរាជទានព្រះរាជធីតាជាប្រពន្ធ ហើយឲ្យសោយរាជ្យ ។
ឯអ្នកប៉ាវគងទៅក្នុងស្រុកតូចធំជួបនឹងចៅខ្វាក់ចៅខ្វិន ហើយចៅខ្វាក់ចៅខ្វិនសួរថា « មានកលិយុគកលិយាកអីបានជាស្ដេចឲ្យប៉ាវគង?» ។
អ្នកប៉ាវគងប្រាប់ថា «ស្ដេចឲ្យប៉ាវគងរកអ្នកសម្លាប់យក្ខនឹងយកទៅឲ្យសោយរាជ្យ» ។ ចៅខ្វាក់ចៅខ្វិនឮក៏ត្រេកអរណាស់ប្រាប់ថា
« ខ្ញុំនេះហើយសម្លាប់យក្ខ កាលដើមខ្ញុំខ្វាក់ខ្វិន ឥឡូវជាហើយ មិនជឿសោតមានទាំងរបស់ដែលខ្ញុំយកមកជាសម្គាល់ផង» ។
អ្នកប៉ាវគងនាំចៅខ្វាក់ចៅខ្វិនទៅថ្វាយស្ដេចលុះទៅដល់ហើយចៅខ្វាក់ចៅខ្វិន យកទាំងរបស់ដែលយកអំពីសាលាចូលទៅគាល់ស្ដេចគ្រាន់ជាសម្គាល់ ៗ ចៅខ្វាក់ចៅខ្វិនក្រាប់ថ្វាយបង្គំស្ដេច ស្ដេចទ្រង់មានព្រះបន្ទូលសួរថា «ចៅឯងឬដែលសម្លាប់យក្ខ? » ។
ចៅខ្វាក់ចៅខ្វិនក្រាបទូលតាមដំណើរសព្វគ្រប់ ។ ស្ដេចទ្រង់ឲ្យហៅនាងពៅមកឲ្យមើល ហើយទ្រង់សួរថា «ចៅនេះឬដែលសម្លាប់យក្ខ?» ។
នាងពៅក្រាបទូលថា «អ្នកនេះហើយដែលសម្លាប់យក្ខ ប៉ុន្តែកាលពីមុខគាត់ខ្វាក់ខ្វិន ឥឡូវនេះមិនខ្វាក់ទេ» ។ ស្ដេចទ្រង់ជ្រាប ទ្រង់ផ្សំនាងពៅឲ្យជាជាយាចៅខ្វាក់ ឲ្យសោយរាជ្យជំនួសព្រះអង្គ ។
ដល់ចៅខ្វាក់បានសោយរាជ្យហើយ ឲ្យចៅខ្វិនធ្វើជាឧបរាជ ត្បិតជាមនុស្សកម្សត់កម្រផងគ្នា ក៏បានសេចក្ដីសុខរៀងរាបដរាបទៅ ។
រឿងបុរស ៤ នាក់ រៀនសិល្បសាស្ត្រ
អ្នកទស្សនា: Views
រឿងបុរស ៤ នាក់ រៀនសិល្បសាស្ត្រ
-ម្នាក់រៀនទាយ;
-ម្នាក់រៀនបាញ់;
-ម្នាក់រៀនមុជទឹក;
-ម្នាក់រៀនជប ។
មាននិទានមួយថា : មានបុរស ៤ នាក់ទៅស្វែងរៀនសិល្បសាស្ត្រ អំពីព្រាហ្មណ៍ម្នាក់ជាទិសាបាមោក្ខាចារ្យ នៅតក្កសិលាមហានគរ ។
បណ្ដាបុរសទាំង ៤ នាក់នោះ, បុរសម្នាក់រៀនទាយ បុរសម្នាក់រៀនបាញ់ បុរសម្នាក់រៀនមុជទឹក បុរសម្នាក់ទៀតរៀនជបឲ្យរស់ឡើងវិញ ។
អ្នកទាំង ៤ នាក់ សឹងរៀនទីទៃ ៗ ពីគ្នា លុះរៀនចប់ហើយ ក្រាបលាទិសាបាមោក្ខាចារ្យ ជាគ្រូទៅស្រុកវិញ លុះចេញដើរទៅ ដល់ពេលល្ងាច ឈប់សម្រាកដេកនៅឆ្នេរសមុទ្រ ។
ព្រឹកឡើងបុរសចេះហោរនិយាយនឹងបុរសទាំង ៣ នាក់ថា អ្នកអើយ !
ពេលនេះយើងនឹងមានលាភដោយសត្វឥន្ទ្រីពាំនាំកូនស្ដេចមួយព្រះអង្គ អំពីពារាណសីមហានគរ ហើរមកទៀបលំនៅយើងនេះឯង ។
បុរសទាំង ៤ នាក់គិតគ្នាហើយ ក៏ឃ្លាំចាំមើលដោយទិសទីទៃ ៗ ។
ឰដ៏កាលនោះ ពុំយូរឡើយសត្វឥន្ទ្រីក៏នាំនាងហើរមក ទៀងប្រាកដឆុតដូចហោរទាយនោះមែន,
បុរសចេះបាញ់ក៏ដំឡើងធ្នូបាញ់ត្រូវសត្វឥន្ទ្រីនោះ ធ្លាក់នាងអំពីមាត់ ចុះទៅក្នុងទឹកសមុទ្រ, អ្នកចេះមុជទឹក ក៏មុជចុះទៅស្រង់យកនាងឡើងមកបានដូចបំណង,
ឯអ្នកចេះជប បានជបនាងនោះឲ្យរស់ឡើងវិញ ។
កាលនាងមានជំរិតរស់ឡើងវិញហើយ អស់អ្នកទាំង ៤ នាក់នោះ ដណ្ដើមគ្នាចង់យកនាងជាភរិយាតែរៀងខ្លួន ។
អស់អ្នកទាំង ៤ នោះ ឈ្លោះប្រកែកគ្នាពុំដាច់ស្រេច ក៏នាំគ្នាទៅប្ដឹងចៅក្រម ដោយដំណើរខ្លួនទីទៃ ៗ ហើយសួរចៅក្រមថា “នាងនេះតើបានជាប្រពន្ធនរណា ? ” ។
ចៅក្រមជំនុំពិចារណារឿងនេះពុំបាន ក៏នាំអ្នកទាំង ៤ ឡើងក្រាបបង្គំទូលព្រះមហាក្សត្រដោយដំណើរសព្វគ្រប់ប្រការ ។
ព្រះមហាក្សត្រទ្រង់ពិចារណាឈ្វេងយល់ក្នុងព្រះរាជហឫទ័យថា ព្រះស្ដែងទាំង ៤ នេះ សឹងមានគុណប្រសើរដូច ៗ គ្នា ហើយទ្រង់ត្រាស់បង្គាប់ថា
“ បុរសចេះហោរត្រូវទុកជាគ្រូ, បុរសចេះបាញ់ទុកជាឪពុក, បុរសចេះប្រោះឲ្យរស់ត្រូវទុកជាម្ដាយ, បុរសចេះមុជទឹកដែលគេបានស្ទាបបានកាន់អស់អង្គនាងបានបីបមថ្នមទ្រ យកនាងឡើងមកអំពីទឹក ត្រូវបាននាងជាប្រពន្ធ ” ។
លុះចំណេរទៅមុខ បុរសជាប្ដីបានជាស្ដេចក៏ចិញ្ចឹមរក្សាអ្នកទាំងបីដោយនូវគន្លងព្រះមហាក្សត្រទ្រង់ត្រាស់បង្គាប់នោះ ។
ព្រះមហាក្សត្រទ្រង់កាត់សេចក្ដីដូច្នេះ ហៅសុគតិគមនំ ហោង ។
រឿង ខ្មោចព្រាយនៅអាមេរិច
អ្នកទស្សនា: Views
រឿង ខ្មោចព្រាយនៅអាមេរិច
មានហេតុការណ៍ចម្លែកមួយកើតឡើងនៅគេហដ្ឋានចាស់ៗ ដែលកសាងឡើងកាលពីជាង ១០០ ឆ្នាំមុន នៅពេលដែលជាងសំណង់ កំពុងទទួលម៉ៅការ ជួសជុលឡើងវិញ ។ នៅថ្ងៃដំបូង ត្រូវខ្មោចរបស់ម្ចាស់អាគារកាលពីអតីត: បានបង្ហាញខ្លួនចេញមក រារាំងការងារជួសជុលរបស់ជាង ។
គេហដ្ឋាននោះ បច្ចុប្បន្នបានធ្លាក់ជាសម្បិត្តរបស់ទាយាទឈ្មោះ ចូអែនវើរេ ជាស្រីមេម៉ាយ អាយុ ៥០ឆ្នាំ ត្រូវជាចៅទួតរបស់ម្ចាស់អាគារនេះ ។ គេហដ្ឋាននោះ ស្ថិតនៅជិតក្រុងអូសស្ទីន រដ្ឋថេចសាស សហរដ្ឋអាមេរិក ។ អាគារនោះមានបន្ទប់ទាំងអស់ចំនួន ១៥ ។ ក្រោយពីកសាង អស់រយ:ពេលជាង ១០០ ឆ្នាំ រហូតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ ក៏មានបន្ទប់ខ្លះ ពុកផុយបាក់បែកទៅតាមកាលវេលារបស់វា ។ ដើម្បីឲ្យអាគារនោះ មានសោភណ័ភាពឡើងវិញ ចូអែន ត្រូវចំណាយប្រាក់ ចំនួន ៥០០០០ដុល្លា សម្រាប់ការជួសជុលឡើងវិញ ។ ប៉ុន្តែ រឿងដែលនឹកស្មានមិនដល់នោះក៏បានកើតឡើងនៅពេលដែលជាងចូលទៅជួសជុលថ្ងៃដំបូងម៉្លេះ ។ បិសាចនៅក្នុងអាគារនោះបានបង្ហាញរូបរាងជាយាយចាស់សក់ស មាឌធំខ្ពស់ ឈរធ្មឹងហាក់ដូចជាកំពុងតែខឹងនឹងរឿងអ្វីមួយ ។ ចូអែននិយាយថា នោះគឺជារូបរាងដើមរបស់យាយទួត ចេរេមៀរបស់គាត់នោះឯង ។
ដំបូងពួកជាងទាំងអស់ បបួលគ្នាសើច នឹកស្មានថាជាការលលេងរបស់ជាងគ្នាឯង ។ ហេតុការណ៍ដំបូង ដែលពួកជាងបានឮគឺ ៖
មានសម្លេងថ្ងូររហ៊ឺសៗ ស្រដៀងមនុស្សយំ តែពួកជាងស្មានថា ជាសំលេងខ្យល់ឬថា សម្លេងសត្វព្រាបដែលវានៅតាមមុំផ្សេងៗរបស់អាគារ ។ ក្រោយមកទៀតមានជាងម្នាក់ ព្យាយាមដំដែកគោលតភ្ជាប់កំណាត់ឈើពីមួយទៅមួយ ។ ប៉ុន្តែដែកគោល គាត់ដំចេះតែផ្លាតខ្ទាតចេញពីមួយទៅមួយ ។ ដំបូង ពួកគេគិតថាអាគារនោះនៅមាំល្អណាស់ ទើបបានជាមិនអាចដំដែកគោលចូលបាន ។ បន្ទាប់មកទៀត អ្នកដំដែកគោលនោះ ដំខុសដែកគោល ត្រូវតែដៃខ្លួនឯងជារហូត ។ គេគិតថា ប្រហែលជាកាលពីល្ងាចគេផឹកស្រាច្រើន ទើបពេលនេះមិនទាន់ស្វាង ។
មានឥទ្ធិពលអាថ៌កំបាំងមករារាំងការជញ្ជូនគ្រឿងតុទូចាស់ៗចេញក្រៅបន្ទប់ ដូចជាបិទទ្វារយ៉ាងជិតមិនឲ្យជាងជញ្ជូនឥវ៉ាន់ចេញបាន ។
ក្នុងចំណោមជាងទាំងអស់ មានជាងពីរនាក់ក្បាលទំពែក ។ កំពុងតែធ្វើការស្រាប់តែមានអ្វីម៉្យាងមកប៉ះនឹងមួកជាងទំពែកទាំងពីរនាក់នោះ ធ្លាក់ចេញពីក្បាល រួចថែមទាំងមានវត្ថុអ្វីម៉្យាង ស្រដៀងនឹងម្រាមដៃ មកត្បកត្រង់ក្បាលទំពែករបស់គាត់ទាំងពីរនាក់ ជាច្រើនក្រញ៉ និងរហូតធ្វើឲ្យពួកគាត់ឈ្លោះប្រកែកគ្នាឯង ដោយម្ខាងៗចោទប្រកាន់គ្នាថាលេងជ្រុលពេក ! ប៉ុន្តែ គាត់ទាំងពីរនាក់ ក៏ប្រកែកផងដែរថា: សុទ្ធតែឥតដឹងរឿងអ្វីទាំងអស់ដូចៗគ្នា ។ ការយល់ច្រឡំតែរៀងៗខ្លួននេះ បានទាស់សម្ដីគ្នារហូតដល់មេជាង បំបែកឲ្យអ្នកទាំងពីរធ្វើការបន្ទប់ផ្សេងៗពីគ្នា ។
ទូស្រាលមួយ នៅក្នុងបន្ទប់សៀវភៅ តែជាទូចាស់ពីដើម ។ ជាងបីនាក់បានមករំកិលចេញ ប៉ុន្តែនៅតែមិនអាចធ្វើឲ្យទូនោះកម្រើករួច ។ ពួកគេក៏ជីកដីពីក្រោមទូនោះមើល ពុំមានឃើញជាប់អ្វីទាំងអស់ ប៉ុន្តែនៅតែរំកិលទូនោះមិនរួច ។ ពេលនោះ ជាងម្នាក់ៗសុទ្ធតែកើតចម្លែកក្នុងចិត្តយ៉ាងខ្លាំង ។
ហេតុការណ៍ចុងក្រោយ នៅពេលដែលអ្នកម៉ៅការ និងក្រុមកម្មករ ចូលមកធ្វើការមិនទាន់បានកន្លះថ្ងៃផង ក៏ស្រាប់តែលេចរូបរាងដូចជា ស្រមោលមួយបានបង្ហាញខ្លួន នៅក្នុងបន្ទប់ទទួលភ្ញៀវ ។ ស្រមោលនោះ ជាបុរសខ្ពស់ស្រឡះ កែវភ្នែកឡើងក្រហម មាត់ហាម្លបៗ តែគ្មានឮសម្លេង ។ អេ វែន ហ៊ីវ ជាជាងឈើអាយុ ២៦ ឆ្នាំ និយាយ:
មីបិសាចកញ្ចាស់នោះ មិនត្រឹមតែបង្ហាញខ្លួន ចាត់ការពួកយើងឲ្យលោះព្រលឹង រត់បាតជើងសព្រាតតែប៉ុណ្ណោះទេ ! វាថែមទាំងចាប់ខ្ញុំ បោះចេញមកក្រៅថ្នល់ទៀតផង !… ខ្ញុំស្បថថា ខ្ញុំនឹងមិនទៅធ្វើការនៅផ្ទះបិសាចនោះទៀតឡើយ ! ជាងម្នាក់ទៀតត្រូវខ្មោចញ៉ឹងកអាវ លើកឡើងដល់ពិដាន ។ គេគិតថាពេលនោះប្រាកដជាត្រូវធ្លាក់នរកហើយ ! ប៉ុន្តែគេបានរួច ដោយគ្រាន់តែត្រូវគ្រវែងទៅផ្ទប់នឹងជញ្ជាំងប៉ុណ្ណោះ ។
Advertisements
REPORT THIS AD
ចំណែកឯ ចូអែន ជាចៅទួតវិញគាត់និយាយប្រាប់ទៅកាន់អ្នកកាសែតថា: គាត់ដឹងច្បាស់ ប្រកដជាមានអ្វីនៅក្នុងផ្ទះមួយខ្នងនេះ ប៉ុន្តែកន្លងមករឿងទាំងអស់នេះ មិនដែលធ្វើឲ្យ អ្នកក្នុងផ្ទះមានការភ្ញាក់ផ្អើលឡើយ ។ ចូអែន និយាយទាំងខឹងថា :
តែឥឡូវនេះយ៉ាប់បន្តិច !… នាងខ្ញុំមិននឹកមស្មានថា យាយទួតរបស់នាងខ្ញុំ ជាអ្នកអភិរក្សនិយមដូច្នេះសោះ ។ ដំបូងនាងខ្ញុំ ខំតែត្រេកអរ ដោយគិតថា នាងខ្ញុំមានសំណាងល្អណាស់ ដែលបានអាគារមួយខ្នងនេះជាកម្មសិទ្ធ ! ពេលនេះ ទើបដឹងថានាងខ្ញុំស៊យខ្លាំងណាស់ !
ចូអែន និយាយបន្ថែម:
នាងខ្ញុំដឹងតាំងពីយូរមកហើយថា វិញញ្ញាណយាយតាទួតនៅទីនេះ ព្រោះនាងខ្ញុំ ធ្លាប់ឃើញរឿងចម្លែកៗនៅក្នុងផ្ទះនេះ ! គ្រាន់តែលោកមិនដែលរំខានអ្នកណា ឬធ្វើឲ្យអ្នកណាភិតភ័យឡើយ ។ មុខនឹងឲ្យជាងមកជួសជុល នាងខ្ញុំក៏បាននិយាយដែរថា… លោកតា លោកយាយ ! ចៅសុំជួសជុលអាគារនេះជាថ្មីហើយព្រោះមានកន្លែងខ្លះខូចខាតបាក់បែកច្រើន និងកន្លែងខ្លះទៀត ក៏ត្រូវធ្វើឲ្យទាន់សម័យផងដែរ ! តែពួកគាត់នៅតែស្ដាប់ការអង្វរក របស់នាងខ្ញុំមិនបានទៀត !
ចូអែន និយាយនៅទីបំផុតថា:
តទៅនាងខ្ញុំមិនដឹងថា ទៅរកជាងឯណាមកជួសជុលផ្ទះនេះបានទៀតទេ ។ ម្ដងនេះ កុំថាឡើយ ៥០០០០ ដុល្លា ទោះបីជា ៧០០០០ ដុល្លា ក៏គ្មានអ្នកណា គេមកទទួលម៉ៅការធ្វើដែរ !…
